25.9.2011

«Δεν με ενδιαφέρει τόσο η περιγραφική αναπαράσταση μιας ιδέας σε μια παράσταση. Πιο πολύ με ενδιαφέρει η αίσθηση που θα περάσω στο κοινό μου μέσα από την παράσταση, η οποία βασίζεται πιο πολύ σε μια αισθητηριακή και όχι νοητική αντίληψη.» Λίγο πριν παρουσιάσει στο κοινό της Κύπρου τη νέα δουλειά της με τίτλο «Χαρτογραφώντας τον Άνεμο», η Αλεξάντρα Βάγιερσταλ μιλά στο "Π"

Πώς χαρτογραφείται / χορογραφείται ο άνεμος;

Ο άνεμος είναι μεν κάτι που μας περιβάλλει διαρκώς, αλλά δεν κάνει μόνο αυτό: ρέει μέσα μας με την αναπνοή τρέφοντας το σώμα μας και συνεπώς την κίνηση. Για τη χορογραφία "Mapping the Wind" ερευνήσαμε την κίνηση σε σχέση με την κλίμακα Beaufort, η οποία διακρίνει τον άνεμο σε δεκατρείς κατηγορίες ισχύος, δημιουργώντας κινησιολογικό υλικό βασισμένο στις διαφορετικές αυτές κατηγορίες.

Πώς στήνει κανείς μια παράσταση με κεντρικό θέμα κάτι αόρατο και αφηρημένο όπως τον άνεμο;

Για να στηθεί αυτή η παράσταση δημιουργήσαμε χορογραφικούς άξονες και "χάρτες" για κινησιολογικό πειραματισμό και εξερεύνηση. Έτσι καταλήξαμε στο κινησιολογικό λεξιλόγιο του έργου βασισμένοι για παράδειγμα σε περιγραφές ατόμων που βίωσαν καιρικές καταστροφές από ανεμοστρόβιλους και τυφώνες.

Επιλέγετε να ασχοληθείτε με τη χαρτογράφηση μπαίνοντας οικειοθελώς σε ένα ήδη στημένο παιγνίδι με την πραγματικότητα. Ανάμεσα στην πραγματικότητα και την απεικόνιση, πού τοποθετείται η παράσταση;

Οι χάρτες προσφέρουν διάφορους τρόπους πρόσβασης στην πραγματικότητα, ενώ οι ίδιοι αφ' εαυτού τη συνιστούν. Έτσι και αυτή η παράσταση προσφέρει διάφορους τρόπους πρόσβασης μέσω των αισθήσεων για ένα ταξίδι που τοποθετείται και αυτό μέσα στην πραγματικότητα ενός τεχνητού χώρου όπως είναι ο χώρος του θεάτρου. Η παράστασή μας βασίζεται σε μια διαδικασία συνεχούς μεταμόρφωσης και μετα-κίνησης.

Αναφέρετε στο σκεπτικό σας ότι είναι η ιδιότητα του ανέμου να υπερβαίνει όρια και σύνορα που σας τράβηξε το ενδιαφέρον. Στην παράσταση πώς περνά αυτή η "φαντασμική" ιδιότητα του ανέμου;

Κατ' αρχήν ξεκινήσαμε με την ιδέα ότι ο άνεμος ρέει μέσα μας με την αναπνοή υπερβαίνοντας τα όρια του σώματος, γεφυρώνοντας τον μέσα και τον έξω χώρο που μας περιβάλλει. Με την έρευνά μας στη μεταμόρφωση και στις εναλλαγές της δυναμικής της κίνησης και στις πολυδιάστατες αναφορές της θέλαμε να προκαλέσουμε τα νοητά και φυσικά όρια του σώματος.

Έχετε στήσει μια δυναμική ομάδα συντελεστών, με κάποιους σημαντικούς νέους δημιουργούς όπως τον συνθέτη Μάριο Τακούσιη και την εικαστικό Μαριάννα Χριστοφίδου. Πώς συνεργαστήκατε για το τελικό αποτέλεσμα;

Με τον Μάριο συνεργαζόμαστε από το 2005 και με τη Μαριάννα από το 2008. Με τον Μάριο ξεκινήσαμε να εξελίσσουμε ηχητικά πεδία έξι μήνες πριν μπω στο στούντιο για πρόβες. Του μετέφερα το θέμα, την αίσθηση του έργου, με παρόμοιο τρόπο με αυτόν που καθοδήγησα τους χορευτές για να φτιάξουν υλικό. Ο Μάριος δημιούργησε υλικό πάνω στο οποίο δουλέψαμε και με το χρόνο το αναδημιουργήσαμε μέχρι να φτάσουμε στην ουσία του ήχου που χρειαζόταν η παράσταση. Το τελικό editing των πεδίων ήχου που δημιούργησε ο Μάριος το ένωσα ζωντανά εν ώρα παράστασης, ώστε ο ήχος να είναι απόλυτα συγχρονισμένος με τους χορευτές. Με τη Μαριάννα ξεκινήσαμε ένα χρόνο πριν την πρεμιέρα, μιλώντας και εξελίσσοντας το θέμα της παράστασης. Παρούσα και στο κύριο μέρος των προβών, η συνεισφορά της κινήθηκε σε πολλά επίπεδα. Τα δημιουργικά όρια του κάθε συντελεστή με ενδιαφέρουν πολύ όταν εξελίσσω ένα έργο. Το θέμα δεν είναι να έρθει ο καθένας με το υλικό του, είτε ηχητικό είτε εικαστικό και να πούμε 'ωραίο, ναι θα το χρησιμοποιήσουμε'. Ο σκοπός είναι να δούμε πώς θα δέσει το κάθε στοιχείο μέσα από τη διαδικασία, αυτός είναι ο κύριος άξονας του τρόπου που δουλεύω. Η δύναμη δεν βρίσκεται κατ' ανάγκη στο υλικό που δημιουργείται και μπαίνει στην παράσταση, αλλά και στο υλικό που δημιουργείται και καταλήγει να μην μπει. Εκεί είναι που βρίσκεται η δημιουργία και η σύνθεση.

Από ποιους τομείς αντλήσατε αναφορές για το στήσιμο της παράστασης;

Από φιλοσοφία, χαρτογραφία, φυσική, ανατομία, γεωγραφία, ακόμη και από αρχεία εφημερίδων.

Στο σκεπτικό σας αναφέρεστε στις "ριζωματικές" πορείες που προτείνουν οι Ντελέζ και Γκουαταρί ("Ο χάρτης είναι ανοιχτός, μπορεί να συνδεθεί, να αποσυναρμολογηθεί και να αναταχθεί σε κάθε του διάσταση, απορροφώντας διαρκώς καινούργιες αλλαγές. Μπορεί να σκιστεί ή να αναποδογυριστεί, να "πειραχτεί" με μοντάζ. Μπορεί να δημιουργηθεί από ένα άτομο, μια ομάδα, μια κοινωνική οργάνωση. Μπορεί να ζωγραφιστεί στον τοίχο, να συλληφθεί ως τέχνη ή να γίνει αντιληπτός ως πολιτική πράξη ή συλλογισμός"). Εσείς πώς προσεγγίσατε τη γραμμικότητα και την αφήγηση της παράστασης;

Εντάσσοντας μικρές ανατροπές και παύσεις.

+ Η παράσταση "Χαρτογραφώντας τον Άνεμο" της Noema Dance Works - Alexandra Waierstall παρουσιάζεται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κύπρια 2011 αύριο, Δευτέρα, στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου και την Πέμπτη στο Θέατρο Ριάλτο, στη Λεμεσό.

Χαρτογραφώντας τον Άνεμο / Mapping the Wind
Σύλληψη - χορογραφία - κείμενα: Alexandra Waierstall
Ερμηνευτές - συντελεστές: Ευαγγελία Ράντου, Jonathan Pranlas, Harry Koushos, Scott Jennings, Κυριάκος Χατζηιωάννου
Βοηθός χορογράφου: Ευαγγελία Ράντου
Οπτική σύλληψη: Μαριάννα Χριστοφίδη
Σύνθεση ήχου: Μάριος Τακούσιης
Κοστούμια: Κυριακή Κώστα, Alexandra Waierstall
Διεύθυνση παραγωγής: Γιάγκος Χατζηγιάννης Βοηθός παραγωγής: Ina Zentner
Σχεδιασμός φωτισμού: Ansgar Kluge
Φωτογραφία - Καλλιτεχνική συμβολή: Αλέξανδρος Νιάγος