Μετράμε πλέον ημέρες! Παρασκευή - Σάββατο - Κυριακή, 13, 14 και 15 Νοεμβρίου 2020, το πολύ ιδιαίτερο black box θέατρο του Εγκώμιου Πολιτιστικού Κέντρου αναμένεται να εκραγεί.

Η ποσότητα της ενέργειας που θα εκλυθεί σε τούτο το Dance Waves Festival σύγχρονου χορού, το πρώτο με έργα στο σύνολό τους δημιουργημένα τις ημέρες του πολέμου κατά του αόρατου εχθρού – έτσι δεν μας επικοινωνούν τον κορονοϊό οι σύγχρονοι ειδικοί του σύγχρονου εναντίον του πολέμου, λοιμωξιολόγοι και άλλοι; - δεν θα έχει προηγούμενο! H αλήθεια είναι πως κάθε μέρα που περνά χωρίς να καλούμαστε ξανά στην απομόνωση οδηγούμαστε πιο κοντά στην κανονικότητα,να βλέπουμε σώματα να κινούνται, να δημιουργούν, να επικοινωνούν ,να συναισθάνονται με το κοινό σε πραγματικό χώρο και συγκεκριμένο χρόνο.

Παρόντα φέτος εννέα έργα, 7 Κύπριων και 2 Ελλήνων χορογράφων, παρουσιάζονται στο φετινό φεστιβάλ σύγχρονου χορού Dance Waves . Το φεστιβάλ διοργανώνεται από το 2013 στο Εγκώμιο Πολιτιστικό Κέντρο από την καλλιτεχνική μη κερδοσκοπική εταιρεία Dance Lab με μέγα χορηγό το ΥΠΠΑΝ.

Κάθε χρόνο αναδεικνύονται νέες τάσεις και διαφαίνεται η δυναμική του χορού σε συνεχή αλληλεπίδραση με άλλες τέχνες και εκφραστικά μέσα. Μέσα από το φεστιβάλ αναδεικνύονται νέοι αλλά και ώριμοι χορογράφοι, φιλοξενούνται χορογράφοι από το εξωτερικό που συμμετέχουν σε σημαντικές διοργανώσεις/φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Κάθε χρόνο ενισχύονται οι χορευτικές γέφυρες με τους ξένους χορευτές και χορογράφους και είναι πάντοτε μια πρόσκληση στην απόλαυση της κίνησης και του χορού.

Στο Εγκώμιο Πολιτιστικό Κέντρο τηρούνται όλα τα μέτρα υγειονομικής προστασίας και είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας καθ’ όλη την διάρκεια των παραστάσεων. Περιορισμένος αριθμός θέσεων. Εισιτήρια πωλούνται μόνο μέσω της πλατφόρμας tickethour.com.cy

Έναρξη παραστάσεων: 8:30 μ.μ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Παρασκευή 13/11

Σαμάνθα Μωυσή | Isolement - 13’
Νικόλ Γιάννακα | How funny it is to be anything at all - 13’
Φωτεινή Περδικάκη | Lachesis - 15’
Ήβη Χατζηβασιλείου, Δημήτρης Σπύρου | Šílený Posun - 15’
Μαρία Κασάπη | Too much, too long - 15’

Σάββατο 14/11

Σαμάνθα Μωυσή | Isolement - 13’
Ζωή Γιωργαλλή | Mapping a movement - 18’
Φωτεινή Περδικάκη | Lachesis - 15’
Μαρίνα Πογιατζή | Equilibrium - 18’
Δάφνη Αντωνιάδου & Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου | Vanishing Point (Ελλάδα) 20’ | Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση

Κυριακή 15/11

Νικόλ Γιάννακα | How funny it is to be anything at all - 13’
Ζωή Γιωργαλλή | Mapping a movement -18’
Μαρία Κασάπη | Too much , too long - 15’
Ήβη Χατζηβασιλείου, Δημήτρης Σπύρου | Šílený Posun - 15’
Μαρίνα Πογιατζή | Equilibrium - 18’
Αναστασία Βαλσαμάκη (Ελλάδα) Body monologue | (Συνδημιουργία - ερμηνεία Γαβριέλα Αντωνοπούλου) - 20’
Λάχεσις - 15'

ΛΑΧΕΣΙΣ - 15’

Χορογραφία: Φωτεινή Περδικάκη

Χορευτής: Hamilton Monteiro

Μουσική: William Christie - Dido & Aeneas, Act 3: "When I Am Laid In Earth"Ryuichi Sakamoto - "Aurora"

Kοστούμι: Αέλιον

Λάχεσις

Εγώ είμαι η τύχη σου! Αν θα γεννηθείς από μοίρα μικρή, ή αν είναι δάφνινο το στεφάνι σου.

Εγώ είμαι η τύχη σου! Αν η κούνια σου είναι χρυσή, ή αν γεννά η θλίψη σου.

Εγώ είμαι η τύχη σου! Τη ζωή σου μετρώ με το ραβδί, Και το χρώμα της στολής σου.

Εγώ είμαι η τύχη σου! Εγώ μοιράζω το χαρτί Και τον άσσο στο μανίκι σου.

Εγώ είμαι η τύχη σου! Η εξουσία που θα σου δωθεί ή η αρρώστια στο κατώφλι σου.

Εγώ είμαι η τύχη σου! Πλανάσαι σαν να δικαιούσαι επιλογή, αλλά ήταν δική μου πριν γίνει δική σου!

Εγώ είμαι η τύχη σου! Η Μοίρα, η Αίσα, η Ειμαρμένη και απ’αρχής κρατώ το νήμα της ζωής σου.

«Το έργο διαπραγματεύεται τη ματαιότητα των ανθρώπινων σχεδίων και προγραμματισμών»

Φωτεινή Περδικάκη: Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1981. Αποφοίτησε από την επαγγελματική σχολή χορού Ραλλού Μάνου το 2003. Από το 2004 δημιούργησε και ανέλαβε τον ρόλο του καλλιτεχνικού διευθυντή και χορογράφου της Ομάδας Σύγχρονου Χορού Αέλιον. Από τότε ασχολείται ενεργά με τη χορογραφία και τη σκηνοθεσία. Έχει στο ενεργητικό της 13 χορογραφικά έργα, που παρουσιάστηκαν στο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ, στην Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού, στο Καλοκαιρινό Φεστιβάλ της Νέας Κίνησης Χορευτών και Χορογράφων Κύπρου. το  Dance Waves Festival, σε φεστιβάλ της Ελλάδας, καθώς και ανεξάρτητες παραγωγές. Το 2015 ίδρυσε την παιδική σκηνή Αέλιον.

Χάμιλτον Μοντέιρο: Γεννηθείς στο Πράσινο Ακρωτήρι Αφρικής το 1971. Πρώην υπότροφος του Ιδρύματος Α. Ωνάσης στη Νέα Yόρκη (2000-2003), απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης στην Αθήνα το 1996 και δάσκαλος χορού, χορογράφος και χορευτής. Διαμένει  μόνιμα στη Λεμεσό από το 2013.

BODY MONOLOGUE

Σύλληψη & Χορογραφία: Αναστασία Βαλσαμάκη

Συνδημιουργία & Ερμηνεία: Γαβριέλα Αντωνοπούλου

Μουσική: Κωνσταντίνος Μπακογιάννης

Κοστούμι: Ελένη Βαλσαμάκη

Παραγωγή: MIND THE LOOP

Βίντεο & Φωτογραφία:  Αλέκος Μπουρελιάς & Χρήστος Μπουρελιάς

Πρεμιέρα: 10o ARC for Dance Festival

Το σόλο "Body Monologue" επαναφέρει ένα αναπάντητο όσο και αυτονόητο ερώτημα επί σκηνής: «Τι μπορεί ένα σώμα;» Διερώτηση γόνιμη που δεν εξετάζει απλώς τις εκφραστικές δυνατότητες του σώματος, αλλά και τις αφηγηματικές λειτουργίες της χορευτικής γλώσσας. Η συγκεκριμένη σπουδή επικεντρώνεται, λοιπόν, στη δομή του μονολόγου, αλλά αντί να λεκτικοποιεί παίζοντας με τα νοήματα, τα αναιρεί επιστρέφοντας στο προ-γλωσσικό, στην «εύγλωττη» σιωπή του σώματος που εκφράζεται καθώς κινείται. Πρόκειται για μια σιωπή φτιαγμένη από χειρονομίες, παύσεις, εύπλαστες φόρμες και ανοίκειες σωματικές καταστάσεις που κινητοποιούν το βλέμμα μας, «συνομιλούν» με εκείνο το απόθεμα που γλιστρά από τη στερεότητα των νοημάτων στη ρευστότητα εκείνων για τα οποία το σώμα είναι ικανό να «μιλήσει» μέσα από τον χορό.

Η Αναστασία Βαλσαμάκη είναι αριστούχος απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Τον Ιούνιο του 2016 έκανε το ντεμπούτο της ως χορογράφος με την παράσταση "Sync" η οποία επιλέχθηκε από το δίκτυο Aerowaves για το 2017. Την ίδια χρονιά, παρακολούθησε το χορογραφικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα (I.C.E.) στην ακαδημία χορού SEAD της Αυστρίας ενώ το "Sync" παρουσιάστηκε στο Spring Forward 17, στη Δανία και στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου. Έχει χορογραφήσει το "Body Monologue" για το 10o Arc For Dance Festival 2018 και το "DisJoint" για το 7ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 2020 από το Ίδρυμα Ωνάση. Πρόσφατα, έλαβε το βραβείο της ARTWORKS και συμμετέχει στο 3ο SNF Artist Fellowship Program. Συνεχίζει να είναι ενεργή χορεύτρια και χορογράφος, ενώ παράλληλα διδάσκει χορό.

Sílený Posun

Ήβη Χατζηβασιλείου και Δημήτρης Σπύρου

Η ιδέα γεννήθηκε με έναυσμα τις πρωτόγνωρες συνθήκες που βιώναμε και κάποιους σχετικούς προβληματισμούς, κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων για πρόληψη της διάδοσης της πανδημίας: τις πρωταρχικές ανάγκες της ζωντανής επικοινωνίας με τους άλλους, το τέλος της σιγουριάς, την ανάγκη της ελπίδας, την παρατήρηση της αλλαγής και την απελευθέρωση της φύσης από την απληστία του ανθρώπου. Ο αρχικός σχεδιασμός της παράστασης γεννήθηκε μέσα από τα εμπόδια της απαιτούμενης συνύπαρξης, του απαιτούμενου εγκλωβισμού, με το σώμα και το νου σε πλήρη μετατόπιση από τη συνήθεια. H σχέση με τη φύση μας οδήγησαν στη βασική ιδέα, το μοτίβο της παράστασης.

Ήβη Χατζηβασιλείου

Η Ήβη Χατζηβασιλείου είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ). Από το 2013 συνεργάστηκε με τον Αντον Λασκυ (Σλοβακία) και την Πέννη Διαμαντοπούλου ως βοηθός χορογράφου όπου χόρεψε σε Ηρώδειο και Νεα Υορκη ως μέλος της Hellenic Dance Company. Επίσης συνεργάστηκε και χόρεψε σε κομμάτια των Φώτη Νικολάου, Αμφίδρομο Χοροθέατρο, Ασώματες Δυνάμεις, ARtittude, Milena Ugren Koulas και Λάμπρου Λάμπρου. Χορογράφησε τα έργα Ατραπός (work in progress) σε Residency, Ατραπός (ολοκληρωμένο) και Σαρλώ. Το 2019 ίδρυσε το Vert School of Dance σε συνεργασία με τη Χάρις ΜΑραθεύτη.

Δημήτρης Σπύρου

Ο Δημήτρης Σπύρου είναι μουσικός-performer από τη Λεμεσό . Σε νεαρή ηλικία άρχισε να πειραματίζεται με τη μουσική, την ποίηση, την κίνηση και το θέατρο. Προσπαθώντας να βρει έναν απλοποιημένο τρόπο σκέψης προς την κατεύθυνση της προσωπικής έκφρασης, η καλλιτεχνική του δημιουργία εστιάζει πάνω στη φωνή ως αυτόνομο μουσικό όργανο, ως πηγή ρυθμού και μελωδίας.

H έρευνά του πάνω στο αρχέγονο, το παραδοσιακό και το σύγχρονο τραγούδι είχε ως αποτέλεσμα το προσωπικό του εγχείρημα '' Acapella solo loop ''. Μία παράσταση-δράση που βασίζεται πάνω στη φωνή, την τελετουργικότητα της επανάληψης, τη χρήση καθημερινών αντικειμένων, (όπως ξύλο, σίδερο, χαρτί, πλαστικό) ως παράγωγα ήχου, καθώς επίσης και το πάντρεμα παραδοσιακών μουσικών οργάνων (μπαγλαμάς, τζουράς, KALIMBA, κρουστά κ.λπ.) μαζί με κάποια ιδιαίτερα μουσικά όργανα όπως το Theremin, το μουσικό πριόνι κ.α.

Συνθέτει μουσική για παραστάσεις χορού και θεάτρου, στις οποίες συμμετέχει είτε ως συνθέτης, είτε ως ερμηνευτής επί σκηνής.



MAPPING A MOVEMENT 

Χορογράφος: Ζωή Γιωργαλλή σε συνεργασία με τους χορευτές

Χορευτές: Ζωη Γιωργαλλή & Ελισάβετ Παναγιώτου

Video: Alejandro Villacis

Illustration: @alatou.press, Μάριος Κωνσταντινίδης

Μουσική Επιμέλεια: William Scott

Η κινηματογράφηση έγινε στην Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης ΣΠΕΛ.

Η χορογραφία “Mapping a Movement” έχει ως αφετηρία εικαστικά μοτίβα παρμένα από κυπριακούς αρχαιολογικούς χώρους. Η χορογραφία χρησιμοποιεί τα απλά εικαστικά στοιχεία άλλα και τις πολύπλοκες μαθηματικές δομές των μοτίβων αυτών ως έμπνευση για την δημιουργία και οργάνωση της κίνησης. Η χορογραφία χρησιμοποιεί το έργο “Patterns and Symbols: In Search of Identity” του Μάριου Κωνσταντινίδη, @alatou.press.

Η Ζωή Γιωργαλλή είναι χορεύτρια, χορογράφος και εκπαιδευτικός χορού. Είναι απόφοιτος της σχολής Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance, όπου ολοκλήρωσε τα προγράμματα BA Dance Theatre και MA Dance Performance. Ως χορεύτρια η Ζωή συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως Tino Sehgal, Rosemary Butcher, Sarah Blanc, Έλενα Χριστοδουλίδου και άλλους. Οι χορογραφικές δουλειές της Ζωής “PATTERN”, “For your entertainment only”, “Counter Tensions” και “Foot Music”, παρουσιάστηκαν σε φεστιβάλ όπως η Πλατφόρμα Χορού Κύπρου, LoopFestival, Lapsody Festival στην Φινλανδία, και Pitch, Emerge και Blueprints Festivals στην Αγγλία. Το 2019 η Ζωή ολοκλήρωσε δίπλωμα σε Dance Teaching and Learning από το Trinity College London και συνεχίζει να διδάσκει σύγχρονο χορό σε σχολεία, επαγγελματικές σχολές και σεμινάρια στην Κύπρο και το εξωτερικό.



HOW FUNNY IT IS TO BE ANYTHING AT ALL

Χορογράφος / Χορεύτρια: Νικόλ Γιάννακα

Φωτογράφος / Οπτικό Υλικό: Δήμητρα Παπαδημητρίου

Μουσική: Mercan Dede – "Semaname"

Koστούμι: Μάγδα Ruggeri

‘Το να ζεις σημαίνει να υποφέρεις. Το να επιβιώνεις σημαίνει να βρεις νόημα στο βάσανο σου’ - Νίτσε

Ο ανθρώπινος νους έχει εξελιχθεί και έχει αναπτύξει τη συνείδηση, έτσι φυσικά προσπαθεί να βρει κάποιο σκοπό. Μήπως επιδιώκουμε μια «ευτυχία» που απλά δεν μπορεί να υπάρξει ως μια σταθερή κατάσταση ύπαρξης; Ίσως η ζωή να μην έχει κανένα ουσιαστικό νόημα και ίσως απλά να ζούμε προσπαθώντας συνεχώς να φτάσουμε την ‘κορυφή’ σε μια ατελείωτη σκάλα.

Η Νικόλ Γιάννακα είναι απόφοιτος του Ηνωμένου Βασιλείου και μέλος του World Yoga Alliance. ‘Έλαβε μέρος σε φεστιβάλ στην Αγγλία με τον χορογράφο Bawren Tavaziva και δίδαξε χορό σε σχολεία και σχολές χορού στην Αγγλία και Κύπρο. Τον Νοέμβριο του 2016 έλαβε μέρος στο φεστιβάλ Dance Waves ως χορογράφος και χορεύτρια με το κομμάτι "Do limits really exist?". Το κομμάτι επιλέγηκε και παρουσιάστηκε στο Festival Internacional De Danza Contemporanea τον Αύγουστο 2017 στο Μεξικό. Τον Δεκέμβριο του 2016 έγινε μέλος του Αμφίδρομου Χοροθεάτρου Έλενας Χριστοδουλίδου και έλαβε μέρος στις παραστάσεις "Let us play’", "Α-way" και "Butter-lies". Τον Νοέμβριο του 2019 έλαβε μέρος στην 19η πλατφόρμα σύγχρονου χορού με το κομμάτι ‘We-men’ της Έλενας Χριστοδουλίδου. Οι τελευταιές της συνεργασίες ήταν τον Αύγουστο του 2020 με την ομάδα aRttitude της Εύης Παναγιώτου με το κομμάτι "Εντός" και τον Σεπτέμβριο του 2020 με το κομμάτι "Aerologies" του Αμφίδρομου Χοροθεάτρου. Είναι μέλος του Dance Lab Nicosia και μόνιμη δασκάλα της νεανικής ομάδας σύγχρονου χορού 14 και ανω.



ISOLEMENT

Χορογραφία / Ερμηνεία: Σαμάνθα Μωυσή

Μέντορας: Κ Carl Crochet from Æther Dance Company

Moυσική: "Old lovers in a dressing room" - Keaton Henson

Κατά την διάρκεια της καραντίνας ο χορός για εμένα είχε εξελιχθεί σε screen dance. Οτιδήποτε παρακολουθούσα, οτιδήποτε προσπαθούσα να διδάξω είτε να διδαχθώ γινόταν μέσα από μια οθόνη.  Ταξίδευα σε μέρη πιο γρήγορα από την πραγματικότητα. Έτσι ξεκίνησα και εγώ να χορογραφώ με μερικά πλήκτρα και κουμπιά παρουσιάζοντας στα social media την προσωπική μου screen-dance δημιουργία. Παρ' όλα αυτά, η τέχνη του screen dance είναι διαφορετική από την ζωντανή παράσταση επί σκηνής. Το έργο μου είναι συνδυασμός των δύο τεχνών, με την ίδια χορογραφία αλλά θα είναι ο ίδιος χορός; Τι μπορεί να προσφέρει είτε να προσθέσει η μια τέχνη στην άλλη και πόσο έχουν επηρεάσει οι σημερινές συνθήκες ένα καλλιτέχνη;

Η Σαμάνθα Μωυσή ξεκίνησε χορό στην Ακαδημία της Νάντιας Νικολαίδου και έπειτα στο Δημοτικό Κεντρο Χορού του Δήμου Λεμεσού με τον Λάμπρο Λάμπρου+. Στην συνέχεια αποφοίτησε απο την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης Χορού στην Αθήνα και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Ballet Junior de Genève το 2019. Το 2020 ξεκίνησε την καριέρα της σαν "free-lancer" και εχει δημιουργήσει μαζι με τον Καρλ Κροσέτ την ομαδα τους "Æther Dance Company". Η Σαμάνθα έχει συνεργαστεί με χορογράφους όπως ο Χριστός Παπαδόπουλος, Maguy Marin, Rachid Ouramdane, Olivier Dubois, Jose Agudo, Joâo Cidade, Ted Stoffer για το Grande Théâtre de Genève και εχει παρουσίασει κομμάτια χορογράφων οπως Hofesh Shechter, Thomas Hauert, Alexander Ekman, Martha Graham και Barak Marshall. Επίσης το 2018 πήρε μέρος στο Lemesos Grand Ballet Performance στο Παττίχιο Δημοτικό Θέατρο.



EQUILIBRIUM

Χορογραφία: Μαρίνα Πογιατζή

Χορευτές :Αλίκη Ευγενίου & Κυριάκος Ιεροδιακόνου (Blaze)

Εικαστικά: Χρίστος Αβραάμ

Μουσική: Max Richter

Φωτογραφίες-έργα του Χρίστου Αβραάμ.

Το έργο είναι μια εξερεύνηση  στις έννοιες της ισορροπίας, εξισορρόπησης, σταθερότητας/αστάθειας και πληρότητας των αντιθέτων.

Η Μαρίνα Πογιατζή είναι χορογράφος, χορεύτρια και εκπαιδευτικός χορού. Σπούδασε σύγχρονο  και κλασσικό χορό στην επαγγελματική σχολή της Ραλλούς Μάνου στην Αθήνα καθώς και χορογραφική σύνθεση (ΜΑ) στο Πανεπιστήμιο Middlesex  του Λονδίνου. Επίσης κατέχει πτυχίο Αγγλικής Φιλολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Οι επαγγελματικές της δραστηριότητες καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα όσον αφορά τον χορό. Δούλεψε ως επαγγελματίας χορεύτρια και περφορμερ για μια δεκαετία, μεταξύ άλλων, στις ομάδες Ασώματες Δυνάμεις, March Performance Group, Superb Dance Group, Αμφιδρομο χοροθέατρο, Treacle Holasz Co με τους σκηνοθέτες Ευτύχιο Πουλλαίδη και Μάριο Θεοχάρους, συνεργασίες με θεατρικό συγγραφέα Στέφανο Σταυρίδη, εικαστικούς Χρίστο Αβραάμ, Κυριάκο Κουσουλίδη και την σοπράνο Μύρια Ιωάννου.

Ως χορογράφος δουλειές της έχουν παρουσιαστεί  σε Κύπρο και εξωτερικό, μεταξύ άλλων στο Λονδίνο (the Elephant Fest.), στο Κάρντιφ (The Artist Gate), στο Βουκουρέστι (E-motional Bodies and Cities), και στ Βερολίνο (Swelle 7).

Κάτω από την χοροθεατρική ομάδα MITRA στεγάζει τις επαγγελματικές της καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Η ομάδα της φιλοξενεί και προωθεί την συνεργασία μεταξύ διαφόρων μορφών τέχνης καθώς και τον διάλογο με το κοινωνικό γίγνεσθαι.

TOO MUCH, TOO LONG.

Χορογράφος: Μαρία Κασάπη

Χορευτές: Έμιλυ Κάτλερ, Γιάννης Οικονομίδης, Μαρία Τοφινή.

Μουσική επιμέλεια: Χρίστος Μιχαήλ

Ενδυματολόγος: Αντωνία Αντωνίου

Φωτογράφος: Δημήτρης  Παστελλά

Είμαι η μονάδα που ανοίγει. Είμαι το ον που βλέπεις. Είμαι η μονάδα που βλέπεις. Κοίτα με.  Είμαι η οντότητητα που βλέπεις. Είμαι. Είμαι ένα ον, είμαι ενα ον, είμαι ένα ον. Δεν είμαι ένα ον. Είμαι μια μονάδα που ανοίγει. Είμαι ξεχωριστό. Είμαι μια ξεχωριστή μονάδα που ανοίγει. Κοίτα με. Δεν είμαι συλλογικό. Δεν θα γίνω συλλογικό, δεν θα γίνω. Είμαι ένα ον.

Η Μαρία Κασάπη γεννήθηκε στην Λευκωσία και ξεκίνησε χορό στα 5 της. Παρακολουθήσε και εξετάστηκε σε μαθήματα σύγχρονου, μπαλέτου, μοντέρνου χορού, κλακέττες, θεάτρου και φωνητικής. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας στον κλάδο του σύχρονου χορού (ΒΑ), και παράλληλα ήταν μέλος της ομάδας Creative Masters. Έχει συνεργαστεί με χορογράφους όπως Λία Χαράκη, Αριάνα Οικονόμου, Αλέξης Βασιλείου και Κική Οικονόμου. Σαν χορογράφος και περφόρμερ έχει λάβει μέρος στα φεστιβαλ: No body, Interspace, Kαλοκαιρινό Φεστιβάλ, Visibility, Παράλληλες στην Στέγη Χορού Λεμεσού και στην 19η Πλατφόρμα Σύνχρονου Χορού. Έχει διαγωνιστεί με τις ομάδες: Creative Masters, Dem special, Creative Mega Masters στους διαγωνισμούς: Ηip Hop international Adult (1st place), Hip Hop International Adult (2nd place), Hip Hop International Mega Crew (1st place), Hip Hop International Arizona, Turn it up (1st place).

VANISHING POINT

H παράσταση πραγματοποιείται στο Φεστιβάλ Dance waves με την υποστήριξη της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση - πρόγραμμα «Εξωστρέφεια»

Χορογραφία: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου & Δάφνη Αντωνιάδου

Μουσική: Constantine Skourlis Stephan Richter

Kοστούμια: Χριστίνα Λαρδικού

Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιάννης Κρανιδιώτης

Κατασκευή Kοστουμιών: Solo Victoria

Xειριστής Φωτισμών: Βαγγέλης Μουντριχάς

Οργάνωση Παραγωγής: Delta-Pi

Mε την υποστήριξη της Bedouin Records και RĒS RATIO NETWORK.

«Διαμελισμένο και ατελές στην άκρη της ζωής», όπως λένε οι δύο χορογράφοι, το σώμα φαίνεται να είναι ταυτοχρόνως κατακτημένος προορισμός και αδιάβατη απόσταση. Στο “Vanishing Point”, ένα ανθρωπόμορφο ον «ξυπνά» από τα βάθη μιας αγωνιώδους μνήμης ή ενός απόκοσμου μέλλοντος. Επιστημονική φαντασία ή εφιάλτης που έγινε πραγματικότητα; Η σκηνή ως καθρέφτης της ύπαρξης, όπου διαθλώνται οι πιο μύχιοι φόβοι και ανασύρονται εικόνες βγαλμένες από την ίδια την ανθρώπινη συνθήκη.

Με όχημα τις αέναες μεταμορφώσεις και την πλαστικότητα των σωμάτων, το έργο του Αλέξανδρου Βαρδαξόγλου και της Δάφνης Αντωνιάδου μας τοποθετεί στην προαιώνια πάλη με δυνάμεις που επενεργούν αντιθετικά αλλά και συνεκτικά ως προς την έννοια του υποκειμένου: την ακαταμάχητη έλξη για ένωση, υπενθύμιση κάθε συμβιωτικής σχέσης που επιχειρεί να «γεννήσει» μια νέα μορφή ζωής, αλλά και τη βίαιη απόσχιση από τον άλλον, ένδειξη της διττής μας υπόστασης που, ενώ θεωρείται δεδομένη, ανοίγεται κάθε τόσο στο άγνωστο με σκοπό να κατακτήσει την ολότητά της.

Η Δάφνη Αντωνιάδου είναι ανεξάρτητη χορογράφος, περφόρμερ και χορεύτρια. Αποφοίτησε με άριστα από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (2016) και από το Τμήμα Φυσικοθεραπείας του ΑΤΕΙ Αθηνών (2013). Το ενδιαφέρον της να εξερευνήσει τα όρια του σύγχρονου χορού σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με το Butoh. Έχει μαθητεύσει κοντά σε δασκάλες Butoh, όπως η Sumako Koseki και η Moeno Wakamatsu, και συνεχίζει την εκπαίδευσή της μέχρι και σήμερα.

To 2017 δημιούργησε το πρώτο της χορογραφικό έργο, “Matter”, σε συνεργασία με τον συνθέτη Constantine Skourlis, το οποίο έκανε πρεμιέρα στην Gallery του Beton7.

Το 2018, της ανατέθηκε από το Borderline Festival της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση να αναπτύξει περαιτέρω τη συνεργασία της με τον Constantine Skourlis, με σκοπό τη δημιουργία έργου το οποίο παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ. Την ίδια χρονιά, συνεργάστηκε με τη σκηνοθέτρια Rafika Chawise για μια περφόρμανς στο πλαίσιο της εικαστικής εγκατάστασης «AnimaCaptus – Τρωάδες», η οποία παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη.

Στο παρελθόν, έχει συνεργαστεί ως χορεύτρια με καλλιτέχνες και οργανισμούς όπως οι Martha Graham Dance Company, Jasmin Vardimon, Fluxum Foundation, Millicent Hodson & Kenneth Archer και Jukstapoz.

Το 2019, συνεργάστηκε ως χορεύτρια με τη σκηνοθέτρια Έφη Μπίρμπα για το έργο της, «Δον Κιχώτης, Βιβλίο 2ο, κεφ. 23o», και συμμετείχε στο έργο του Christof Migone, “Mixer”, που παρουσιάστηκε στο Borderline Festival 2019. Τέλος, χορογράφησε τη “Europeana” της Ραφίκα Σαουίς, μια συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και των Ibsen Awards.

Ο Αλέξανδρος Βαρδάξογλου (γενν. 1986) αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή «Μοντέρνοι Καιροί» το 2009, από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης το 2012 και από το μεταπτυχιακό τμήμα Theatre Lab της RADA (Royal Academy of Dramatic Art) στο Λονδίνο, το 2016.

Έχει συνεργαστεί ως χορευτής με τους Johannes Wieland, ομάδα «Κι όμΩς κινείται», Κωνσταντίνο Ρήγο, Μαριάννα Καβαλλιεράτου, Χρήστο Παπαδόπουλο, Έφη Μπίρμπα, Αντώνη Φωνιαδάκη, Νατάσσα Μπρουζιώτη, Μαρία Γοργία, Default Company, Amalia Bennett, Λία Τσολάκη κ.ά. Ως ηθοποιός, έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις «Λουκρητία Βοργία» του Βικτόρ Ουγκό, σε σκηνοθεσία Nikita Milivojević, για το Φεστιβάλ Αθηνών, και «Οπερέττα» του Νίκου Καραθάνου, στο Εθνικό Θέατρο.

Στον κινηματογράφο, έχει παίξει στις ταινίες “Interruption” (βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας) και “Third Kind” του Γιώργου Ζώη, “Ι Will Cross Tomorrow” της Sebideh Farsi, «Αφροδίτη στην Αυλή» και “Queen Antigone” του Τηλέμαχου Αλεξίου, καθώς και στις μικρού μήκους “Horsepower” του Σπύρου Σκάνδαλου και “City and the City” του Χρήστου Πασσαλή.