Η διάσημη Ιταλίδα φωτορεπόρτερ Λετίτσια Μπατάλια, γνωστή για το έργο της που καταγράφει τη μαφία και τα θύματά της στη Σικελία, πέθανε σε ηλικία 87 ετών στις 13 Απριλίου.

Οπλισμένη μόνο με τη φωτογραφική της μηχανή Leica και με μια βέσπα στα σοκάκια του Παλέρμο τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 φωτογράφιζε τα θύματα των δολοφονιών της μαφίας και των εσωτερικών πολέμων μεταξύ αντίπαλων φατρίων. Ως αποτέλεσμα, δέχθηκε πολλές απειλές θανάτου.

Γεννημένη και μεγαλωμένη στο μεταπολεμικό Παλέρμο, είχε μετακομίσει με την οικογένειά της στη βόρεια Ιταλία και παντρεύτηκε στα 16 της. Αλλά μετά από διαζύγιο και τρία χρόνια παραμονής στο Μιλάνο, επέστρεψε στη Σικελία με τον επί χρόνια σύντροφό της, Φράνκο Ζέκιν, το 1974.

"Οι άνθρωποι φοβόντουσαν ακόμα και να κοιτάξουν τις φωτογραφίες μου": Παιδί με όπλο, Παλέρμο, 1982

Μια πόρνη και δύο πελάτες της δολοφονημένοι, Παλέρμο, 1982

Μια πόρνη και δύο πελάτες της δολοφονημένοι, Παλέρμο, 1982

Ακμαία και παθιασμένη ακόμα με την κοινωνική και πολιτική ζωή της γενέτειράς της, αναφέρεται στις φωτογραφίες της ως «αρχείο του αίματος», λέγοντας με στωικό ύφος: «Η φωτογραφία δεν αλλάζει τίποτα. Η βία συνεχίζεται, η φτώχια συνεχίζεται, παιδιά εξακολουθούν να σκοτώνονται σε ηλίθιους πολέμους».

Κι όμως, οι φωτογραφίες της εκτός από συγκλονιστικά ντοκουμέντα μιας σκοτεινής εποχής, είχαν χρησιμοποιηθεί κάποτε και ως αποδεικτικά στοιχεία της σύνδεσης του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, Τζούλιο Αντρεότι με το οργανωμένο έγκλημα, καθώς δύο από αυτές τον έδειχναν να συνομιλεί με τον αρχιμαφιόζο Νίνο Σάλβο, τον οποίο ο Αντρεότι είχε αρνηθεί ότι γνώριζε.

Όταν ήταν μικρή, η φιλοδοξία της ήταν να γίνει συγγραφέας, αλλά η ασταθής δημοσιογραφική καριέρα της διακόπηκε απότομα τη στιγμή που έπιασε στα χέρια της μια φωτογραφική μηχανή ενώ ήταν ήδη σαράντα ετών. «Θυμάμαι που σκέφτηκα ότι μ' αυτό εδώ το εργαλείο στα χέρια μου, μπορώ να τα βάλω με όλον τον κόσμο», λέει. «Ξαφνικά, δεν είχα ανάγκη από χάδια και φιλιά. Ήμουν γεμάτη αυτοπεποίθηση και αίσθηση ανεξαρτησίας. Δεν είχε να κάνει όμως μόνο με ένα νέο μέσο έκφρασης του εαυτού μου. Με την κάμερα, μπορούσα να εκφράσω την ταραχή του κόσμου γύρω μου».

Η χήρα ενός δολοφονημένου από τη Μαφία σωματοφύλακα δικαστή, στην κηδεία του άντρα της, 1993.

Η χήρα ενός δολοφονημένου από τη Μαφία σωματοφύλακα δικαστή, στην κηδεία του άντρα της, 1993.

«Θα έλεγα πάντως ότι παραμένω αισιόδοξη παρά τα όσα έχω δει», δηλώνει. «Πρέπει να είμαι. Όχι για μένα, αλλά για τους νέους ανθρώπους. Καταλαβαίνω ότι την έχουν ανάγκη την ελπίδα και πρέπει να την προσφέρω όσο μπορώ. Η πολιτική τους προσφέρει μόνο μίσος. Εγώ μπορώ να τους υποδείξω την ομορφιά. Η καρδιά μου δεν έχει σκληρύνει με τα χρόνια. Πάντα υπάρχει ελπίδα και πάντα πρέπει να αγωνίζεται κανείς γι' αυτήν», είχε αναφέρει σε συνέντευξη της στην εφημερίδα The Guardian.

"Για να δημιουργήσεις μια πραγματικά σπουδαία φωτογραφία, πρέπει να δουλέψεις σκληρά και να είσαι ελεύθερος": Η Letizia Battaglia σε παλαιότερη φωτογραφία της

"Για να δημιουργήσεις μια πραγματικά σπουδαία φωτογραφία, πρέπει να δουλέψεις σκληρά και να είσαι ελεύθερος": Η Letizia Battaglia σε παλαιότερη φωτογραφία της

Οι 600.000 εμβληματικές εικόνες που τράβηξε βοήθησαν να αποκαλυφθεί η βάναυση πραγματικότητα της μαφίας και των θυμάτων της στη Σικελία.

Οι συγκλονιστικές, παραβατικές εικόνες πτωμάτων που τράβηξε η Μπατάλια παρουσιάστηκαν σε ένα ντοκιμαντέρ του 2019 για τη ζωή της με τίτλο Shooting the Mafia.

Η Μπατάλια ήταν άρρωστη εδώ και αρκετό καιρό και πέθανε αργά την Τετάρτη στην πρωτεύουσα της Σικελίας, προκαλώντας μια έκρηξη μηνυμάτων αγάπης και θαυνασνού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Το Παλέρμο έχασε μια εξαιρετική γυναίκα», είπε η Λεολούκα Ορλάντο, δήμαρχος του Παλέρμο και φίλος της Μπατάλια. «Η Λετίτσια Μπατάλια ήταν ένα διεθνώς αναγνωρισμένο σύμβολο στον κόσμο της τέχνης. Ήταν ένα εξαιρετικό άτομο που έκανε ορατό αυτό που ήταν αόρατο».