Στην 25χρονη συγγραφέα Τέα Ομπρεχτ για το βιβλίο της The Tiger's Wife απονεμήθηκε το φετινό λογοτεχνικό βραβείο Orange, το οποίο τιμά κάθε χρόνο μια γυναίκα συγγραφέα για το καλύτερο και πιο πρωτότυπο μυθιστόρημα γραμμένο στην αγγλική γλώσσα.
Η Ομπρεχ, η οποία γεννήθηκε στο Βελιγράδι και πέρασε μέρος των παιδικών της χρόνων στην Κύπρο και στην Αίγυπτο, έκανε την έκπληξη και πλέον είναι η νεότερη ηλικιακά νικήτρια στη δεκαεξάχρονη ιστορία του σημαντικού αυτού βραβείου.
Το πρώτο βιβλίο της συγγραφέα απέσπασε τα εγκωμιαστικά σχόλια της κριτικής επιτροπής στην τελετή που έγινε στο Royal Festival Hall του Λονδίνου, το βράδυ της Τετάρτης 8 Ιουνίου. «Ψάχναμε ένα βιβλίο που να το διακρίνει ένα είδος αλχημείας, που θα άλλαζε εμάς τους ίδιους ως αναγνώστες αλλά και τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο. ''Η γυναίκα του τίγρη'' το καταφέρνει αυτό, είναι ένα πολύ ξεχωριστό βιβλίο», ανέφερε η πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, Μπέτανι Χιουζ.
Για να πάρει το βραβείο, το οποίο συνοδεύεται από το χρηματικό ποσό των 30 χιλιάδων στερλίνων, η Ομπρεχτ «προσπέρασε» την Ιρλανδή Έμα Ντόναχιου, η οποία θεωρείτο το φαβορί και της οποίας το όνομα βρισκόταν έως και στη λίστα για το Μπούκερ.
Η Τέα Ομπρεχτ γεννήθηκε το 1985 στο Βελιγράδι της ενωμένης τότε Γιουγκοσλαβίας και μετά τις πολεμικές συρράξεις έφυγε με τους γονείς της για την Κύπρο και ακολούθως για την Αίγυπτο, πριν τελικά μεταναστεύσουν όλοι για τις ΗΠΑ όταν η συγγραφέας ήταν 12 ετών.
«'Η γυναίκα του τίγρη'» μιλά για τη φρίκη και τις συνέπειες των εμφύλιων συγκρούσεων στα Βαλκάνια συνταιριάζοντας μια φαντασία (μυθικών και φολκλορικών διαστάσεων) με τον πιο σκληρό ρεαλισμό. Στο μυθιστόρημα περιγράφεται η (μάλλον αυτοβιογραφική) κοπιαστική προσπάθεια μιας νεαρής γιατρού, της Νατάλια, να βρει τον πολυαγαπημένο της παππού αλλά και μια σχεδόν σουρεαλιστική ιστορία ενός τίγρη που δραπετεύει απ' έναν τοπικό ζωολογικό κήπο και σπέρνει τον τρόμο στους κατοίκους του χωριού Γκαλίνα με τις νυχτερινές επιδρομές του».
Η πρόεδρος της κριτικής επιτροπής συνέχισε λέγοντας ότι «το βιβλίο μάς υπενθυμίζει πόσο εύκολα μπορούμε να κυλήσουμε στη βαρβαρότητα, όπως επίσης το εύρος και το βάθος της ανθρώπινης αγάπης. Η Ομπρεχτ ανυψώνει τη μυθοπλασία και μας βοηθά να θυμόμαστε ότι ακριβώς οι ιστορίες, που αφηγούμαστε για τους εαυτούς μας και τους άλλους είναι αυτές που κάνουν εμάς αυτό που είμαστε και τον κόσμο αυτό που είναι».
