Την περασμένη Κυριακή ήταν τα γενέθλια του Facebook. Έκλεισε τα 20 στις 4 Φεβρουαρίου. Ίσως αυτό που δεν γνωρίζουμε όλοι είναι ότι ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ δεν ήταν μόνος του. Μαζί του ήταν οι Εντουάρντο Σάβεριν, Ντάστιν Μόσκοβιτς και Κρις Χιουζ, όλοι φοιτητές στο Χάρβαρντ.

Στο Χάρβαρντ πρωτοξεκίνησε, έναν χρόνο νωρίτερα, το Facemash, μια διαδικτυακή υπηρεσία για να κρίνουν οι φοιτητές την ελκυστικότητα των συμφοιτητών τους. Επειδή ο κύριος προγραμματιστής, ο Ζούκερμπεργκ, παραβίασε την πανεπιστημιακή πολιτική για τη χρήση των προσωπικών δεδομένων, τους έκλεισαν μετά από δύο ημέρες. Σε αυτό το διάστημα ήδη 450 άτομα (που ψήφισαν 22.000 φορές) είχαν προλάβει να μπουν. Η επιτυχία ώθησε τον Ζούκερμπεργκ να κατοχυρώσει τη διεύθυνση http://www.thefacebook.com τον Ιανουάριο του 2004. Στη συνέχεια, δημιούργησε ένα νέο κοινωνικό δίκτυο σε αυτή τη διεύθυνση με τους συμφοιτητές του.

Έτσι γεννήθηκε το TheFacebook.com τον Φεβρουάριο του 2004. Οι φοιτητές του Χάρβαρντ που εγγράφηκαν στην υπηρεσία μπορούσαν να δημοσιεύουν φωτογραφίες τους και προσωπικές πληροφορίες για τη ζωή τους, όπως το πρόγραμμα μαθημάτων τους και τους συλλόγους στους οποίους ανήκαν. Η δημοτικότητά του αυξήθηκε και σύντομα επιτράπηκε η συμμετοχή σε φοιτητές από άλλες σχολές υψηλού κύρους, όπως τα Πανεπιστήμια Γέιλ και Στάνφορντ. Μέχρι τον Ιούνιο του 2004 περισσότεροι από 250.000 φοιτητές από 34 σχολεία είχαν εγγραφεί, ενώ την ίδια χρονιά μεγάλες εταιρείες, όπως η εταιρεία πιστωτικών καρτών MasterCard, άρχισαν να πληρώνουν για την προβολή τους στην ιστοσελίδα.

Τον Σεπτέμβριο του 2004 το TheFacebook πρόσθεσε τον Τοίχο στο διαδικτυακό προφίλ ενός μέλους. Αυτή η λειτουργία επέτρεπε στους φίλους ενός χρήστη να δημοσιεύουν πληροφορίες στον τοίχο τους και έγινε βασικό στοιχείο του δικτύου. Μέχρι το τέλος του 2004, το TheFacebook είχε φτάσει το ένα εκατομμύριο ενεργούς χρήστες. Ωστόσο, η εταιρεία εξακολουθούσε να υπολείπεται του κορυφαίου τότε διαδικτυακού κοινωνικού δικτύου, του Myspace, το οποίο είχε πέντε εκατομμύρια μέλη.

Το έτος 2005 αποδείχθηκε καθοριστικό για την εταιρεία. Έγινε απλώς Facebook και εισήγαγε την ιδέα της «επισήμανσης» (tagging) ατόμων σε φωτογραφίες. Το Facebook επέτρεπε στους χρήστες να ανεβάζουν απεριόριστο αριθμό φωτογραφιών. Το 2005 επιτράπηκε στους μαθητές λυκείου και στους φοιτητές πανεπιστημίων εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών να ενταχθούν στην υπηρεσία. Μέχρι το τέλος του έτους είχε έξι εκατομμύρια ενεργούς χρήστες σε μηνιαία βάση.

Το 2006 το Facebook άνοιξε τα μέλη του πέρα από τους μαθητές σε όλους τους χρήστες άνω των 13 ετών. Όπως είχε προβλέψει ο Ζούκερμπεργκ, οι διαφημιστές μπόρεσαν να δημιουργήσουν νέες και αποτελεσματικές πελατειακές σχέσεις. Για παράδειγμα, εκείνη τη χρονιά η εταιρεία παραγωγής οικιακών προϊόντων Procter & Gamble προσέλκυσε 14.000 άτομα σε μια διαφήμιση για ένα προϊόν λεύκανσης δοντιών. Αυτού του είδους η άμεση εμπλοκή των καταναλωτών σε τόσο μεγάλη κλίμακα δεν ήταν δυνατή πριν από το Facebook και περισσότερες εταιρείες άρχισαν να χρησιμοποιούν το μέσο κοινωνικής δικτύωσης για μάρκετινγκ και διαφήμιση. Το μάρκετινγκ στα social media είχε μόλις γεννηθεί.

Ωστόσο, το 2007 το Facebook εγκαινίασε μια υπηρεσία με την ονομασία Beacon, η οποία επέτρεπε στους φίλους των μελών να βλέπουν τι προϊόντα είχαν αγοράσει από τις εταιρείες που συμμετείχαν. Απέτυχε επειδή τα μέλη θεώρησαν ότι καταπατούσε την ιδιωτική τους ζωή. Πράγματι, μια έρευνα σε καταναλωτές το 2010 κατέταξε το Facebook στο κατώτερο 5% των εταιρειών όσον αφορά την ικανοποίηση των πελατών κυρίως λόγω των ανησυχιών για την προστασία της ιδιωτικής ζωής. Κάτι που μας λέει ότι η Cambridge Analytica δεν έτυχε, πέτυχε.

Μέχρι το 2008, το Facebook είχε ξεπεράσει το Myspace ως το μεγαλύτερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Ήταν επίσης η χρονιά που για πρώτη φορά στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές δημιουργήθηκαν οι πρώτες «ομάδες» για να στηρίξουν είτε τον υποψήφιο των Δημοκρατικών Μπαράκ Ομπάμα είτε των Ρεπουμπλικάνων Τζον ΜακΚέιν.

Η συνέχεια μάς είναι λίγο ώς πολύ γνωστή. Την ερχόμενη εβδομάδα όμως θα μιλήσουμε για τους συνιδρυτές του Facebook και τι απέγιναν.