Με χιλιάδες κίτρινες πεταλούδες από χαρτί, όπως εκείνες που φτερουγίζουν στο μυθιστόρημα «Εκατό χρόνια μοναξιάς», αποχαιρέτησαν τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες οι αναγνώστες του, οι πρόεδροι των δύο χωρών όπου έζησε και η οικογένειά του.
Με μία κοινή τελετή στο Μέγαρο Καλών Τεχνών της Πόλης του Μεξικού, η Κολομβία -η χώρα όπου γεννήθηκε- και το Μεξικό -η χώρα όπου επέλεξε να ζήσει- τίμησαν τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, έναν από τους σπουδαιότερους λογοτέχνες της εποχής μας.
«Ενωμένοι τιμούμε εκείνον που μία μέρα του Δεκεμβρίου 1982, από την παγωμένη Στοκχόλμη, συγκλόνισε τον κόσμο μιλώντας για την μοναξιά της Λατινικής Αμερικής» είπε εμφανώς συγκινημένος ο πρόεδρος της Κολομβίας, Χουάν Μανουέλ Σάντος.
«Αιώνια δόξα σε εκείνον που μάς έδωσε τη μεγαλύτερη δόξα» κατέληξε.
Ο πρόεδρος του Μεξικού, Ενρίκε Πένα Νιέτο, απηύθυνε χαιρετισμό «στον μεγαλύτερο λογοτέχνη όλων των εποχών της Λατινικής Αμερικής, τον πρωτοπόρο της παγκόσμιας λογοτεχνίας».
Οι δύο πρόεδροι και μέλη των κυβερνήσεών τους σχημάτισαν τιμητική φρουρά γύρω από την τεφροδόχο. Τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και ακολούθησε παρατεταμένο χειροκρότημα.
Η χήρα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Μερσέδες Μπάρτσα [αριστερά] και οι δύο του γιοι [πίσω αριστερά και κέντρο], στέκονται δίπλα στο πόντιουμ με την τεφροδόχο.
Χιλιάδες άνθρωποι σχημάτισαν ουρές και πέρασαν μπροστά από την τεφροδόχο για να αποδώσουν φόρο τιμής στον κορυφαίο λογοτέχνη.
Με παρατεταμένο χειροκρότημα αποχαιρέτησε τον Γκάμπο το πλήθος που παρέστη στην τελετή. Μαζί τους και ο πρόεδρος του Μεξικού, Ενρίκε Πένα Νιέτο.
Η αίθουσα της τελετής ήταν γεμάτη με κίτρινα τριαντάφυλλα τα οποία, σύμφωνα με τον «Γκάμπο», όπως ήταν γνωστός ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, προστατεύουν από την κακή τύχη. Το κίτρινο ήταν και το αγαπημένο του χρώμα. Έξω από το μέγαρο, μια μπάντα έπαιζε την αγαπημένη του μουσική.
Στην πόλη όπου γεννήθηκε, την Αρακατάκα, οι κάτοικοι γιόρτασαν τη ζωή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.
