Ένα μεγάλων διαστάσεων κτήριο που χρονολογείται γύρω στο 1200 π.Χ. έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, στην περιοχή του Χαλά Σουλτάν Τεκκέ, στη Λάρνακα.
Την ανασκαφή διεξήγαγε Σουηδική Αποστολή υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Peter M. Fischer του Πανεπιστημίου του Gothenburg της Σουηδίας.
Οι φετινές ανασκαφές διήρκησαν πέντε εβδομάδες και διεξήχθησαν κατά τους μήνες Απρίλιο και Μάιο.
Η ανακάλυψη του μεγάλων διαστάσεων κτηρίου έγινε με βάση τα αποτελέσματα της εφαρμογής της μεθόδου γεωραντάρ [ground penetrating radar] η οποία πραγματοποιήθηκε το 2010. Το γεωραντάρ είναι ουσιαστικά μια «ακτινογραφία» του υπεδάφους και η μέθοδος αυτή έχει αποδείξει ότι, στην περίπτωση της θέσης Χαλά Σουλτάν Τεκκέ, τα κύματα του ραντάρ μπορούν να διεισδύσουν πέραν των 2 μέτρων κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Τα αποτελέσματα αυτής της μεθόδου ήταν ιδιαίτερα λεπτομερή αφού όχι μόνο αποκάλυψαν το περίγραμμα του κτηρίου αλλά εμφάνισαν και λεπτομέρειες όπως δωμάτια και εισόδους.
Το κτήριο, το οποίο έχει διαστάσεις περίπου 30 x 20 μ., περιλαμβάνει χώρους κατοίκησης και εργαστήρια. Σφοντύλια και βαρίδια που βρέθηκαν στα εργαστήρια δείχνουν ότι στον χώρο διεξάγονταν υφαντουργικές δραστηριότητες, ενώ τα κοχύλια της θάλασσας που ανασκάφηκαν στους χώρους αυτούς δείχνουν ότι τα υφάσματα βάφονταν μωβ.
Στον χώρο βρέθηκαν και αντικείμενα από λιωμένο μόλυβδο και σκουριά χαλκού, στοιχεία που φανερώνουν την παραγωγή μεταλλικών αντικειμένων στον χώρο. Τα χάλκινα και τα μολύβδινα αντικείμενα που αποκαλύφθηκαν περιλαμβάνουν χάντρες, βαρίδια και εργαλεία.
Εισαγωγή κεραμικών
Στους χώρους κατοίκησης βρέθηκε ιδιαίτερα μεγάλη ποικιλία υψηλής ποιότητας κεραμικής εισηγμένης κυρίως από τον Μυκηναϊκό κόσμο [Ελλάδα και ελληνικό αρχιπέλαγος]. Τα αγγεία περιλαμβάνουν πρόχους, κύπελλα, κρατήρες και άωτα αγγεία. Η ντόπιας παραγωγής κεραμική περιλαμβάνει την κεραμική σε δακτυλιόσχημη βάση, η οποία πιστεύεται ότι μιμείται μεταλλικά πρότυπα και είναι ψημένη σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Πρόχοι και προχοΐσκες αυτού του τύπου φαίνεται ότι περιείχαν όπιο, παρόλο που χρησιμοποιούντο για τη μεταφορά και διάφορων άλλων υγρών. Η κεραμική περιλαμβάνει επίσης και λευκόχριστη κεραμική τοπικής παραγωγής η οποία υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλές είδος σε όλη την ανατολική Μεσόγειο. Τα κύπελλα και οι πρόχοι λευκόχριστης κεραμικής είναι ιδιαίτερα λαμπερά και διακοσμούνταν με περίπλοκα μοτίβα ερυθρού, μελανού και καφέ χρώματος. Τα αγγεία αυτά εξάγονταν στη Μέση Ανατολή, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ανατολία, ενώ κάποια έχουν βρεθεί και στην Ιταλία.
Από τα πιο εντυπωσιακά αντικείμενα που βρέθηκαν κατά τη φετινή ανασκαφική περίοδο είναι ένας σφραγιδοκύλινδρος από αιματίτη με έξι εγχάρακτες σκηνές θρησκευτικού περιεχομένου. Οι σφραγιδοκύλινδροι χρησιμοποιούντο ως σφραγίδες από σημαντικούς ανθρώπους, ενώ ο συγκεκριμένος πιθανόν να εισήχθη από τη Συρία. Ένα άλλο σημαντικό εύρημα είναι ένα ειδώλιο από λευκό και μελανό λίθο που παριστάνει γυναικεία θεότητα. Το ειδώλιο αυτό πιθανόν να είχε εισαχθεί ακόμη και από τη Μεσοποταμία, δηλαδή την περιοχή του σημερινού Ιράκ.
Οι ανασκαφές φανερώνουν ότι η αρχαία αυτή πόλη θα είχε τουλάχιστον τρεις φάσεις κατοίκησης, από περίπου το 1450 π.Χ. μέχρι περίπου το 1200 π.Χ. Φαίνεται ωστόσο ότι τα θεμέλια της πόλης αυτής προχωρούν ακόμη πιο πίσω στον χρόνο αν λάβουμε υπόψη την κεραμική που βρέθηκε στον χώρο.
