Γράφει η Εβίτα Ιωάννου / Σκηνοθέτης θεάτρου

Identity Crisis

Ξυπνώ κάθε πρωί τζαι καθαρίζω το σπίτι χωρίς λόγο, κάμνω πρόγευμα τύπου brunch παράσσιεσμα και μόλις τελειώσω και φάμε καθαρίζω ξανά τα πάντα. Αν πιάσω ποτηρούι να πιω νερό εννα το πλύνω, μαχαίρι να κόψω μήλο αμέσως θα το πλύνω! Σκουπίζω, ξεσκονίζω…Οί εν έγινα obssesed  λόγω κορωνοϊού… μάλλον είναι για να μεν σκέφτομαι; Μετά βάλω πλυντήριο (που υπό κανονικές συνθήκες εγώ για να βάλω πλυντήριο πρέπει να φτάσουν ούλα στο απροχώρητο. ) Τζαι σκεφτούμε τι θα μαειρέψω το μεσημέρι και την νύχτα. Μετά φκάλω ούλα τα πράματα που τα αρμαράκια και συγυρίζω τα.

I guess εννα έπρεπε να γεμώνω ενοχές που εν διαβάζω κανένα που τα βιβλία που έχω (τζαι πάντα παραπονιούμαι ότι εν έχω ώρα να τα διαβάσω), δεν βλέπω θεατρικές παραστάσεις τζαι εν επηα ακόμα στα virtual μουσεία.

Θα έπρεπε να παρανοώ που δεν ακολουθώ το capitalist philosophy: “You can still be productive” τζαι “Now it’s time to finish that project!”  Όλοι στα social media απ' ότι φαίνεται εξεκινήσαν να γράφουν αριστουργήματα και ετοιμάζουν τα καινούρια τους projects! Instead για κάποιο λόγο παίζω το Bree van de kamp (πολλά αντιφατικό με τον χαρακτήρα μου) και ανησυχώ σε τι σημείο θα φτάσουν τα μαλλιά μου μετά την καραντίνα.

Meanwhile things I have to do:

1. Δύο αιτήσεις να τελειώσω που το deadline είναι σε 4 μέρες.


2. Μετάφραση θεατρικού που υποτίθεται η πρεμιέρα είναι τέλη Μάη


3. Πάρα πολύ research και προετοιμασία για τα δυο καινούρια μου πρότζεκτς


4. Να τηλεφωνήσω στην Ryanair να δω τι θα γίνει με τα εισιτήρια που είχα για Λονδίνο τέλος του μήνα


5. Να έβρω λόγο να κάμω όλα τα πιο πάνω

**Extra παρανοϊκές σκέψεις που κάμνω μέσα στην μέρα: “Αν χαλάσουν τα δόντια μου τι θα κάμω; , “Αν σπάσω το πόι μου;", “Πόσα κιλά θα βάλω;", “Σήμερα έβηξες 5 φορές….”