Τα δέκα κορίτσια που εμφανίστηκαν στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στην Ελλάδα να βηματίζουν κάνοντας διάφορες χειρονομίες εξήγησαν το σκεπτικό τους και γιατί επέλεξαν τον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας για να εφαρμόσουν την σκέψη τους.

Τα κορίτσια στο βίντεο δεν κάνουν την… καθιερωμένη παρέλαση, αλλά χρησιμοποιούν βηματισμό που παραπέμπει στο θρυλικό Ministry of Silly Walks, ένα από τα πιο επιτυχημένα και διάσημα σκετσάκια των Monty Python, με βασικό πρωταγωνιστή τον John Cleese.


Εδώ απόσπασμα από τη συμμετοχή των κοριτσιών στην παρέλαση:



Σε κείμενό τους που δημοσίευσε η Εφημερίδα των Συντακτών, τα δέκα κορίτσια που πήραν μέρος στη συγκεκριμένη δράση κάνουν λόγο για καλλιτεχνική επέμβαση, εξηγώντας μεταξύ άλλων πως «υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. Ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά».

Σχετικά με το γιατί επέλεξαν τον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας στην Αθήνα, εξηγούν πως είναι «μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα».

Στις αντιδράσεις που προκάλεσε η ιδέα τους, απαντούν πως «Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων».

Δήμαρχος στον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας είναι ο Γιάννης Βούρος ο οποίος σχολίασε το βίντεο με τον βηματισμό τους μέσα από μια χυδαία ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, που δεν αρμόζει σε άνθρωπο πολιτισμένο. Ο γνωστός ηθοποιός έκανε λόγο για «γελοία υποκείμενα» και «αξιολύπητα νέα κορίτσια».



Ολόκληρο το κείμενο των κοριτσιών:

Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα; Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;

Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους; Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.

Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας. Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.

Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.

Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.

Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.

Γι' αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.

Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για "προβληματικά παιδιά". Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.

Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. Τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.

Υ.Γ. Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.

10 "στρατιωτάκια" της υπο-κριτικής τέχνης