H εικονογράφος και χαράκτης Σιμώνη Φιλίππου ολοκλήρωσε φέτος τρία χρόνια έρευνας στην Ιαπωνία στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Τόκιο. Η χαρακτική αυτή διαδρομή παρουσιάζεται στην ατομική της έκθεση «3 Years in Tokyo» στην Γκαλερί IN TOTO. Τα έργα περιλαμβάνουν σειρά από χαρακτικά ιαπωνικού τύπου MOKUHANGA ξύλινα αντικείμενα, λιθογραφίες και μία συλλογή από χειροποίητα εργαλεία χαρακτικής και WASHI χαρτιά.

Ζητήσαμε από την Σιμώνη να μοιραστεί μαζί μας εμπειρίες από τη ζωή στην Ιαπωνία μέσα από εικόνες στα σημειωματάρια που γέμισε στα τρία χρόνια που πέρασε εκεί.

Ένα απόγευμα είχα πάει σε ένα κατάστημα που πουλούσε τσάγια.Κάποια στιγμή ήρθε και κάθισε δίπλα μου μια ηλικιωμένη, περιποιημένη κυρία και μιλούσε με τα παιδιά που σέρβιραν το τσάι. Κατάλαβα ότι πρέπει να ήταν φίλοι ή γνωστοί , της μιλούσαν με πολύ σεβασμό.Παρήγγειλε ένα τσάι που δεν είχα ξαναδοκιμάσει που λέγεται Γκιόγκουρο. Της το σέρβιραν με κρύο νερό σε ένα ποτήρι για σφηνάκι και μετά το ξανά σέρβιραν με ζεστό νερό σε κανονικό φλυντζάνι.Σιγά σιγά πιάσαμε κουβέντα και μου εξήγησε για ο τσάι που έπινε, την διαφορά με τα άλλα τσάγια κτλ. Μου είπε ότι είναι ο βασιλιάς των τσαγιών, ότι είναι το πιο ακριβό τσάι. Ο τρόπος που μιλούσε και ο ενθουσιασμός με τον οποίο μου εξηγούσε για το τσάι με έκανε να σκεφτώ ότι ήταν σαν η νεράιδα του τσαγιού.Τόσο πολύ με εντυπωσίασε η αύρα και η ενέργεια που εξέπεμπε που όταν έφυγα δεν θυμόμουν το πρόσωπο της μόνο την αίσθηση της και αυτή ζωγράφισα στο έργο «Γκιόγκουρο» :

 

Το πρώτο μου καλοκαίρι στην Ιαπωνία, ήταν περίοδος βροχών που διαρκεί ένα μήνα περίπου και κάθε μέρα βρέχει ασταμάτητα. Άρχισα να παρατηρώ κάποιες συνήθειες των κατοίκων για παράδειγμα στη γειτονιά μου ζούσαν πολλά μικρά παιδιά και πάνω στα παράθυρα και τα μπαλκόνια είδα κρεμασμένες φιγούρες που έμοιαζαν με φαντασματάκια. Μετά έμαθα ότι  είναι  φτιαγμένα από χαρτί, παίρνουν χαρτί το τυλίγουν μαζί, δένουν με σχοινί για να σχηματίσουν το κεφάλι και ζωγραφίζουν ένα πρόσωπο, οπότε αυτό το ζωάκι γεννιέται την εποχή της βροχής και σιγά σιγά βρέχεται, λιώνει και «αποκεφαλίζεται» όταν τελειώσει η περίοδος των βροχών. Θυμάμαι ένα νηπιαγωγείο ήταν γεμάτο με αυτά τα φαντασματάκια που ονομάζονται "Teru teru bōzu".

 

Στη χερσόνησο Izu

Είχαμε προγραμματίσει να πάμε κάμπινγκ σε ένα νησί έξω από το Τόκυο που λέγεται Kozushima και είναι γνωστό για τα δελφίνια του. Όμως, ήρθε τυφώνας και ακυρώθηκαν όλα τα πλοία από και προς το νησί. Ξυπνήσαμε πολύ πρωί, πήγαμε στο λιμάνι και μας είπαν ότι δεν έχει πλοία. Έτσι πήγαμε σε μια κοντινή παραλία. Ο ουρανός ήταν ακόμα μουντός με μεγάλα γκρίζα σύννεφα και η θάλασσα φαινόταν πολύ παγωμένη. Στήσαμε το αντίσκηνο μας στην παραλία και πήγαμε για κολύμπι. Επειδή μόλις είχε περάσει ο τυφώνας, στο βυθό είχε πολλή ζωή, χταπόδια, ψάρια, κοχύλια. Το μεσημεριανό μας ήταν αχινοί που μαζέψαμε από την θάλασσα. Την νύκτα μεταφερθήκαμε σε ένα άλλο κατασκηνωτικό χώρο στην Kanagawa όπου μπορούσες να στήσεις το αντίσκηνο σου γύρω από ένα λαχανόκηπο.

 

Στα ανθισμένα λιβάδια στην πόλη Chichibu, στο νομό Saitama

Ιαματικά λουτρά (Onsen) στο νομό Gunma

Στη γειτονιά που έμενα, στην Asakusa,  ο κ.Κέντζι είχε ένα μικρό εστιατόριο που έφτιαχνε σούπες Ράμεν, ένα παραδοσιακό γιαπωνέζικο πιάτο με νούντλς. Πήγαινα συχνά και σιγά σιγά γίναμε φίλοι. Μου έλεγε πώς τα ωράρια του είναι πολύ ανακατεμένα σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο.Έμενε ξύπνιος όλη νύκτα για να φτιάξει τον ζωμό για την σούπα και ουσιαστικά ζούσε στο εστιατόριο του σε ένα μικρό δωμάτιο στον πάνω όροφο. Όταν τελείωνε με τον ζωμό κοιμόταν όλο το πρωί και ξυπνούσε το μεσημέρι, άνοιγε το εστιατόριο για τον κόσμο, το απόγευμα πήγαινε ξανά για ύπνο και πίσω στη δουλειά το βράδυ. Έτσι τον σχεδίασα σαν γάτο, επειδή οι γάτοι κυκλοφορούν όποτε θέλουν και ζουν όπως θέλουν. Πάντα φορούσε κορδέλα στο κεφάλι σαν μαγείρευε γιατί έκανε πολλή ζέστη από τους ατμούς.

Η Σιμώνη με τον Κέντζι

 

+ «3 Years in Tokyo», Γκαλερί IN TOTO, οδός Κανάρη 8Α, Άγιοι Ομολογητές, Λευκωσία | Διάρκεια έκθεσης: 15 Μαΐου – 22 Ιουνίου | Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή 15:00-19:30.
και με ραντεβού τηλεφωνόντας στο: 357 99 555540