Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας πριν από 2 χρόνια με πτυχίο Καλών Τεχνών. Όταν αποφοίτησε, μετακόμισε στο Βερολίνο και ολοκλήρωσε ενα internship στο Archive Books οπου και εργάζεται μέχρι σήμερα. To Archive δεν είναι μόνο ένας εκδοτικός οίκος, είναι μια ομάδα καλλιτεχνών, συγγραφών και ακαδημαϊκών που έχουν ως κοινό σκοπό την διατάραξη της ευρωκεντρικής επιστημολογίας. Η πρακτική τους βασίζεται σε συλλογικές, διεπιστημονικές και διαπολιτισμικές συνεργασίες. Η Μύριαμ συνεχίζει να ζει και να εργάζεται στο Βερολίνο. Ταυτόχρονα διατηρεί τη σχέση της με την Κύπρο και την επισκέπτεται συχνά.

Μίλησε μας λίγο για τον τίτλο της έκθεσης σου “Passion Play”. Τι θα μπορούσε να περιμένει να δει ένας θεατής;

Ο όρος Passion Play αναφέρεται σε μια δραματική παρουσίαση που απεικονίζει τα Πάθη του Χριστού. Είναι μια τελετουργία που αποτελεί μέρος της Σαρακοστής στην ρωμαιοκαθολική παράδοση. Η έκθεση Passion Play είναι μια ιδιοποίηση αυτής της παράδοσης και προτείνει, αν θέλετε, μια νέα τελετουργία. Με το Passion Play προσπάθησα να δημιουργήσω ένα χώρο στον οποίο μπορούν να συνυπάρχουν πολλαπλά νοήματα. Οι επισκέπτες μπορούν να αναλογιστούν εναλλακτικές θρησκευτικές δυνατότητες και να αγκαλιάσουν έναν διαφορετικό τρόπο να αναπνεύσουν τον κόσμο, αφού η πνευματικότητα έχει τις ρίζες της στο πνεύμα, την αναπνοή.

Ένα από τα κύρια θέματα της έκθεσης είναι το θέμα της θρησκείας. Ποια είναι τα βιώματα που σε έσπρωξαν να επικεντρωθείς σε αυτό;

Μεγάλωσα σε μια πολυμελής ρωμαιοκαθολικη οικογένεια και η θρησκεία ήταν πάντοτε μεγάλο μέρος της ζωής μου. Η σχέση μου με την θρησκεία είναι κάπως διχασμένη. Η εκκλησία ως ίδρυμα αντιπροσωπεύει για μένα μια αναγκαστική συμμόρφωση στην οποία αντιστέκομαι. Μεγαλώνοντας όμως με την ιδέα του θείου δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω την ανάγκη μου για την πνευματικότητα ως μια τεράστια δύναμη που με ενώνει με τον συνάνθρωπό μου. Με την έκθεση Passion Play οικειοποιήθηκα την αισθητική της εκκλησίας και μιμήθηκα μια παραδοσιακή τελετουργία ξεκινώντας ως πράξη αντίστασης, ύστερα μεταμόρφωσης και στο τέλος συμφιλίωσης.

Στα εγκαίνια του “Passion Play” υπήρξε και ένα περφόρμανς. Μίλησε μας γι’ αυτό. Πώς το συνδύασες με την έκθεση;

Στο πρώτο μέρος του περφόρμανς η αδερφή μου, η Έστερ, τραγουδά ένα εκκλησιαστικό τραγούδι στα λατινικά. Ανεβαίνει σε μια σκάλα, κρύβεται πίσω από μια κουρτίνα και τραγουδά μέσα σε ένα ανεμιστήρα. Αυτό είναι κάτι που προέκυψε τυχαία στο σπίτι μας καθώς παίζαμε μαζί το περασμένο καλοκαίρι και ήθελα να το ξαναναπαραστίσω για τους σκοπούς της έκθεσης. Το τραγούδι που τραγουδά λέγεται Tantum Ergo αλλα η Έστερ το αλλοιώνει με αυτοσχεδιασμό και το παιχνίδι με τον αεριστήρα. Μου αρέσει ιδιαίτερα ενας στίχος που μεταφραζεται κάπως έτσι “Ας κανει η παλιά τελετουργια τόπο για μια καινουργια. Ας αφήσει την πίστη να προσφέρει ένα συμπλήρωμα για την αποτυχία των αισθήσεων.” Το δεύτερο μέρος του περφόρμανς κάνει αναφορά σε μια ρωμαιοκαθολική τελετουργία όπου οι πιστοί ακολουθούν τον ιερέα γύρω από τον ναό σταματώντας σε καθορισμένα σημεία και απαγγέλλοντας προσευχές από ένα βιβλιαράκι. Με παρόμοιο τρόπο στο περφόρμανς κινούμαι στον χώρο σημαδεύοντας καθορισμένα σημεία στον τοίχο με spray και στη συνέχεια απαγγέλλοντας κείμενα από το βιβλιαράκι που εξέδωσα για την έκθεση. Αυτή η τελετουργία ήταν για μένα πολύ ενδιαφέρον λόγω του τρόπου με τον οποίο ενεργοποιεί ένα βιβλίο στον χώρο και προτείνει έναν μη στατικό τρόπο να προσεγγίσει κανεις το διάβασμα. Σημαντικό για μένα ηταν το να μπορέσουν οι επισκέπτες να μαρτυρήσουν τη δημιουργία των σταθμών και να αισθανθούν εμπλεκόμενοι στη διαδικασία δημιουργίας της “καινούργιας τελετουργίας”. Αφού ενεργοποιηθεί η έκθεση με το περφόρμανς η επισκέπτες καλούνται να κάνουν τη δική τους ανάγνωση του Passion Play.

Ποια είναι τα πλάνα σου για το μέλλον;

Μου είναι πάντα λίγο δύσκολο να μιλήσω για το μέλλον. Ξέρω σίγουρα ότι θέλω να συνεχίσω να γράφω και να μοιράζομαι τη δουλειά μου σε χώρους όπως το Θκιο Ππαλιές στην Κύπρο αλλα και στο εξωτερικό. Θα ήθελα επίσης να συνεισφέρω σε μια νεανική εκδοτική προσπάθεια στο νησί ακολουθώντας τη γραμμή σκέψης που έχω μάθει στο Archive. Όνειρο μου είναι να ανοίξω ένα μικρό βιβλιοπωλείο όπου να μοιράζομαι τα βιβλία που αγάπησα, να εκδίδω έργα από ντόπιους συγγραφείς και να προσκαλώ συγγραφείς από το εξωτερικό να παρουσιάζουν την δουλειά τους στην Κύπρο.

Συνέντευξη στην Κατερίνα Πατσαλίδου | Φωτογραφίες Στέλιος Καλλινίκου