Στις 24 Μαρτίου 2016 εγκαινιάζεται η νέα εικαστική πρόταση του Peter Eramian με τίτλο Hopelessly Devoted To You, στον χώρο Θκιό Ππαλιές, στη Λευκωσία.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 15 Απριλίου 2016.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δελτίο Τύπου,
«σε προηγούμενα έργα του Πήτερ Εραμιάν [βλ. «Little House Goes Boom», «The Laughter» και το δοκίμιό του «Wernher von Braun and the Paradigm of Noble Irony»] η ειρωνεία έρχεται σε άμεση παράθεση με το παράλογο που διαποτίζει την σύγχρονη κουλτούρα και τις κατά τα άλλα λειτουργικές μας κοινωνίες. Mε το «Hopelessly devoted to you» ο Εραμιάν σπρώχνει τα όρια της ειρωνείας στην ελαχιστοποιημένη της λογική, σαν μια νέα κριτική κατηγορία. Οι προεξοχές του τσιμεντώνουν την ίδια την ειρωνεία.
Για ένα είρων, το παρόν αποτυγχάνει να αποδώσει την ιδεατή του μορφή και παρόλα αυτά, και επειδή ο ίδιος δεν μπορεί να προσφέρει τις όποιες λύσεις, το αναιρεί προεξοφλητικά. Αυτή η αναίρεση του παρόντος ανοίγει ένα χώρο όπου τα πάντα είναι πιθανά. Όπως και με την θετική ερμηνεία της ειρωνείας του Σαίρεν Κίρκεγκωρ ως ‘άπειρη, απόλυτη άρνηση’: ‘άπειρη’ (αφού η ειρωνεία δεν προσδένει σε συγκεκριμένα πράγματα), ‘απόλυτη’ (αφού αυτό ως προς το οποίο επέρχεται η άρνηση του παρόντος δεν μπορεί να βρεθεί ακόμα) και ‘άρνηση’ (αφού η ειρωνεία μόνο αρνείται). Αναλόγως, έτσι λειτουργεί και η επιθυμία: η επιθυμία εκδηλώνει αυτό που της στερείται.
Τα έργα από μπετόν του Εραμιάν αντιστρέφουν τον αναφορικό χαρακτήρα της ειρωνείας, που τώρα κατευθύνει σε τίποτα άλλο παρά από την ίδια. Ειρωνεία = Ειρωνεία. Καθαυτό τον τρόπο η διαδικασία παραγωγής αυτών των έργων φαίνεται να ξεκινά και να τελειώνει στο ίδιο σημείο, όπως ένας κύκλος. Αυτή είναι και η λειτουργική ματαιότητα που δημιουργεί συνθήκες απόλυτης ελευθερίας, στις οποίες μόνο η ειρωνεία μπορεί να ανταπεξέλθει. Σαν ορφανοί σταλαγμίτες ή απορρίματα παραδόσεων του land art και site-specific δουλειών, τα αναδυόμενα ομοιώματα του Εραμιάν – ανασκαμμένα σαν από μια τεχνική ανορθόδοξης αρχαιολογίας - αρνούνται την υπαρξιακή τους υπόσταση και προτάσσουν στον εκθεσιακό χώρο την έλλειψη χώματος που τα δημιούργησε. Αυτές οι νοηματικές και φορμαλιστικές αντιστροφές εισηγούνται ότι η ειρωνεία και η άρνηση μέσω της οποίας λειτουργεί, μπορεί πρακτικά να αντιστραφεί ακριβώς όπως το χυμένο τσιμέντο μπορεί να εκσκαπτεί από την τρύπα του, ανταλλάσοντας μορφή με την αρνητική του εικόνα.»
