Γιατί ένα ισπανικός εκδοτικός οίκος απέκτησε τα δικαιώματα για ένα βιβλίο γραμμένο σε μια γλώσσα που κυριολεκτικά κανείς δεν καταλαβαίνει;
Πρόκειται για το «χειρόγραφο Βόινιτς», ένα βιβλίο αιώνων που περιέχει μια κομψή γραφή και απεικονίσεις φυτών. Μόνο ένα αντίγραφο υπάρχει αυτή τη στιγμή και βρίσκεται μέσα σε μια κρύπτη στη βιβλιοθήκη Μπάινεκε στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Απ' ότι φαίνεται, πάρα πολλοί άνθρωποι ήθελαν να περάσουν λίγο χρόνο με το πρωτότυπο, και το Γέιλ θεώρησε ότι είναι καλύτερο να αφήσουν τον κόσμο που ήθελε να το δει, να βιώσει κάτι με παρόμοια εμφάνιση και αίσθηση.
Έτσι, μετά από 10 χρόνια προσπάθειας, δόθηκε το δικαίωμα στον ισπανικό εκδοτικό οίκο Siloe, ο οποίος ειδικεύεται στην αναπαραγωγή παλαιών βιβλίων και χειρόγραφων, να παράγει 898 αντίτυπα του βιβλίου και να τα διαθέσει προς πώληση.
Ο όρος αντίγραφο δεν χρησιμοποιείται ελαφρά τη καρδία. Τα βιβλία που θα εκδόσει ο Siloe θα είναι ακριβή αντίγραφα, συμπεριλαμβανομένων του κάθε λεκέ, τρύπας και σχισίματος που υπάρχει στο πρωτότυπο. Παράξενο πράγμα να θελει να αγοράσει κάποιος, αν και η αλήθεια είναι ότι ζούμε στην εποχή του Χίπστερ και ο εκδότης έχει ήδη πάνω από 300 προ-παραγγελίες.
Τι στο καλό είναι αυτό το πράγμα, και γιατί ο κόσμος ενδιαφέρεται τόσο πολύ;
Το χειρόγραφο παίρνει το όνομά του από τον Πολωνό αρχαιολόγο Ουίλφριντ Βόινιτς, ο οποίος το αγόρασε [μαζί με 29 άλλα χειρόγραφα] από το Ρωμαϊκό Κολλέγιο το 1912. Αυτό που κάνει το βιβλίο τόσο συναρπαστικό είναι ότι είναι γραμμένο σε μια άγνωστη γλώσσα που δεν έγινε εδώ και αιώνες κατορθωτό να μεταφραστεί. Μερικές σημειώσεις στο εσωτερικό του βιβλίου φαίνεται να έχουν γραφτεί στα λατινικά και στα γερμανικά, αν και είναι λίγες και εμφανίζονται αραιά.
Κάποιες από τις σελίδες λείπουν, όμως περίπου 240 σελίδες (πολλές από τις οποίες ξεδιπλώνονται προς τα έξω) είναι καλυμμένες με το άγνωστο κείμενο, μαζί με εικονογραφήσεις. Αυτές περιλαμβάνουν αστρονομικά διαγράμματα, σχέδια γυναικών και φυτών. Οι εικόνες προσφέρουν λίγες ενδείξεις για το θέμα του βιβλίου και ακόμα και τα φυτά δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί.
Ενώ κάποιοι υποθέτουν ότι το βιβλίο του Βόινιτς είναι «ψεύτικο», ένα αστείο, η ημερομηνία της περγαμηνής που χρησιμοποιήθηκε χρονολογείται από τις αρχές του 15ου αιώνα. Αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είναι ψεύτικο, αλλά έχει οδηγήσει σε κάποιες θεωρίες ότι μπορεί να έχει γραφτεί κατά τη διάρκεια της Ιταλικής Αναγέννησης. Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να το αποδεικνύει ή να το διαψεύδει.
Πολλές θεωρίες έχουν εξαπλωθεί για το ποια είναι η πραγματική γλώσσα. Αυτές κυμαίνονται από το ότι μπορεί να είναι μια ελάχιστα γνωστή «φυσική» γλώσσα, μια κατασκευασμένη γλώσσα, μια απίστευτα πολύπλοκη κρυπτογράφηση, η γραπτή εκδοχή της γλωσσολαλιάς ή επινοημένες ανοησίες που ποτέ δεν ήταν γραφτό να μεταφραστούν. Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα για αυτές τις θεωρίες, αλλά κανένα δεν εξετάστηκε μέχρι τώρα.
Η ιστορία του
Η ιστορία του βιβλίου έχει τοποθετηθεί πίσω στο 1639, όταν αναφέρθηκε σε επιστολή του Τσέχου αλχημιστή Γιέργκ Μπάρες στον Ιησουίτη λόγιο Αθανάσιο Κίρχερ. Προφανώς, ο Μπάρες ήλπιζε ότι ο Κίρχερ θα ήταν σε θέση να βοηθήσει στη μετάφραση του κειμένου, δεδομένου ότι ο Κίρχερ φέρεται να ήταν ικανός να μεταφράσει αιγυπτιακά ιερογλυφικά.
Άλλοι γνωστοί ιδιοκτήτες μέσα στην ιστορία, περιλαμβάνουν τον Ροδόλφο Β' της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τον συνάδελφο του Μπάρες, Γιαν Μάρεκ Μάρτσι, τον Κίρχερ και την χήρα του Βόινιτς, Έθελ.
Η Έθελ Βόινιτς άφησε το βιβλίο στη φίλη της Άννα Νιλ, η οποία τελικά το πούλησε το 1961 στον Χανς Π. Κράους. Ο Κράους είχε σκοπό να το πουλήσει σε κάποιον άλλο, αλλά δεν τα κατάφερε και το δώρισε στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, όπου φυλάγεται μέχρι σήμερα.
Η ηλικία του βιβλίου, και το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί, είναι ο λόγος που συναρπάζει προγραμματιστές και κρυπτογράφους τόσο πολύ. Θεωρίες ξεπηδούν κατά καιρούς που κυμαίνονται από τις σχετικά λογικές (όπως το ότι μάλλον είναι ένα από τα μυστικά σημειωματάρια του Λεονάρντο ντα Βίντσι) μέχρι και το ότι πρόκειται για δημιούργημα εξωγηίνων.
