Σε ανασκαφή που έγινε μεταξύ του 2016 και του 2018 βρέθηκε το πτώμα μίας 15χρονης κοπέλας που φέρεται να έζησε την εποχή του Πρώιμου Μεσαίωνα.

Βρέθηκε σε λάκκο σε οικισμό κοντά στο χωριό Κόνιγκτον της νοτιοανατολικής Αγγλίας, σύμφωνα με το Μουσείο Αρχαιολογίας του Λονδίνου. Μετά την ανασκαφή έγινε ραδιοχρονολόγηση, απ’ την οποία αποκαλύφθηκε ότι η κοπέλα πέθανε μεταξύ 680 μ.Χ. και 880 μ.Χ..

Επίσης μετά την ανασκαφή συλλέχτηκαν τα λείψανα της κοπέλας. Από τη μελέτη που διενεργήθηκε, ήρθαν στην επιφάνεια αρκετές πληροφορίες σχετικά με τις κοινωνικές διακρίσεις της εποχής.

Σε δελτίο Τύπου του μουσείου αναφέρεται πως αν και η Αγγλία του Πρώιμου Μεσαίωνα δεν είχε καθορισμένες ταφικές παραδόσεις, ήταν κοινή πρακτική -εκείνη την εποχή- το σώμα του νεκρού να τοποθετείται με το πρόσωπο προς τα πάνω. Ωστόσο το κορίτσι είχε θαφτεί μπρούμυτα με τους αστραγάλους της να είναι ενδεχομένως δεμένοι μεταξύ τους. Κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους δηλώνει πως είχαν ληφθεί επιπλέον μέτρα ώστε το κορίτσι «να μην μπορεί να “επιστρέψει” από τον τάφο».

«Το να θάβονται με το πρόσωπο προς τα κάτω θεωρείται ότι αποτελούσε κοινωνική έκφραση της “διαφορετικότητας”.Πρόκειται για μια ταφική πρακτική που εφαρμοζόταν σε ανθρώπους, οι οποίοι θεωρούνταν εκτός της κοινωνίας του Πρώιμου Μεσαίωνα», ανέφεραν οι αρχαιολόγοι. Συμπλήρωσαν πως «αυτό περιλαμβάνει εκείνους που έμοιαζαν ή ενεργούσαν διαφορετικά από την υπόλοιπη κοινότητα, εκείνους με χαμηλή κοινωνική θέση, καθώς και άτομα που υπέστησαν βίαιο ή απροσδόκητο θάνατο».

Η έρευνα μετά την ανασκαφή έριξε φως στη ζωή και τον θάνατο της 15χρονης

Επίσης, από τις μελέτες που έγιναν από οστεολόγους μετά την ανασκαφή, προέκυψαν στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία ήταν κορίτσι χαμηλής κοινωνικής θέσης. Υποπτεύονται ότι πέθανε ξαφνικά ή απροσδόκητα, καθώς τα οστά της δεν έδειχναν σημάδια μακράς, σοβαρής ασθένειας. Παράλληλα, υπήρχαν ενδείξεις ότι έπασχε από υποσιτισμό στην παιδική ηλικία. Η ανάλυση της σπονδυλικής της στήλης αποκάλυψε ότι έπασχε από νόσο των σπονδυλικών αρθρώσεων, η οποία θα είχε επιδεινωθεί από την εκτέλεση σκληρής χειρωνακτικής εργασίας κατά τη νεαρή ηλικία.

Ο Ντον Γουόκερ, οστεολόγος του Μουσείου Αρχαιολογίας του Λονδίνου αναφέρει στην ανακοίνωση πως «αν και τραγική, αυτή η ταφή παρέχει μια ενδιαφέρουσα ευκαιρία να δούμε ρεαλιστικά τον τρόπο ζωής αλλά και τον τρόπο θανάτου όσων κατά το παρελθόν θεωρούνταν διαφορετικοί». Συμπλήρωσε πως «πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ πώς ακριβώς έβλεπε αυτή τη νεαρή γυναίκα η κοινότητα στην οποία μεγάλωσε. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο θάφτηκε μας λέει ότι σχεδόν σίγουρα την έβλεπαν ως διαφορετική».

Όταν η κοινότητα ξήλωσε έναν μεγάλο ξύλινο στύλο στην είσοδο του οικισμού, ο λάκκος που απέμεινε αξιοποιήθηκε ως τάφος. Σε εκείνο το σημείο θάφτηκε η κοπέλα, όπως προέκυψε από την ανασκαφή. Να σημειωθεί πως ενώ η ταφή σε νεκροταφεία που συνδέονταν με εκκλησίες δεν ήταν συνήθης πρακτική εκείνη την εποχή, τα σύνορα και οι οριογραμμές φαίνεται ότι χρησιμοποιούνταν για «σημαντικές ή ασυνήθιστες» ταφές στην Αγγλία κατά την περίοδο εκείνη, σύμφωνα με το Μουσείο Αρχαιολογίας του Λονδίνου.

Κάτι τέτοιο παραπέμπει και στην ταφή μιας γυναίκας, με το πρόσωπο προς τα κάτω, επίσης σε οριακή τάφρο ενός οικισμού, στα τέλη του 8ου με 9ου αιώνα. Από εκείνη τη γυναίκα, που πιστεύεται ότι εκτελέστηκε, έλειπαν τα χέρια, το κεφάλι, ο λαιμός και μέρος της σπονδυλικής της στήλης.

Με πληροφορίες από CNN