Σε ηλικία 74 ετών έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης, ύστερα από δεκαπενθήμερη παραμονή στην εντατική με ειλεό.
Ο γνωστός ηθοποιός και συγγραφέας συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους και σκηνοθέτες, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους σε όλα τα θεατρικά είδη. Συμμετείχε επίσης σε τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές παραγωγές.
Με την ιστορική του παράσταση «QED ή τι απέδειξε ο κ. Φάυνμαν», όπου για χρόνια κρατούσε τον ρόλο του Ρίτσαρντ Φάυνμαν, βρέθηκε και στην Κύπρο το 2016.
«Δεν έχω φόβο. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν φοβάμαι τίποτα. Προσπαθώ να συμφιλιωθώ με το θάνατο. Αυτό είναι φυσιολογικό για έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει, όπως εγώ. Δεν είμαι πια νέος, είναι βέβαιο. Η ψυχή μου, όμως, έχει κάτι πια από τα νιάτα μου. Με γοητεύει πάντα αυτή η φράση του Καζαντζάκη 'Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν πιστεύω τίποτα, είμαι ελεύθερος'. Αν μπορούσα να διαλέξω μια μόνο συμβουλή από αυτές που λέω στην κόρη μου είναι μία: «Να βάζεις δυσκολίες στον εαυτό σου. Να πολεμάς τις ευκολίες σου. Να 'πολεμάς' το ταλέντο σου για να το μεγαλώσεις», είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Ο Γιώργος Κοτανίδης γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1945 στη Θεσσαλονίκη.
Φοίτησε για δύο χρόνια στην Κτηνιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου μπήκε κατά λάθος, και ασχολήθηκε κυρίως με τη δημιουργία φοιτητικού θεάτρου και κινηματογραφικής λέσχης (ΦΟΘΚ).
Στην Αθήνα τελείωσε τη Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου το 1970 και αμέσως συμμετείχε στη δημιουργία του «Ελεύθερου Θεάτρου», όπου έμεινε ως το 1975. Από τότε συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους και σκηνοθέτες, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους σε όλα τα θεατρικά είδη. Πολλούς ρόλους, επίσης είχε παίξει σε ελληνικές και διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές.
Στη διάρκεια της επταετίας συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα, ενταγμένος στην επαναστατική αριστερά. Βασανίστηκε και φυλακίστηκε επανειλημμένα.
«Είμαι καλλιτέχνης αλλά και "πολιτικό ζώο" από μικρός, το κοινωνικό γίγνεσθαι αλλά και η πολιτική με απασχολούσαν πάντα» είχε πει σε συνέντευξη του στο «Π» το 2016, όταν βρέθηκε στην Κύπρο για μια σειρά από παραστάσεις με το «QED ή τι απέδειξε ο κ. Φάυνμαν».
«Σκεφτείτε ότι η πρώτη μου θεατρική παράσταση με το "Ελεύθερο Θέατρο" του οποίου ήμουν ιδρυτικό μέλος, η "Όπερα του ζητιάνου", έγινε μεσούσης της χούντας και το θέατρο ήταν ζωσμένο από ασφαλίτες και χαφιέδες», είπε ακόμη. «Σε όλη μας την πορεία η ασφάλεια της χούντας μάς παρακολουθούσε, και επειδή παράλληλα δούλευα σε παράνομη οργάνωση, μπαινόβγαινα στις φυλακές. Βρισκόμουν από τη σκηνή στη φυλακή και το αντίστροφο. Πίστευα και πιστεύω ότι η τέχνη είναι ντε φάκτο πολιτική, όχι βέβαια με την έννοια να υπηρετείς κάποιο κόμμα ή κάποια πολιτική γραμμή αλλά επειδή έτσι είναι. Η τραγωδία, το μέγιστο επίτευγμα του ανθρώπου, είναι στην ουσία μεγάλη ποίηση αλλά ταυτόχρονα πολιτικό θέατρο, το ίδιο ο Σαίξπηρ και οι μεγάλοι συγγραφείς, από τον Μολιέρο και τον Κλάιστ μέχρι τον Ίψεν και τον Μπρεχτ.»
Την περίοδο 1980-85 συμμετείχε στη δημιουργία του εκδοτικού οίκου «Ιθάκη» που εξέδωσε βιβλία για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη μουσική.
Στο ερώτημα «Ποιοι στίχοι ποιητή νιώθετε πως σας ορίζουν;», ο κ. Κοτανίδης απάντησε «αυτό είναι το δυσκολότερο ερώτημα γιατί λατρεύω την ποίηση και εκφράζομαι συχνά μέσα από αυτήν. Θα αναφέρω έναν στίχο του Οδυσσέα Ελύτη από το «Άξιον Εστί»:
«Όπου και να σας βρίσκει το κακό αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νους σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη».
Ο Γιώργος Κοτανίδης ασχολήθηκε και με τη συγγραφή, αφήνοντας πίσω του πλούσιο έργο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ανδρέας Σιμόπουλος / FOSPHOTOS
