Επειτα των ανακοινώσεων δυο σκηνοθετών καθώς και της Ενωσης Κινηματογράφου Κύπρου, επιθυμώ με τη σειρά μου να αναφερθώ στην απεργία πέινας τους συνάδελφου κου Χρυσάνθου υπό την ιδιότητα του  νεαρού σκηνοθέτη  (με  2 ταινίες μικρού μήκους εκ των οποίων η μια χωρίς να έχει λάβει επιχορήγηση απο το κράτος ) και πολίτη του κράτους αυτου.

Θεωρώ ατυχή τη τοποθέτηση του κου Χαπέσιη, ο οποίος δημοσιοποιεί μέσω της δήλωσης του κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με τη ταινία ΑΚΑΜΑΣ και την επίμαχη σκηνή του φόνου. Δεν μας αφορά αγαπητέ κύριε αυτο το θέμα.  Δεν μας αφορά η προσωπική σας άποψη ως προς το αν ο κος Χρυσάνθου δικαιόυτε να πράξει αυτο που θεωρεί ορθό. Ουτε αν ξεγέλασε ο κύριος Χρυσάνθου ή οχι την επιτροπή και την εκκλησία!!!!. Η ταινία λογοκρίθηκε κι αυτο είναι που έχει σημασία. Η λογοκρισία. Ο κος Χρυσάνθου περιμένει και απαιτεί απο το κράτος να προστατεύσει τη κινηματογραφική δημιουργία. Εχει δίκαιο και νομίζω πως αυτο μας βρίσκει σύμφωνους... Μη γινόμαστε όμως δικαστές μιας υπόθεσης που μας αφορά έμμεσα.

Η απεγνωσμένη κίνηση του κου Χρυσάνθου πρέπει να δώσει έναυσμα στη δυνατή και δυναμική απαίτηση των κυπρίων σκηνοθετών για αύξηση του προυπολογισμού του κράτους ΤΩΡΑ. Τόσο το υπουργείο όσο και η ένωση θα πρέπει να καλέσουν τον κο Χρυσάνθου να σταματήσει την απεργία και να τον καλέσουν σε διάλογο. ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΛΥΣΕΙΣ. Είτε έχει δίκαιο είτε όχι ως προς την απόφασή του να κατέλθει σε απεργία πείνας. Πού χάθηκε η αλληλεγύη προς ένα συνάδελφο ο οποίος είναι απεγνωσμένος;  Θεωρώ προς το ελάχιστο αδικαιολόγητες τις απόψεις των κων Χαπέσιη και Παντζη. Πόσο μαλλον αυτή της ένωσης σκηνοθετών. Ολοι αγωνιζόμαστε για να δημιουργήσουμε. Ολοι μας πήραμε αρνητικές απαντήσεις. Ολοι μας συνεχίζουμε τον αγώνα. Ο κος Χρυσάνθου δεν αντέχει όμως άλλο. Μπορούμε ίσως να τον βοηθήσουμε; Ας  μην κρίνουμε αυτη του την απόφαση σωστή ή λανθασμένη. Δε καλούμαστε να κρίνουμε. Οι απαντήσεις των κων Πάντζη και Χάπεσιη αλλα και της ένωσης σκηνοθετών προκλήθηκαν απο το κάλεσμα των ΜΜΕ και όχι απο τη δικιά τους πρωτοβουλία. Κρίμα. Απαντούν στη « πρόκληση» αμυντικά χωρίς να αποδέχονται την όποια ευθύνη τους αναλογεί ως προς τη σιγή τους. Κρίμα και πάλι.

Οχι αγαπητέ κύριε Πάντζη – γνωρίζετε το σεβασμό που τρέφω προς το πρόσωπό σας, επιτρέψτε μου όμως να διαφωνήσω με την άποψη σας – η απεργία πείνας δε θα είναι η λύση για να πάρουν οι σκηνοθέτες λεφτά όταν απορρίπτονται τα σενάρια τους. Η απεργία πείνας δεν είναι μια απλή μορφή διαμαρτυρίας. Δεν είναι πρόσχυμα. Ουτε όμως η λύση για χρηματοδότηση των ταινιών μας, σίγουρα όχι.

Εχω την αίσθηση πως ο κος Χρυσάνθου αισθάνετε μόνος απέναντι στο «σύστημα».Προφανώς δε βρήκε τη θέση του σε αυτο το «σύστημα». Μπορούμε να του δώσουμε την ευκαιρία να τη βρεί χωρίς να κρίνουμε τη πράξη του; Μπορούμε παρά τις αντίθετες ίσως απόψεις να έρθουμε σε διάλογο;

Η πράξη του κου Χρυσάνθου μας καλεί σε κοινό αγώνα. Είτε έχει δίκαιο είτε όχι.

Ας αφήσουμε στο πλευρό τις προσωπικές μας φιλοδοξίες κι ας βρούμε τη λύση για να σταματήσει την απεργία του ο συνάδελφός μας. Είτε τον αγαπάμε είτε όχι. Είτε μας αρέσει ο κινηματογράφος του είτε όχι. Είτε αν πήρε ένα εκατομύριο ευρώ είτε όχι. Είτε αν  έκανε το λάθος να ξεκινήσει την απεργία πείνας τη μέρα που ένας συνάδελφος έκανε πρεμιέρα είτε όχι. Είτε είναι ατόπυμα και ιδεολογική σύγχυση η επίθεση του προς τους λειτουργόυς της ΣΕΚΙΝ είτε όχι. Είτε αν η πράξη του  απαντάει στις προσωπικές του φιλοδοξίες είτε όχι.

Είτε ζούμε είτε όχι.

Κύριε Χρυσάνθου είμαστε εδώ κι έτοιμοι να σας βοηθήσουμε. Θα μας είναι πιο εύκολο εάν είστε ακόμη ζωντανός.

Υάκινθος Παυλίδης