Η «Glass Cage Dream» είναι η πρώτη ατομική έκθεση του Στέλιου Καλλινίκου στην γκαλερί eins και περιλαμβάνει μια νέα σειρά φωτογραφιών και εκτυπώσεων. Αυτή η νέα σειρά έργων του Καλλινίκου αποτυπώνει – όχι μόνο – τα εξωτικά ζώα ως αντικείμενο (ή το θέμα) των έργων, αλλά σχολιάζει κυρίως το μέλλον της φωτογραφίας σε μια εποχή αυξανόμενης ψηφιοποίησης.

Τα παρακάτω λόγια προέρχονται από το κείμενο της έκθεσης, “The Disappearance of Things”, του Χάρη Πελλαπαισιώτη:

«Η εκτυπωμένη στατική εικόνα, η οποία είχε μελετηθεί από καιρό ως αποτέλεσμα μιας συνάντησης μεταξύ του ατόμου πίσω από την κάμερα και του απτού κόσμου, φαίνεται να ξεπερνιέται τώρα από την παραγωγή εικόνων που διαμορφώνονται μέσω νέων αναπαραγωγικών ψηφιακών καιτεχνολογικών πρακτικών. Αυτή η τεχνολογική μετατόπιση δεν υποδηλώνει μόνο την βαθμιαία αντικατάσταση μιας παλαιότερης τεχνολογίας από έναν άλλο πιο πρόσφορο τρόπο δημιουργίας εικόνων αλλά σηματοδοτεί επίσης την εξαφάνιση ενός τρόπου σκέψης για τη φωτογραφία. Η φωτογραφία θεωρείται μια μορφή πρόσθεσης της όρασής, συνδεδεμένη με το μυαλό, που προσπαθεί να διατηρήσει μια συνεχή σχέση μεταξύ της φυσικής αντίληψης του κόσμου και της τεχνολογίας. Η φωτογραφία είναι μια χωρική, σωματική και σχεσιακή πρακτική, όπου το να φωτογραφίζεις σημαίνει ότι τοποθετείσαι μέσα σε μια οικολογία συνδετικών στοιχείων που συνυπάρχουν στον πραγματικό χώρο και χρόνο. Η φωτογραφία μπορεί να λειτουργήσει επιτελεστικά ως εργαλείο που συνδέει το ανθρώπινο σώμα με μια πρακτική που χρησιμοποιεί εικόνες και οπτικοποιεί το σημείο επαφής με το φυσικό, χωρικό και κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον. Το να βγάζεις φωτογραφία σημαίνει επανασύνδεση με το αντικείμενο μπροστά στην κάμερα με τρόπο που επανεξετάζει αυτή τη σχέση. Ο σκοπός του φωτογράφου είναι να βρει τρόπους να μεταφράσει τη συνάντηση με το αντικείμενο με κάποιον τρόπο που να φανερώνει το νόημα χωρίς να πέφτει σε ρητορικούς ορισμούς.

Βλέποντας την επιλογή των εκτυπώσεων με εξωτικά ζώα, που με την πρώτη ματιά υποδηλώνουν το θέμα της δουλειάς του Καλλινίκου, σκέφτομαι ότι κάτω από την εντυπωσιακή παρουσία τους κρύβεται μια μεγαλύτερη ανησυχία που εκφράζει την ευθραυστότητα της φωτογραφικής εικόνας, αλλά και την άρνηση της φωτογραφικής εμπειρίας. Στην εποχή της ψηφιοποίησης, αυτό που εξαφανίζεται γρήγορα είναι ο χώρος που δημιουργείται μεταξύ φωτογράφου και αντικειμένου και στη συνέχεια ο χώρος για συλλογισμό που δημιουργείται μεταξύ εικόνας και θεατή. Ο φωτογράφος, μη έχοντας πλέον την ανάγκη να βρίσκεται σε φυσική θέση σε σχέση με το αντικείμενο, αποσπάται στο χώρο και στο χρόνο καθώς η αίσθηση της σωματικής επίγνωσης του ίδιου, σε σχέση με το αντικείμενο, εξαφανίζεται από την εμπειρία. Η εσκεμμένη προσπάθεια του Καλλινίκου να κάνει κάθε εικόνα λιγότερο ευανάγνωστη μέσω μιας διαδικασίας εκτύπωσης και επανεκτύπωσης, μερικές φορές από ψηφιακά κατεστραμμένα αρχεία μέχρι να δημιουργήσουν το αποτέλεσμα που αναζητά, φαίνεται να παραπέμπει σε μια ευρύτερη μεταφορά που μας οδηγεί πίσω στο φωτογραφικό αποτέλεσμα της συνάντησης με το αντικείμενο.

Ο Καλλινίκου συνεχίζει να αναζητά το στοιχείο της έκπληξης, της απορίας και της αποκάλυψης, όχι όμως στην απεικόνιση εξαιρετικών νέων συναντήσεων με το περιβάλλον του, αλλά στην ψηφιακή παραγωγή εικόνων. Σε αυτό το σύνολο δουλειάς, σκέφτεται τη σχέση του με τη φωτογραφία καθώς κάνει τη μετάβαση από τη μια τεχνολογία στην άλλη και σε αυτή τη διαδικασία, καλεί τον θεατή να αναθεωρήσει, να βρει τον χώρο για να κάνει διάλογο με το έργο και να ξανασκεφτεί μαζί του την
πιθανή εξαφάνιση των πραγμάτων».

Εγκαίνια: 15 Απριλίου 6μμ-11μμ

Διάρκεια: 15 Απριλίου-25 Μαίου

Ώρες λειτουργίας:
Τετάρτη έως Παρασκευή από τις 16:00 έως τις 20:00
Σάββατα από τις 11.00 έως τις 14.00 ή με ραντεβού

einsgallery.com