Βερολίνο: Γράφει ο Πανίκος Χρυσάνθου, σκηνοθέτης,

Η Berlinale πλησιάζει στο τέλος της κι έχω την εντύπωση ότι είναι το πιο ανιαρό φεστιβάλ στο οποίο βρέθηκα ποτέ. Δε ξέρω, αν είναι που μεγαλώνω και γίνομαι ιδιότροπος και πιο απαιτητικός ή άν όντως η εποχή μας, εποχή του διαδικτύου με προσφορά άπειρων πληροφοριών και εικόνων, περνά σε μια φάση, όπου στερεύει από ιδέες και την ικανότητα να παράγει έργα κλάσης στον τομέα της κινηματογραφικής τέχνης. Ο χρόνος θα δείξει.

Από τις 4 ταινίες που είδαμε τις τελευταίες μέρες αξιολογούμε ως πιο ενδιαφέρουσα αυτήν του Volker Scloendorff “Επιστροφή στο Montauk” (Return to Montauk). Έχει ένα θέμα πάνω στο οποίο μεγαλούργησε ο κλασικός καλός κινηματογράφος: Η ερωτική σχέση ως πόθος και προδοσία. Θυμούμαστε τον Μπέργκμαν που βγάζει τα σωθικά του μέσα από την απόλυτη εξομολογητική του διάθεση. Ο Scloendorff δεν πάει σε τόσο βάθος. Η ταινία ξεκινά με ένα μονόλογο του πρωταγωνιστή στη κάμερα, το μότο του οποίου είναι μια κουβέντα, που του είπε κάποτε ο πατέρας του: «Υπάρχουν δυο πράγματα για τα οποία θα μετανιώσεις στη ζωή σου. Το ένα είναι πράγματα κακά που έκανες. Είναι εκεί και δεν μπορείς να τα αλλάξεις. Και το άλλο, πράγματα, που μπορούσες να κάνεις και δεν έκανες». Αποκαλύπτεται ότι ο μονόλογος αυτός είναι η εισαγωγή του συγγραφέα στην παρουσίαση του νέου του βιβλίου στη Νέα Υόρκη. Ένα βιβλίο, που μιλά για ένα χαμένο έρωτα, και μια παρουσίαση, που ξαναφέρνει κοντά του την πραγματική γυναίκα, που ενέπνευσε το βιβλίο. Το ταξίδι τους στο σκηνικό του παλιού έρωτα, το Montauk, ξαναανάβει τον πόθο, ξυπνά παλιές πληγές και ξαναφέρνει νέα λάθη. Ο συγγραφέας προτείνει το ξανασμίξιμό τους πουλώντας τη νέα του γυναίκα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, για να ξαναγυρίσει κοντά της, όταν η απόπειρά του πέφτει στο κενό. Τα λάθη του πέρασαν ξόπετσα πάνω από τον εγωισμό και τη ρουτίνα του πετυχεμένου-αποτυχεμένου.

Ο "Ιωακείμ" (Joaquim) του Marcello Gomes από τη Βραζιλία είναι μια ταινία πάνω στην αποικιοκρατία, τον πυρετό του χρυσού και την απελευθέρωση. Ο Ιωακείμ είναι ένας Πορτογάλλος έποικος στη Βραζιλία, που υπηρετεί τη βασίλισσα της χώρας σε ένα σώμα που καταπολεμά τους κυνηγούς του χρυσού εν ονόματι της εξουσίας της Πορτογαλίας, η οποία θέλει τον πλούτο για τον εαυτό της. Αγαπά μια μαύρη δούλα και το όνειρό του είναι να μαζέψει χρήμα και να την απελευθερώσει. Όλα όμως πάνε στραβά, καθώς είναι εγκλωβισμένος σε ένα παιχνίδι με κανόνες, που δε μπορεί να ελέγξει. Στο τέλος γίνεται ένας από τους ιεραπόστολους της απεξάρτησης της χώρας από τη αποικιοκρατική μητρόπολη.

Ο “Mr Long” είναι ένας μπράβος της μαφίας της Ταϊβάν με αρετές ανατολίτικου σούπερμαν, ο οποίος στέλλεται για μιαν εκτέλεση στην Ιαπωνία. Η αποτυχία του και η απόπειρα επιβίωσης σε ένα εχθρικό χώρο, τον στρέφουν στην απόπειρα να γίνει ένας αξιοπρεπής, επιχειρογυράνθρωπος μακρυά από την εγκληματική δράση. Ο σκοπός του καθαγιάζεται, καθώς η μοίρα του αναθέτει να προστατεύσει μια ανυπεράσπιστη γυναίκα και το μικρό της γιο, που επίσης επιχειρεί να αποδεσμευτεί από το κυνηγητό της μαφίας. Ακολουθεί ένα φινάλε δράσης εν ονόματι του καλού.

“Στην παραλία μόνη τη νύχτα” (Bamui haebyun-eoseo honja), κορεάτικη ταινία του Hong Sangsoo, για μας απογοητευτική μέσα από τους ατέλειωτους διαλόγους, που επιχειρούν να σπρώξουν την αφήγηση της ταινίας γύρω από την απόσυρση μιας νεαρής όμορφης ηθοποιού μετά την ερωτική της απογοήτευση.