Το Korai Project Space παρουσιάζει την έκθεση της Jessica Wetherly με τίτλο "Song of the Siren", στα πλαίσια του προγράμματος φιλοξενίας του χώρου που διοργανώθηκε κατά την περίοδο Μάρτιος – Απρίλιος 2020.

Η Jessica Wetherly, που έχει ως έδρα της το Λονδίνο, πλοηγεί τις δομές της σταθερότητας μέσα σε ένα δεδομένο περιβάλλον ή πολιτισμό, αποκαλύπτοντας τις δυνατότητες αποπροσανατολισμού σε μια εποχή τεχνολογίας. Στην αναζήτηση της υλικής αντίστασης στο ψηφιακό τοπίο, η καλλιτέχνης παρουσιάζει το αρχαϊκό σύμβολο της σειρήνας σε μια στιγμιαία αναστολή, ως μια προσπάθεια να αναδιπλωθεί ο χρόνος περίγυρα της υπόστασης της.

"Song of the Siren"

Κοιτάζοντας προς τα κάτω σε έναν χάρτη ή σε μια οθόνη βλέπουμε έναν επίπεδο κόσμο, φανταζόμαστε τον εαυτό μας να κινείται πάνω από μια σταθερή επιφάνεια - προς ένα δέντρο, μέσα από ένα πάρκο, απέναντι από ένα βουνό, πάνω από ένα βουνό, πάντα προχωρώντας προς τον προορισμό μας, ενώ ο τρόπος που έχουμε φτάσει υποχωρεί από τη συνείδησή μας. Εκατοντάδες χρόνια παρατήρησης των πλανητών, της προσπάθειας να διακρίνουμε τη θέση μας μέσα στο σύμπαν έχουν συμπυκνωθεί σε περίτεχνες εξισώσεις που αποθηκεύονται στα όργανα που χρησιμοποιούμε καθημερινά χωρίς δεύτερη σκέψη.

Οι γενιές της μάθησης είναι σκοτεινές, κρυμμένες σε κώδικα, μπορούμε να ταξιδέψουμε 2.000 μίλια σε όλο τον κόσμο χωρίς καμία εκτίμηση για το μεγαλείο αυτού του επιτεύγματος. Αν και είναι πιο γρήγορο και πολύ πιο εύκολο να ακολουθήσουμε στα τυφλά, ο αντίκτυπος που έχει στην καθημερινή μας ζωή είναι σημαντικός. Έχουμε αποστασιοποιηθεί και απογοητευτεί. Όταν οι οδηγίες έρχονται έξω από εμάς, δεν μας μένουν πλέον αναμνήσεις από το ταξίδι, μεμονωμένα σημεία αιωρούνται γύρω μας χωρίς άγκυρα, στρίβουμε αριστερά, στρίβουμε δεξιά, ακολουθούμε το δρόμο για 62 μίλια. Η εξάρτησή μας από το GPS σβήνει σιγά-σιγά την αίσθηση του πού βρισκόμαστε και με αυτό, ποιοι είμαστε. Γινόμαστε μια ακτίνα μπλε φωτός που λαμπυρίζει, ένας μοναχικός φάρος, ένας φάρος όπου γινόμαστε το κέντρο του αφηρημένου κόσμου μας.

Εχουμε χαθεί. Η ταλαιπωρία, ο φόβος, η ενοχή, η απώλεια, η μοναξιά και η λαχτάρα αναδύονται μέσα μας, απέναντι στο πρόσωπο της άγνοιας. Ανίκανοι πλέον να συνδέσουμε τα διάσπαρτα κομμάτια ενός παζλ. Έχουμε χάσει τον δρόμο μας, παρασυρθήκαμε από την επιθυμία και την εμμονή μας στην προσαρμογή και την εμπιστοσύνη στην τεχνολογία. Έχουμε σχεδιάσει μέσα και κλιματολογικά ελεγχόμενα περιβάλλοντα που μας απομονώνουν από τις δυνάμεις που υπάρχουν για να μας καθοδηγούν. Η υγρασία, οι σκιές, οι δονήσεις, τα πουλιά, είναι χαμένες γλώσσες, οι αισθήσεις μας αποδυναμώνονται, η υπομονή μας εξασθενεί και η προσαρμογή μας έχει αφήσει παράλυτους. Πολλοί από εμάς επαναπαυόμαστε με άνεση, άγνοια ή άρνηση της καταιγίδας που μαζεύεται γύρω μας, προστατευμένοι από ένα οδόφραγμα μουδιάσματος, προσωπικού ενδιαφέροντος και προνομίων. Πριν από τη σύγχρονη τεχνολογία, η φύση μας συγκινούσε. Ξεχνάμε. Τα μικρά φώτα των υγρών κρυστάλλων στις οθόνες μας αποσπούν από το πραγματικό.



Κοιτάζω το μικρό μπλε φως στη συσκευή του GPS και αναρωτιέμαι για τα αφηρημένα σύμβολα που συνθέτουν τις κενές αναμνήσεις. Νιώθω αποπροσανατολισμένη όταν σμικρύνω τον χάρτη σε μια ευρύτερη παγκόσμια θέα. Απομονωμένη σε αυτό το νησί που το περιτριγυρίζει θάλασσα, συνειδητοποιώ πόσο λίγο σεβάστηκα την απόσταση μέσα στην ευκολία ενός παγκοσμιοποιημένου τοπίου, έχοντας μόνο εις γνώση μου μερικά γεγονότα παρμένα από την Wikipedia.

Καθώς η σειρήνα μας τραγουδάει, γοητευόμαστε από την αποπλάνησή της. Και ενώ πέφτουμε σε λήθαργο απ’ το τραγούδι της, αναλωνόμαστε σε έναν αργό περίπατο προς την εξαφάνιση, κρυμμένοι πίσω από μια πρόσοψη αυτοσυντήρησης.



Βιογραφικό:

Η Jessica Wetherly (1989) είναι γλύπτης με έδρα το Λονδίνο. Μέσω της δουλειάς της παρουσιάζει όντα σε περίεργα και σουρεαλιστικά τοπία, ακολουθώντας μια επιστημονικής φαντασίας αισθητική που προκαλεί ερωτήματα σχετικά με την πρακτικές αντιμετώπισης της οικολογικής και κλιματικής κατάρρευσης. Τα αντικείμενα και οι εικόνες που δημιουργεί, χτίζουν κόσμους που διερευνούν την εθελοτυφλία της ανθρωποκεντρικής κοινωνίας, χρησιμοποιώντας ένα διαισθητικό και παιχνιδιάρικο φάσμα καθημερινών υλικών, στοιχειωμένα από την ανθρώπινη αφή. Η εκπαίδευση της στην κλασσική γλυπτική αποτελεί το θεμέλιο της πρακτικής της με παραδοσιακές τεχνικές μοντελοποίησης και χύτευσης. Η Jessica είναι υπότροφος του Queen Elizabeth Scholarship Trust και απόφοιτη του Royal College of Art με πτυχίο Μάστερ στη Γλυπτική. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε εθνικό και διεθνές επίπεδο με την πρώτη ατομική της έκθεση στο Ώστιν των ΗΠΑ στα τέλη του 2018. Το 2019, η Wetherly επιλέχθηκε ως ο Νικητής του Εθνικού Βραβείου Γλυπτικής του Broomhill και ως νικητής του βραβείου υποτροφίας του Royal Society of Sculptors. Φέτος έχει εκθέσει ως μέρος του Wild Biyoo, ένα πρόγραμμα φιλοξενίας για την κλιματική δικαιοσύνη στην Ινδία ενώ παράλληλα κέρδισε το βραβείο του προγράμματος φιλοξενίας του BilbaoArt της Ισπανίας.



Εγκαίνια: Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2020, 7μ.μ.
Διάρκεια έκθεσης: 17/09/20 – 03/10/20 (με ραντεβού)