Κοίτα το πουλάκι

ΠΑΡΑΘΥΡΟ Δημοσιεύθηκε 3.6.2022

Από τους άγριους παπαγάλους στους δρόμους του Τόκιο μέχρι τα χαρισματικά περιστέρια έξω από τη Νέα Υόρκη, ένα νέο βιβλίο συγκεντρώνει τις καλύτερες σύγχρονες φωτογραφίες πουλιών στον κόσμο και μας καλεί να δούμε εκ νέου αυτά τα μυστηριώδη φτερωτά πλάσματα σε όλη τους την πολυπλοκότητα και το μεγαλείο

«Αυτό που ενώνει όλα αυτά τα έργα είναι η ικανότητά τους να δίνουν νέα πνοή σε ένα διαχρονικό θέμα. Μας ενθαρρύνουν να ξαναδούμε τα απεριόριστα θαύματα του κόσμου των πτηνών. Και, τελικά, μας υπενθυμίζουν γιατί πρέπει να νοιαζόμαστε γι' αυτά τα θαυμαστά πλάσματα που κρύβονται σε κοινή θέα: όχι μόνο για να προστατεύσουμε τη ζωή τους, αλλά και για να εμπλουτίσουμε τη δική μας» λέει η Gemma Padley, συγγραφέας του βιβλίου «New Photography of the Bird» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hoxton Mini Press.

«Τα πουλιά είναι ταυτόχρονα ασυνήθιστα και εκπληκτικά. Είναι μια συνεχής και συχνά απροσδόκητη παρουσία στη ζωή μας, τόσο πιθανό να τα πετύχεις στην εξοχή όσο και σε έναν δρόμο της πόλης. Ωστόσο, αν δώσουμε προσοχή, διαθέτουν επίσης μια τρομερή ικανότητα να γοητεύουν» αναφέρει η Gemma στο βιβλίο της.

Το ταπεινό περιστέρι: δεν είναι ένα πουλί με το οποίο οι περισσότεροι ασχολούνται, πόσο μάλλον ξοδεύουν μια δεκαετία για να το φωτογραφίσουν. Οι εικόνες του Andrew Garn δείχνουν τα περιστέρια από γωνίες που δεν έχουμε συνηθίσει να τα βλέπουμε, ενθαρρύνοντάς μας να εξετάσουμε αυτά τα οικεία πλάσματα με πιο συμπαθητική ματιά. Φωτ.: Andrew Garn

**Μαύρος κόκορας Langshan, 2009. Φωτ.: Tamara Staples**

Το social weaver είναι ενδημικό πουλί στη Νότια Αφρική. Αυτές οι έξυπνες κατασκευές που μοιάζουν με καλύβες, προσεκτικά κατασκευασμένες από χόρτο και κλαδιά, είναι ορατές σε όλη τη νότια έρημο Καλαχάρι - τα πουλιά συνήθως φτιάχνουν τις φωλιές τους σε δέντρα, αλλά σε αυτό το άγονο τοπίο τους αρκούν οι τηλεφωνικοί στύλοι. Φωτ.: Dillon Marsh

**Technicolor Snowstorm [Northern Cardinal], 2021. Φωτ.: Carla Rhodes**

Πιγκουίνοι γκεντού, 2021. Γνωστός για τα εκπληκτικά λεπτομερή πορτρέτα ζώων, ο Tim Flach πέρασε τρία χρόνια φωτογραφίζοντας μια σειρά από πτηνά που εκτρέφονται σε αιχμαλωσία. Ο Flach προσάρμοσε το στούντιό του πολλές φορές κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης -έχτισε ειδικά πτηνοτροφεία ή κατασκεύασε μια λιμνούλα με πάπιες για να διευκολύνει τα θέματά του- και το lockdown λόγω του Covid στο Ηνωμένο Βασίλειο του επέτρεψε επίσης να ρυθμίσει τον φωτισμό για να φωτογραφίσει τους πιγκουίνους στο Ενυδρείο του Λονδίνου ενώ ήταν κλειστό για το κοινό. Φωτ.: Tim Flach

παπαγάλοι τόκιο — Αντιμέτωπος μια μέρα με σμήνη από παπαγάλους που έκαναν κύκλους γύρω από ένα δέντρο κοντά στο σπίτι του στο Τόκιο, ο Mizutani κυριεύτηκε από φόβο. Ήταν, λέει, σαν να είχε μπει στην ταινία «Τα πουλιά» του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Καθώς το αρχικό σοκ μετατράπηκε σε περιέργεια, άρχισε να παρακολουθεί τα πουλιά σε όλη την πόλη και πέρασε τον επόμενο χρόνο φωτογραφίζοντάς τα καθώς πετούσαν στον ουρανό ή κάθονταν σε τηλεφωνικές γραμμές. Αυτά τα λαχανί πουλιά εισήχθησαν για πρώτη φορά στην Ιαπωνία από την Ινδία και τη Σρι Λάνκα τη δεκαετία του 1960: αρχικά πουλήθηκαν ως κατοικίδια, έκτοτε πολλαπλασιάστηκαν σε όλη την πρωτεύουσα. Φωτ.: Yoshinori Mizutani

**Spreo Starling #1, 2019, από τον Luke Stephenson**

Αντιμέτωπος μια μέρα με σμήνη από παπαγάλους που έκαναν κύκλους γύρω από ένα δέντρο κοντά στο σπίτι του στο Τόκιο, ο Mizutani κυριεύτηκε από φόβο. Ήταν, λέει, σαν να είχε μπει στην ταινία «Τα πουλιά» του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Καθώς το αρχικό σοκ μετατράπηκε σε περιέργεια, άρχισε να παρακολουθεί τα πουλιά σε όλη την πόλη και πέρασε τον επόμενο χρόνο φωτογραφίζοντάς τα καθώς πετούσαν στον ουρανό ή κάθονταν σε τηλεφωνικές γραμμές. Αυτά τα λαχανί πουλιά εισήχθησαν για πρώτη φορά στην Ιαπωνία από την Ινδία και τη Σρι Λάνκα τη δεκαετία του 1960: αρχικά πουλήθηκαν ως κατοικίδια, έκτοτε πολλαπλασιάστηκαν σε όλη την πρωτεύουσα. Φωτ.: Yoshinori Mizutani

**Spreo Starling #1, 2019, από τον Luke Stephenson**

Anthropoides paradisea [Γαλάζιος γερανός], 2017, της Julia Tatarchenko: Τα ατμοσφαιρικά πορτρέτα πουλιών της Tatarchenko αναδεικνύουν τον σχολαστικό χειρισμό του φυσικού φωτός και της σκιάς. Φωτογραφίζοντας σε ένα ζωολογικό πάρκο, αποτυπώνει τα θέματά της με το μάτι και την ικανότητα ενός φωτογράφου νεκρών φύσεων. Η προσοχή μας στρέφεται σε έναν χαριτωμένο λαιμό ή σε ένα εκφραστικό μάτι, σε ένα ράμφος με υφή ή σε ένα μεταξένιο φτερό, και όλα μοιάζουν εξαιρετικά.

Ατίτλο #163 [Φλαμίνγκο], 2011, του Simen Johan: Είναι τα πουλιά αληθινά ή όχι; Αυτή η εικόνα έχει συντεθεί με επιμέλεια από πολλαπλές λήψεις που έχουν ληφθεί σε ένα πάρκο άγριας ζωής. Οι εικόνες του Johan που προκύπτουν είναι καθηλωτικά και ακαταμάχητα παράξενες.

Bearded Buff Laced Polish Frizzle Bantam Hen, 2008, από την Tamara Staples: Οι λέξεις «υπέροχη» και «κότα» δεν είναι λέξεις που συνήθως ταιριάζουν, αλλά στην περίπτωση των υπέροχα στυλιζαρισμένων πορτρέτων της Tamara Staples, το επίθετο δεν θα μπορούσε να είναι πιο εύστοχο. Οι εικόνες της δείχνουν ότι η εκτροφή κοτόπουλων μπορεί να είναι τέχνη. Μεγάλη φροντίδα και πάθος απαιτείται για τη διαδικασία εκτροφής, και για ορισμένους ανθρώπους είναι το έργο της ζωής τους.

Ara macao (Πορφυρός Μακάο) 2013-14, της Κατερίνας Καλούδη: Βλέποντας τα φτερά των πουλιών με αυτόν τον τρόπο, αρχίζεις να εκτιμάς την απόλυτη πολυπλοκότητα της φύσης. Μια τέτοια εστίαση στις αποχρώσεις και τη δομή των φτερών τους έκανε την Καλούδη να αισθάνεται, όπως λέει, «σαν να κολυμπούσα σε μαγικά κύματα».

Condor Dolly Portrait Gaze [Κόνδορας της Καλιφόρνιας], 2014, από Janice Tieken: Όποιος πιστεύει ότι τα πουλιά δεν έχουν προσωπικότητα, θα τον διαψεύσει η περίεργη, σκανταλιάρα, τρίχρονη Ντόλι, ο κόνδορας της Καλιφόρνιας. Αδυνατώντας να επιβιώσει στην άγρια φύση λόγω ενός σπασμένου φτερού, ζει τώρα στο ζωολογικό κήπο του Λος Άντζελες.

Bird's Eye View [Γαλαζοπαπαδίτσα ], 2020, από τον Mark Harvey: Ο Mark Harvey τράβηξε αυτές τις εικόνες κοντά στο σπίτι του στο Norfolk Broads την άνοιξη του 2020. Όπως πολλοί άνθρωποι, ο αποκλεισμός του Covid-19 στο Ηνωμένο Βασίλειο τον είχε κάνει να εκτιμήσει εκ νέου τη φύση στο κατώφλι του. «Σκοπός ήταν η αποτύπωση στιγμών που δεν βλέπει το ανθρώπινο μάτι», λέει ο Harvey, «και να κάνω τον θεατή να νιώσει ότι μπορεί να τις αγγίξει».

Sustenance 114 [Ψαρόνια], 2003, από τη Neeta Madahar: Καθημερινές σκηνές γίνονται εξαιρετικές στις εικόνες της Madahar. Το οικείο θέαμα των πουλιών που επισκέπτονται μια ταΐστρα στον κήπο γίνεται ονειρικό από τις φωτεινές, πλούσια χρωματισμένες συνθέσεις της.

ΠΗΓΗ:lifo.gr