Στην ταινία "Woman at war" του Ισλανδού Benedikt Erlingsson απονεμήθηκε το φετινό βραβείο κινηματογράφου LUX, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Η επίσημη απονομή του κινηματογραφικού βραβείου LUΧ 2018, πραγματοποιήθηκε πριν απο λίγο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Στρασβούργο, από τον πρόεδρο του ΕυρωπαΪκού Κοινοβουλίου, Αντόνιο Ταγιάνι. Μεγάλος νικητής της φετινής διοργάνωσης ανακυρήχθηκε ο σκηνοθέτης Benedikt Erlingsson με την ταινία του «Γυναίκα σε Πόλεμο»/ ‘’Woman at War’’. Στη δεύτερη θέση ακολούθησε η ταινία «Styx», του Wolfgang Fischer, και στην τρίτη θέση το ντοκιμαντέρ «The Other Side of Everything», της Mila Turajlic.

Η ταινία «Woman at War», περιγράφει τη ζωή της 50χρονης Halla, η οποία είναι δεμένη με τη φύση και τη γη της Ισλανδίας. Η ίδια αντιτίθεται σε κάθε ενέργεια που μπορεί να βλάψει το περιβάλλον. Συγκεκριμένα νιώθοντας αγανάκτηση για την επέκταση ενός εργοστασίου αλουμινίου, κρυφά σαμποτάρει τις γραμμές υψηλής τάσης για να αδρανοποιήσει το εργοστάσιο και να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη. Έχοντας ωστόσο ξεκάθαρη γνώση του σκοπού της σε αυτή τη ζωή- ο οποίος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την προστασία του περιβάλλοντος και την υπεράσπιση της οικολογικής της συνείδησης, ένα αναπάντεχο γεγονός  την προκαλεί σε ένα αγώνα διατήρησης των ισορροπιών της. Το αίτημα υιοθεσίας που  έχει κάνει πριν χρόνια, γίνεται δεκτό, και ένα κοριτσάκι την περιμένει στην Ουκρανία.

«Γυναίκα του Βουνού»

Η ταινία αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα οικολογικό παραμύθι. Η πρώτη σκηνή της ταινίας δείχνει την Halla, να εκτοξεύει ένα βέλος για να βραχυκυκλωσει τα καλώδια μιας γραμμής υψηλής τάσης. Με αυτόν τον τρόπο η ηρωίδα μας φέρνει στο νου μορφές όπως ο Γουλιέλμος Τέλλος ή ο Ρομπέν των Δασών: ένας ήρωας που ενεργεί μόνος του και με μια εντυπωσιακή κίνηση εξαιρετικής μαεστρίας, επιφέρει ένα συγκλονιστικό αποτέλεσμα. Αυτή η εντύπωση επιβεβαιώνεται στη συνέχεια, όταν μαθαίνουμε ότι η Halla, επιτίθεται στη βιομηχανία αλουμινίου, δηλαδή ένα πολυ ισχυρότερο αντίπαλο. Το όνομα που χρησιμοποιεί όταν αναλαμβάνει την ευθύνη για το σαμποτάζ «Γυναίκα του Βουνού», και η μάσκα (του Νέλσον Μαντέλα), που φορά για να κρύψει το πρόσωπό της όταν την καταγράφει ένα drone, βάζουν την τελευταία πινελιά στο πορτραίτο του «μασκοφόρου εκδιοκητή».

Μόνη στη μάχη

Θα μπορούσε εντούτοις κανείς να χαρακτηρίσει το έργο αρκετά, αισιόδοξο, ελπιδοφόρο, έως και ρομαντικό. Η παρουσίαση μίας ηρωίδας που αντιτίθεται απέναντι σε μεγάλα κεφάλια, με όπλο της την ψυχική της δύναμη, αψηφώντας κάθε είδους επίπτωση, προσθέτει ένα μιδίαμα στο θεατή, κάνοντας τον να πιστέψει έστω και για λίγο, ότι μπορεί ένας άνθρωπος να αλλάξει τον κόσμο. Κι αν δεν μπορεί, πάντα υποβόσκει ένα βαθύτερο νόημα για το οποίο αξίζει να παλεύει κανείς, έστω και μόνος. Βέβαια ίσως αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος για τον οποίο η ίδια αψηφούσε κάθε κίνδυνο. Το γεγονός ότι ήταν μόνη. Μία πραγματικότητα που αλλάζει βέβαια με την υιοθεσία που προέκυψε μετά από χρόνια, ταράζοντας τα νερά της ηρωίδας, προσθέτοντάς της μία ακόμη σημαντική ιδιότητα: της μάνας.

Η ταινία κλείνει με μια κάπως αινιγματική εικόνα. Είναι περίεργο αυτή η ταινία όπου η περιπέτεια και το χιούμορ έχουν σημαντικό ρόλο να τελιώνει με αυτή τη σκηνή: η Halla, κρατώντας τη μικρή κόρη της στην αγκαλιά της, κατεβαίνουν από το λεωφορείο, βαδίζουν μέσα στο νερό και απομακρύνονται γυρνόντας μας την πλάτη. Το ευτυχισμένο τέλος της ταινία- η ηρωίδα επιστρέφει σπίτι με τη μικρή Nika- σημαδεύεται από ένα παράξενο συναίσθημα από μια σοβαρότητα. Η επιστροφή τους στην Ισλανδία τις υποχρεώνει να διασχίσουν με τα πόδια μια πλυμμηρισμένη περιοχή. Έτσι, αν και η ιστορία της ηρωίδας έχει καλό τέλος, η συλλογική ιστορία δεν έχει τελειώσει. Σε διάφορα μέρη του κόσμου οι φτωχοί εξακολουθούν να χάνουν τα σπίτια τους, τα υπάρχοντά τους, τη γη τους, εξαιτίας καταστροφών που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή.

Στο πλαίσιο της δημοσιογραφικής διάσκεψης που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο σκηνοθέτης του έργου δήλωσε ότι «υπάρχουν πολλά θέματα για τα οποία θα ήθελα να κάνω ταινίες, καθώς και πολλές ιδέες. Είμαστε σκηνοθέτες, αυτό που κάνουμε είναι να αφηγούμαστε ιστορίες και να παρουσιάζουμε την πραγματικότητα. Θα συνεχίσουμε να βρίσκουμε νέα θέματα προς συζήτηση. Χωρίς να θέλω ωστόσο να σας αποκαλύψω τα επόμενα σχέδια μου, μπορώ να σας πω ότι σίγουρα η επόμενη ταινία θα σχετίζεται άμεσα με τον άνθρωπο και την κοινωνία του».