Μετά την «Parrhesia» που έλαβε χώρα το 2011 και εξερευνούσε τον τρόπο με τον οποίο η σύγχρονη τέχνη δρα σε κοινωνικά πλαίσια, το πρότζεκτ Common Reflections παρουσιάζει τη δεύτερη του συλλογική δράση με τίτλο «Δια-γενεο-λογισμοί» που θα εγκαινιαστεί στις 20 Σεπτεμβρίου στο ίδρυμα ARTos.

Το 2011, η Μαρία Παπαχαραλάμπους και η Εύη Τσελίκα, στην πρώτη εκδοχή του ‘Common Reflections’, προσκάλεσαν και παρουσίασαν μια ομάδα από εικαστικούς, συγγραφείς, φιλοσόφους, ποιητές και καλλιτέχνες. Το ερώτημα που τέθηκε αφορά στο τι συμβαίνει όταν η Τέχνη μας ρωτά πως αντανακλούμε πάνω στις ίδιες τις συνήθειές μας, τα έθιμά μας και την ευρύτερη κοινωνική μας συμπεριφορά. Οι δράσεις του Common Reflections στοχεύει στην έρευνα και σχηματοποίηση του «κοινού» μέσω  εικαστικών εκθεμάτων, γραπτού λόγου, παρουσιάσεων και μιας σειράς κατεξοχήν καλλιτεχνικών πρακτικών.  Η πρώτη αυτή παρουσίαση και εξερεύνηση σχετικά με την έννοια του «κοινού» και για το πώς μπορεί η τέχνη να ευαισθητοποιήσει το «κοινό» για κοινωνική δράση μέσα από τη δημιουργία, αναπτύχθηκε σε συνεργασία με τη φιλόσοφο Δρ Νίκη Κατσιαούνη και ονομάστηκε «Παρρησία».

Το Common Reflections 2012, εμπνευσμένο από την έννοια του δια-γενεο-λογισμού, θα εξερευνήσει τρόπους με τους οποίους δρούμε κοινωνικά και με την ιδέα της επαναξιολόγησης των δια- ηλικιακών σχέσεων.

Μια συλλογική έκθεση θα πραγματοποιηθεί από μια ομάδα καλλιτεχνών, συγγραφέων, θεωρητικών.

Κωνσταντίνος Φελλάς / Μάγια Χατζηγεωργίου / Γιάννης Ιωάννου / Σταύρος Λαμπράκης και Κλειώ Άλφα / Μιχάλης Θεοδώρου / Carlos Rodriguez Mendez / Αχιλλέας Κεντώνης και Μαρία Παπαχαραλάμπους / Εύη Τσελίκα / Χαρά Καμιναρά / Νεφέλη Κεντώνη / Ricardo Echevarria

Τα έργα θα καταπιάνονται με τις κοινωνικές δομές που διαμορφώνουν το πώς αντιλαμβανόμαστε το πέρασμα του χρόνου σε ανθρωποκεντρικό επίπεδο.

Διαλογικές ιστορίες που παραβλέπουμε, αντίσταση στο πέρασμα του χρόνου, ερωτικές σκέψεις, αντίσταση, προκαταλήψεις και μια συνειδητοποίηση ότι ζούμε σε μια κοινωνία που όλο και γερνάει.

Οι καλλιτέχνες δρουν με διαφορετικά μέσα -φωτογραφία, βίντεο, εγκατάσταση, illustration- και παρουσιάζουν κοινωνικές πτυχές που εστιάζουν στο καθημερινό, στο μπανάλ, σ’ αυτά που δεν θέλουμε να δούμε.

Αυτή η δράση όπως και η πρώτη, αφορά το ρόλο της τέχνης και τη δράση αυτής σε κοινωνικά και καθημερινά πεδία. Για κάποιους η τέχνη μπορεί να δράσει με αυτό τον τρόπο. Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι αυτό δεν είναι καν τέχνη.

Εξερευνώντας αυτό το αμφίβολο πεδίο, η φετινή δράση εξελίσσεται και περιλαμβάνει διαδραστικά εργαστήρια με φοιτητές, με νέους, με μεγάλους.

Το πρότζεκτ επιθυμεί να συμπεριλάβει άτομα τρίτης ηλικίας καθώς και μη επαγγελματίες καλλιτέχνες.

Η καλλιτεχνική αυτή δράση και η δημιουργική συμμετοχή παρουσιάζονται ως μέσο μέσω του οποίου θα μπορούσε να προκύψει διάλογος και κριτική σκέψη σε σχέση με το πώς δημιουργούνται συλλογικές ταυτότητες και το ρόλο των παλιών σε αυτό, και πώς ο δια-γενεο-λογισμός μπορεί να προβληματίσει το πώς δρούμε ως ένα κοινωνικό σύνολο.

+ Η έκθεση εγκαινιάζεται στις 20 Σεπτεμβρίου 2012 στις 20:30 στο Ίδρυμα ARTος.