Η ομάδα χορού Ασώματες Δυνάμεις, της χορογράφου Μάχης Δημητριάδου- Lindahl παρουσιάζει το χορόδραμα Αντιγόνη βασιμένο στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή.
Τέσσερεις χορευτές και δύο μουσικοί εναλάσσοντας τους ρόλους των τραγικών ηρώων με αυτόν του χορού, έρχονται να αφηγηθούν την ιστορία της Αντιγόνης, μέσα απο την γλώσσα του σώματος και της μουσικής.
Παραστάσεις θα δοθούν στις 25, 26 και 27 Ιουνίου 2015 στην Στέγη Χορού Λευκωσίας [Θέατρο Αγοράς Αγίου Ανδρέα, πρώην Πειραματική Σκηνή ΘΟΚ].
Αναφέρει για τη νέα της δουλειά η χορογράφος Μάχη Δημητριάδου - Lindahl:
Η Αντιγόνη, έργο κατεξοχήν αντιπολεμικό και αντιεξουσιαστικό, στοχάζεται πάνω στην ανθρώπινη φύση, στην ύβρη, στη βία, τη συμπόνια, το θάνατο, το επέκεινα. Η Αντιγόνη αγκαλιάζει με ανθρωπιά νικητές και νικημένους, στέκει κριτικά απέναντι στον παραλογισμό της εξουσίας και αρνείται να απανθρωποποιηθεί.
Με την φράση της «γεννήθηκα για ν' αγαπώ κι όχι για να μισώ» η Αντιγόνη επιλέγει ένα δρόμο που ορίζεται από το ηθικό δίκαιο κι από αυτό που αποκαλεί «θείο νόμο».
Η φωνή της καρδιάς της υποβάλλει πράξεις που την οδηγούν στο θάνατο, αλλά μαζί της συμπαρασύρει κι όλο το σαθρό οικοδόμημα της εξουσίας του Κρέοντα. Η Αντιγόνη γίνεται σύμβολο ηθικής ακεραιότητας και θάρρους που εμπνέει γενιές και γενιές, από τότε ως σήμερα.
Όποια μορφή και να διαλέξει κάποιος για να «ξαναπεί» την ιστορία, το ίδιο το κείμενο τον καθοδηγεί και τον αφήνει πλουσιότερο και πιο ευαισθητοποιημένο, ηθικά και αισθητικά.
Η χορογραφική προσέγγιση της τραγωδίας μάς έδωσε την ευκαιρία να διερευνήσουμε το «σώμα» του λόγου, τις χειρονομίες, τις εκφράσεις, τη δυναμική του χώρου και των σχέσεων καθώς και να ανασύρουμε μνήμες κιναισθητικές που συναντούν αρχετυπικές μορφές.
Το μέσο της έκφρασής μας είναι το σώμα και ο ήχος. Μ' αυτά τα εργαλεία προσπαθήσαμε να ενσαρκώσουμε την εξέγερση, το θάρρος, τον πόνο, τη σύγκρουση, τη βία της εξουσίας, τον έρωτα, την απόγνωση, τον θρήνο, την συντριβή.
Περνώντας από τους ρόλους στον Χορό, χορευτές και μουσικοί πλησιάσαμε δονήσεις και μεγέθη μεγαλύτερα από εμάς, διαχρονικά και πανανθρώπινα.
Μπήκαμε σε μονοπάτια δύσκολα και πρωτόγνωρα, όμως βγαίνουμε πλουσιότεροι κι ευγνώμονες για το ταξίδι.
