Η δωδέκατη και τελευταία ημέρα των Χριστουγέννων, η 6η Ιανουαρίου, ήταν γνωστή στην Ιρλανδία ως Nollaig na mBan ή Γυναικεία Χριστούγεννα ή Μικρά Χριστούγεννα. Ως ανταμοιβή για τη σκληρή δουλειά τους την περίοδο των Χριστουγέννων, ήταν για τις γυναίκες μια μέρα άδειας από όλες τις δουλειές του σπιτιού και οι παραδοσιακοί ρόλοι έπρεπε να αντιστραφούν στο σπίτι: οι άντρες έκαναν τις δουλειές των γυναικών στο σπίτι, ενώ οι γυναίκες ξεκουράζονταν.

Εκείνη τη μέρα οι γυναίκες μαζεύονταν σε σπίτια των φίλων ή γειτόνων τους και απολάμβαναν τσάι και ότι έμεινε από το χριστουγεννιάτικο κέικ.

Υπήρχαν μια σειρά από άλλα έθιμα γύρω από τα Μικρά Χριστούγεννα. Την ημέρα αυτή, σε ορισμένες περιοχές της χώρας, οι μητέρες έτριβαν την ουρά μιας ρέγγας στα μάτια των παιδιών τους για να δώσουν ανοσία έναντι των ασθενειών για τον υπόλοιπο χρόνο.

Τα Χριστούγεννα των γυναικών συνδέθηκαν επίσης με τα Ιρλανδικά έθιμα θανατικής μαντείας που ίσχυαν την περίοδο της γιορτής των Αγίων Πάντων (Halloween). Μια παράδοση είναι ότι φτιάχνονταν ένα «κέικ» από λάσπη ή πηλό και τοποθετούνταν σε αυτό κεριά με τα ονόματα των μελών της οικογένειας στο σπίτι. Η σειρά με την οποία καίγονταν τα κεριά έδειχνε τη σειρά με την οποία θα πέθαιναν οι κάτοικοι του σπιτιού. Το τελετουργικό συνοδευόταν από προσευχή και λαμβάνονταν πολύ σοβαρά υπόψη.

Τα Χριστούγεννα των γυναικών ήταν πολύ γνωστά σε ορισμένες περιοχές, όπως στο Κορκ και το Κέρι, με κάποιες σε άλλες περιοχές να ισχυρίζονται ότι δεν τα είχαν ακούσει ποτέ. Στα μέσα του 20ου αιώνα, η παράδοση του Nollaig na mBan είχε σε μεγάλο βαθμό εκλείψει, αλλά σιγά-σιγά αναβιώνει. Τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια διαφημίζουν γυναικεία απογευματινά τσάγια και βραδινές εξόδους για την περίσταση, προσφέροντας κάποτε και ένα. ποτήρι προσέκο. Είναι μια παράδοση που αξίζει να αναβιώσει, καθώς, στο παρελθόν, το γεγονός ότι οι γυναίκες έκαναν την πλειονότητα της δουλειάς στο σπίτι αναγνωρίστηκε με τα Χριστούγεννα των Γυναικών.