Γράφει η Μιράντα Λυσάνδρου

Το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ «Ολυμπία» του Κύπριου σκηνοθέτη Χάρη Μαυρομιχάλη θα προβληθεί αύριο Παρασκευή 10 Ιουλίου, σε μια ειδική online προβολή στις 8 το βράδυ για όλους τους σινεφίλ σε Ελλάδα και Κύπρο. Για να το παρακολουθήσετε πρέπει να ακολουθήσετε τον εξής σύνδεσμο: www.facebook.com/olympiathefilm/. Το ντοκιμαντέρ αφηγείται, με έναν ζεστό και ευαίσθητο τρόπο, την οδυνηρή ιστορία μιας γυναίκας που βασιζόμενη στους δικούς της όρους στη ζωή θα ασκήσει μια γιγαντιαία δημιουργική δύναμη στον κόσμο. Μέσα από μια συναρπαστική ιστορία που συνδυάζει το παρελθόν και το παρόν, ανοίγει την καρδιά της και εκθέτει τον πιο αληθινό εαυτό της στο κοινό. Αυτό που κάνει τόσο φωτεινή την ταινία είναι η ωμή ειλικρίνεια με την οποία η Ολυμπία μας οδηγεί στον πυρήνα του εαυτού και του είναι της.

«Κλειδαρότρυπα» στη ζωή της

Το «Ολυμπία» είναι μια βαθιά συγκινητική ταινία που διερευνά όχι μόνο την πλούσια και ιστορική καριέρα της, αλλά και τον αγώνα της να βρει μια κοινή συνισταμένη αρμονικής συνύπαρξης ανάμεσα στις αμερικανικές αξίες και τις αξίες που τις μετέδωσαν οι Έλληνες μετανάστες γονείς της. Η δημιουργία της δικής της προσωπικότητας για την οποία αγωνίστηκε, η προσπάθειά της να γεφυρώσει αυτούς τους δύο κόσμους και να τους μπολιάσει με τα δικά της ιδανικά για τον τρόπο ζωής των ανθρώπων την οδήγησαν σε έναν περιπετειώδη δρόμο προσωπικών ανακαλύψεων, αγάπης, απώλειας, μητρότητας, λύπης και επιτυχίας. Τo κινηματογραφικό βεριτέ στυλ της ταινίας επιτρέπει στο κοινό να κινείται, συνεχώς και με άνεση, ανάμεσα στις πρόβες, τα εργαστήρια, την οικογενειακή ζωή και τελικά το ταξίδι με την κόρη και τις εγγονές της στο προγονικό σπίτι της στην Ελλάδα. Η διάρκεια του ντοκιμαντέρ είναι 100 λεπτά και σε αυτήν εμφανίζονται οι Whoopi Goldberg, Laura Linney, Diane Ladd, Lynn Cohen, Lainie Kazan, Austin Pendleton, Ed Asner, Armistead Maupin και Michael Dukakis. Εκτός από τη σκηνοθεσία ο Χάρης Μαυρομιχάλης έκανε και την παραγωγή, με εκτελεστικούς παραγωγούς τους Sid Ganis και Ανθούλα Κατσιματίδη. Τη μουσική έγραψαν οι Paul Cantelon & Αλέξια Βασιλείου.

Πώς έγινε η συνεργασία 

Μιλώντας στο «Π», ο σκηνοθέτης Χάρης Μαυρομιχάλης μάς μιλά για τη σχέση του με την Ολυμπία Δουκάκη, για τον χαρακτήρα της, τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ που κράτησε επτά ολόκληρα χρόνια αλλά και για τα μαθήματα ζωής που αφήνει αυτή η σπουδαία γυναίκα μέσα από την πορεία της.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με την Ολυμπία Δουκάκη; 

Γνώρισα την Ολυμπία όταν συνεργαστήκαμε για ένα σεμινάριο στην Κύπρο. Συμπαθήσαμε ο ένας τον άλλο και έτσι κρατήσαμε επαφή. Μετά από έναν περίπου χρόνο καθώς έβλεπα στο σινεμά το ντοκιμαντέρ της Κάρολ Τσάνινγκ και καθώς γελούσα και έκλαιγα από τις σκηνές που έβλεπα, γύρισα στον σύντροφό μου και του λέω: «Κάποιος πρέπει να κάνει ντοκιμαντέρ για την Ολυμπία». Και αυτός χωρίς να χάσει δευτερόλεπτο, μου λέει: «Γιατί δεν το κάνεις εσύ αφού σπούδασες κινηματογράφο». Εδώ να σημειώσω ότι ποτέ δεν σκέφτηκα ότι κάποτε θα γύριζα ντοκιμαντέρ. Ούτε καν στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης δεν παρακολούθησα μαθήματα σε αυτόν τον τομέα. Έτσι όταν μου έδωσε αυτήν την ιδέα ο σύντροφός μου, η πρώτη μου αίσθηση ήταν ενθουσιασμός και η δεύτερη πανικός γιατί δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να το καταφέρω.

Συμφώνησε μεμιάς;

Το σκέφτηκα πολύ και έτσι την πήρα τηλέφωνο για να της πω τη «σπουδαία» μου ιδέα. Αυτή ούτε καν συγκινήθηκε από το αίτημά μου. Απλώς μου είπε ότι δεν την ενδιαφέρει να κάνει κάτι τέτοιο γιατί στο κάτω-κάτω ποιος θα ενδιαφερόταν για τη ζωή της. Με το που μου είπε όχι, τόσο περισσότερο ήθελα να το κάνω, έτσι για τρεις ολόκληρους μήνες την έπαιρνα στο τηλέφωνο και κάθε φορά έβρισκα κάποιον άλλον λόγο που πίστευα ότι θα την έπειθε. Οι λόγοι είχαν πάντα σχέση με το γιατί η Ολυμπία θα έπρεπε να το κάνει, αλλά κάθε φορά μου έλεγε όχι. Αποφασισμένος ότι μάλλον δεν θα την έπειθα, πήγα στο σπίτι της για μια τελευταία φορά, και σε αυτήν τη συνάντηση τής είπα ότι ο αληθινός λόγος που ήθελα να κάνω αυτό το ντοκιμαντέρ ήταν για να μπορέσω να ξοδέψω περισσότερο χρόνο μαζί της. Αμέσως συγκινήθηκε και μου είπε ότι θα το έκανε για εμένα.

Ως σκηνοθέτης ακολούθησες την Ολυμπία Δουκάκη σε μια διαδρομή που διήρκεσε επτά χρόνια, από πρόβες και οικογενειακές στιγμές μέχρι και σε ένα ταξίδι επιστροφής στις ρίζες της. Μίλα μας γι' αυτήν την εμπειρία.

Αρχικά ήθελα να γίνω σφουγγάρι όπου την ακολουθούσα. Ήθελα να ξέρω τα πάντα για τη ζωή της, για τις σκέψεις της όσον αφορά την οικογένειά της, τη δουλειά της, τους προβληματισμούς της και για έναν σωρό άλλα πράγματα που την ενδιαφέρουν. Όσο περισσότερη επαφή είχα μαζί της τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι είχα μπροστά μου έναν πάρα πολύ ξεχωριστό άνθρωπο. Ταξιδέψαμε σε Λος Άντζελες, Σαν Φρανσίσκο, Τορόντο, Φλόριντα, Νέα Υόρκη, Κύπρο και Ελλάδα.

Το τρίτο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, δεν είναι; 

Ναι, όταν έφερε την κόρη και τις εγγονές της για να γνωρίσουν τον τόπο όπου μεγάλωσαν οι γονείς της (Καρβέλι Πελοποννήσου και Πελόπη Λέσβου). Η εμπειρία μου στη Ελλάδα ήταν σχεδόν μια εξωσωματική εμπειρία. Σαν κάτι θεϊκό. Βλέποντας μια οικογένεια να επιστρέφει πίσω στο προγονικό της σπίτι μετά από 100 χρόνια απουσία, είναι δύσκολο να περιγράψεις τα συναισθήματά σου.

Ποια είναι τα βασικά στοιχεία του ντοκιμαντέρ και ποια μαθήματα ζωής μας αφήνει η Ολυμπία Δουκάκη;

Σε όλη μας τη ζωή οι περισσότεροι από εμάς μιλάμε για τις επιτυχίες μας και κρύβουμε τις πιο δύσκολές μας στιγμές, αυτές που μας κάνουν να νιώθουμε «μικρότεροι» από τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας. Αυτές οι δύσκολες στιγμές μας φέρνουν φοβερή ανασφάλεια και νιώθουμε ακόμα χειρότερα γιατί πιστεύουμε ότι αυτά τα συναισθήματα τα έχουμε λόγω δικών μας αδυναμιών. Ξέρουμε όλοι ότι η Ολυμπία Δουκάκη κέρδισε Όσκαρ και φυσικά πιστεύουμε ότι είχε μια τέλεια ζωή. Αυτό το Όσκαρ ήρθε με τόσες δυσκολίες. Απόπειρες αυτοκτονίας, ναρκωτικά, δάκρυα και αισθήματα θυμού για τον εαυτό της και τους άλλους γύρω της. Ξόδεψε τη ζωή της προσπαθώντας να μάθει περισσότερο για το ποια είναι και αυτό που με μάγεψε ήταν ότι ακόμη μέχρι σήμερα χρησιμοποιεί τη δουλειά της για να ανακαλύψει την Ολυμπία Δουκάκη. Θα ήθελα να δει ο κόσμος την αληθινή πλευρά της Ολυμπίας γιατί μέσα από αυτήν ελπίζω να μπορέσουμε να νιώσουμε και εμείς ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτήν την πορεία που ονομάζουμε ζωή.