Φίλες,

Λυπάμαι που σας γράφω κάτω από αυτές τις συνθήκες. Όπως ξέρετε η αμισθί οικιακή εργασία, φροντίδα και πολιτιστική παραγωγή των γυναικών δίνει δικαίωμα στην αναπαραγωγή φτηνού εργατικού δυναμικού και τη συσσώρευση πλούτου. Αυτό μια υπενθύμιση για τη δομή που πρέπει να έχει το οτιδήποτε προτείνω, ακόμη και το παρακάτω.

Έχει καιρό τώρα που ήθελα να ευχαριστήσω την Ν για τις νύχτες μας στα Πουλιά που Κολυμπούν. Τις λίγες φορές που βγήκαμε έξω παρέα, έφευγα από κοντά σας με αναβράζοντα συναισθήματα – ότι κάποιος νιώθει το ίδιο μαζί μου, ότι καταλαβαινόμαστε, ότι μοιραζόμαστε το βάρος που ασκούν πάνω μας οι εδραιωμένες κοινωνικές δομές. Πήγαινα πίσω στο σπίτι μου γεμάτη με την ενέργεια όλων μας μαζί και την επιθυμία για αλλαγή. Δεν είμαστε σύμφωνοι με τις αποφάσεις που παίρνονται και ξέρουμε τους λόγους, δεν είμαστε σύμφωνοι και νιώθουμε τους λόγους στο σώμα και στις σκέψεις μας.

Λόγω των συναντήσεών μας, μια παλιά ιδέα ξαναβγήκε στην επιφάνεια – να ερχόμαστε μαζί όποτε υπάρχει ανάγκη για μια ανοιχτή επιστολή. Ο σκοπός μας θα είναι η κοινοποίηση αντιδράσεων σε θέματα τοπικής διαχείρισης των κοινών.

Μια παλιά επιστολή που δεν στάλθηκε:

Έντιμε κύριε δήμαρχε,

Ως δημότης της Λευκωσίας, παρακολουθώ ανελλιπώς τα νέα της όπως αυτά παρουσιάζονται μέσω της σελίδας σας.

Η εξέλιξη όσον αφορά το κτήριο που θα στεγάσει το RISE με θλίβει και με ανησυχεί για το κέντρο της παλιάς πόλης. Η επιλογή της στέγασής του στην Παλιά Αγορά με βρίσκει αντίθετη για τους παρακάτω λόγους:

1. Έχουμε ακόμη ανάγκη την κλειστή αγορά. Οι αγρότες ακόμη καλλιεργούν, όλοι μας ακόμη αγοράζουμε φρούτα, λαχανικά και όλων των ειδών τα καλά που προσφέρονται σε μια τέτοια αγορά. Τι μπορεί να σας ώθησε στην απόφαση ότι είναι καιρός για αλλαγή της χρήσης του κεντρικού αυτού κτηρίου;

Οι κλειστές αγορές σε διάφορες άλλες πόλεις κατακλύζονται από κόσμο. Είναι εναλλακτικοί χώροι από αυτούς των υπεραγορών, είναι αφορμή για περίπατο και συναλλαγή στην πόλη, ήταν ένας ζωντανός δημοτικός χώρος.

Μαρία Τουμάζου, εικαστικός