Project Room #7 στο NiMAC
To NiMAC [Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας, Συνεργασία: Ίδρυμα Πιερίδη] διοργανώνει και παρουσιάζει τις εκθέσεις: Project Room #7, Frenk Bey, Fortress and the Thing του Hasan Aksaygın, Σύγχρονες Φωτογραφικές Πρακτικές #2, Sensing is believing, believing is seeing του Άδωνη Αρχοντίδη και One Hundred Fifty Eight Attempts for Revision του Νικόλα Λαμπούρη. Οι εκθέσεις θα πραγματοποιηθούν από τις 7 Μαΐου μέχρι τις 23 Ιουλίου 2022.
Frenk Bey, Fortress and the Thing / Hasan Aksaygın
H έκθεση του Hasan Aksaygın με τίτλο Frenk Bey, Fortress and the Thing πραγματεύεται την ιστορία της Κύπρου κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας μέσω μιας πλασματικής αφήγησης. Καθώς ο Aksaygın εξετάζει γενικότερα τις (μετα-)μνήμες που προκλήθηκαν από την κυπριακή διαμάχη, τη διασπορά της και τις μετα-αποικιοκρατικές ή δευτερογενείς συγκρούσεις στην περιοχή, αλλά και το γεγονός ότι η έκθεση φιλοξενείται στο κτίριο της Παλιάς Ηλεκτρικής στη Λευκωσία (NiMAC), τα έργα του πραγματεύονται την ιστορία του ηλεκτρισμού στην αποικιακή Κύπρο. Η βάση του έργου του σηματοδοτείται από τη στιγμή μιας έκρηξης που έγινε στην Παλιά Ηλεκτρική το 1947 και η οποία ήταν απόρροια των προβληματικών συσχετισμών δυνάμεων μεταξύ της αποικιακής βρετανικής κυβέρνησης της Κύπρου, του Δήμου Λευκωσίας και της ιδιωτικής εταιρείας που παρείχε την ηλεκτρική ενέργεια στην πόλη εκείνη την εποχή. Επικεντρώνοντας την έρευνά του στα αίτια και τις συνέπειες αυτού του συμβάντος, ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τις πληροφορίες που άντλησε από ποικίλο αρχειακό, ιστορικό και ακαδημαϊκό υλικό για να δημιουργήσει μια υποθετική εικαστική και κειμενική αφήγηση που μπορεί να περιγράψει κανείς ως νεογοτθική εξιστόρηση ή ριμέικ του γοτθικού παραμυθιού Φρανκενστάιν.
Σύγχρονες Φωτογραφικές Πρακτικές #2
Sensing is believing, believing is seeing /Άδωνης Αρχοντίδης
Το Sensing is believing, believing is seeing είναι μια σειρά φωτογραφικών έργων που χρησιμοποιούν τεχνικές τηλεπισκόπησης ή τηλεανίχνευσης, δηλαδή φωτογραμμετρία και σάρωση LiDAR (μια διαδικασία τρισδιάστατης σάρωσης αντικειμένων). Αν και δεν μπορεί να θεωρηθεί επακριβώς φωτογραφία, η τρισδιάστατη σάρωση έχει τις ίδιες αρχές και φιλοδοξίες της «απαθανάτισης της πραγματικότητας» όπως και η παραδοσιακή φωτογραφία, αλλά μέσα σε ένα τρισδιάστατο ψηφιακό πλαίσιο.
Ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στις φωτογραφικές απεικονίσεις είναι οι πύλες—επινοημένες ή προτεινόμενες. Στο επίκεντρο της πρόσφατης έρευνας του Αρχοντίδη ήταν και φαντασιώσεις σχετικές με πύλες στην ευρηματική μυθοπλασία, με τις πύλες να είναι ενδιάμεσες κατασκευές μέσω των οποίων ταξιδεύει ο ήρωας, αφήνοντας τον δικό του κόσμο πίσω για άγνωστα μέρη. Ενώ από τη φροϋδική και τη μαρξιστική προοπτική η φυγή από την πραγματικότητα συνοδεύεται από μια σειρά αρνητικών συνειρμών, όταν αυτή ιδωθεί από λογοτεχνική σκοπιά, επιτρέπει σε κάποιον να δει τους φανταστικούς κόσμους ως χώρους που προσφέρουν νέες προοπτικές (και ενδεχομένως ακόμη και λύσεις) σε τρέχοντα ζητήματα.
Τα στοιχεία των εικόνων προέρχονται από το αρχείο του Αρχοντίδη—ένα αρχείο για το οποίο καταγράφει συστηματικά το περιβάλλον του. Μέσω μιας μεθόδου παρόμοιας με το κολλάζ, ο καλλιτέχνης συνθέτει αυτούς τους εικονικούς κόσμους. Οι εικονικοί κόσμοι καταλαμβάνουν μια περίεργη οντολογική κατάσταση που βρίσκεται στον μεταβατικό χώρο μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού—είναι ορατοί και φαίνονται υλικοί, ωστόσο η υλικότητά τους είναι απλώς μια ψευδαίσθηση που χρειάζεται φιλότιμες προσπάθειες από την πλευρά του θεατή για να υλοποιηθεί πλήρως. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, τα έργα διαπραγματεύονται τόσο τη διαδικασία ως μέσο για τη φωτογραφία, αλλά και το κυπριακό τοπίο ως ένα μέρος που παραμένει από πολλές απόψεις εικονικό.
IAPT PHCOMMISSION 2022
One Hundred Fifty Eight Attempts for Revision /Νικόλας Λαμπούρης
Ο Διεθνής Σύνδεσμος Φωτογραφίας & Θεωρίας [International Association of Photography & Theory (IAPT)] εγκαινιάζει το πρότζεκτ PHCommission, μια διετή δραστηριότητα που προσκαλεί καλλιτέχνες να υποβάλουν προτάσεις που διερευνούν τις σύγχρονες προοπτικές στις φωτογραφικές πρακτικές και πειραματίζονται με την ιδέα του βιβλίου ως μιας εναλλακτικής πλατφόρμας καλλιτεχνικής παρέμβασης. Σε συνεργασία με το NiMAC, η πρώτη έκδοση του PHCommission παρουσιάζει το έργο του καλλιτέχνη Νικόλα Λαμπούρη, με τίτλο One Hundred Fifty Eight Attempts for Revision, σε επιμέλεια Έλενας Στυλιανού και Γιάννη Τουμαζή.
Η έκθεση One Hundred Fifty Eight Attempts for Revision αποτελείται από τέσσερις τόμους: το τρίτομο έργο Propaedeutics on Memorial Structures (2018–2020), που διερευνά την κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική κατάσταση μνημείων και αναθηματικών αρχιτεκτονημάτων στην Κύπρο, και το We Never Had Winners (2021).
Το Propaedeutics on Memorial Structures Vol. I (2019) μελετά, αποδομεί και αναπαριστάνει μια σειρά από μνημεία στο νότιο τμήμα του νησιού και επιχειρεί να αμφισβητήσει τις έννοιες που σηματοδοτούν. Το Propaedeutics on Memorial Structures Vol. II (2020) καταγράφει το έργο και την πρόταση του Γιώργου Γεωργίου (1942–2008) για την κατασκευή ενός δημόσιου μνημείου αφιερωμένου στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄. Μεταξύ 1990 και 1994, ο Ελληνοκύπριος γλύπτης εργαζόταν πάνω σε μια ιδέα για ένα γλυπτό-μνημείο που θα τιμούσε την εικοστή επέτειο του θανάτου του Μακαρίου. Το Propaedeutics on Memorial Structures Vol. III (2018) διερευνά την κατάσταση των αναθηματικών αρχιτεκτονημάτων και των μνημείων ως πολιτιστικών αντικειμένων σε σχέση με τις φωτογραφικές τους αναπαραστάσεις. Το έργο εξετάζει επίσης την πράξη της φωτογράφησης και της οικειοποίησης φωτογραφικών εγγράφων ως απόδειξη μιας συγκεκριμένης ιστορικής αφήγησης. Μέσα από μη προφανείς σηματοδοτήσεις τόσο σε αντικείμενα όσο και σε φωτογραφικά αρχεία, το πρότζεκτ στοχεύει να εξετάσει με κριτικό πνεύμα τις αμφισβητούμενες διατυπώσεις των συλλογικών, εθνικών και πολιτιστικών αφηγήσεων που σχετίζονται με αυτούς τους χώρους.
Το We Never Had Winners (2021) λειτουργεί ως πρωταρχικό σημείο αναφοράς του τρίπτυχου πρότζεκτ που τιτλοφορείται Propaedeutics on Memorial Structures Vol. I, II & III, διερευνώντας την κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική κατάσταση των μνημειακών κατασκευών της Κύπρου. Το τελευταίο μέρος του πρότζεκτ εξετάζει το μνημείο και την εκτεταμένη λειτουργία του ως αντικειμένου—τη συμβολική χρήση του υλικού λες και γεφυρώνει το παρελθόν με το μέλλον στον παρόντα χρόνο. Τα υλικά αντικείμενα που γίνονται παράγοντες μνήμης, μνημεία, μετατρέπονται σε συναισθηματικά ιστορικά τεχνουργήματα μέσα από τα οποία μπορεί να προκύψει η διαρκής (επαν)εγγραφή της επίμαχης ιστορίας (ή των επίμαχων ιστοριών).
Εγκαίνια
Σάββατο, 7 Μαΐου 2022, 19:00
Διάρκεια
7 Μαΐου – 23 Ιουλίου 2022
Ώρες λειτουργίας
Τρίτη–Παρασκευή, 10:00–21:00
Διοργάνωση
NiMAC [Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας, Συνεργασία: Ίδρυμα Πιερίδη]
NiMAC
Παλιάς Ηλεκτρικής 19, 1016, Λευκωσία, T. 22797400
info@nimac.org.cy, www.nimac.org.cy, www.facebook.com/NiMAC
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων
Οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας parathyro.politis.com.cy διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρούν σχόλια αναγνωστών, δυσφημιστικού και/ή υβριστικού περιεχομένου, ή/και σχόλια που μπορούν να εκληφθεί ότι υποκινούν το μίσος/τον ρατσισμό ή που παραβιάζουν οποιαδήποτε άλλη νομοθεσία. Οι συντάκτες των σχολίων αυτών ευθύνονται προσωπικά για την δημοσίευση τους. Αν κάποιος αναγνώστης/συντάκτης σχολίου, το οποίο αφαιρείται, θεωρεί ότι έχει στοιχεία που αποδεικνύουν το αληθές του περιεχομένου του, μπορεί να τα αποστείλει στην διεύθυνση της ιστοσελίδας για να διερευνηθούν. Προτρέπουμε τους αναγνώστες μας να κάνουν report / flag σχόλια που πιστεύουν ότι παραβιάζουν τους πιο πάνω κανόνες. Σχόλια που περιέχουν URL / links σε οποιαδήποτε σελίδα, δεν δημοσιεύονται αυτόματα.