Πολλά απ’ όσα συνέβησαν κατά το πραξικόπημα θα ήσαν πολύ γελοία εάν δεν ήσαν πολύ τραγικά. Όπως η πρώτη εμφάνιση του Νίκου Σαμψών ο οποίος, όπως είπε μ’ εκείνο το στομφώδες φωναχτό ύφος αλά Χίτλερ, είχε τιμητικά επιλεγεί από τις ένοπλες δυνάμεις για να σώσει τον τόπο. Είχε φέρει και παρουσιάσει διάφορα, όπως αλυσίδες, ρόπαλα, ακόμη και σεξουαλικά βοηθήματα, όπως αυτό που επιδεικνύει στη φωτογραφία, ως όργανα τάχα βασανισμού πολιτικών κρατουμένων από το “σαθρό καθεστώς Μακαρίου”.

Δίπλα του, παρακολουθεί εκστατικά άλλο τραγικό μαζί και κωμικό πρόσωπο, ο Σπύρος Παπαγεωργίου. Ο θεωρητικός της ΕΟΚΑ Β΄, δημοσιογράφος, ο συντάκτης μεταξύ άλλων και των επιστολών των τριών μητροπολιτών προς τον Μακάριο, με τις οποίες απαιτούσαν την παραίτησή του. Ο Παπαγεωργίου ανέλαβε τότε τη διεύθυνση του ΡΙΚ, αλλά παραιτήθηκε αμέσως μετά την τουρκική εισβολή και την κατάληψη της Κερύνειας. Τότε μόνο κατάλαβε. Έφυγε για την Ελλάδα, όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Εκ των υστέρων εξέδωσε και ένα βιβλίο για τον Μακάριο, που τώρα ώς ένα μεγάλο βαθμό τον δικαίωνε.

Ο δε Σαμψών, που είχε “επιλεγεί τιμητικά” από τις ένοπλες δυνάμεις, λίγο αργότερα έφθασε μέχρι του σημείου ακόμη και να απειλήσει με εκτέλεση τον αρχηγό της ελληνικής χούντας στην Κύπρο, επειδή ο ένδοξος ελληνικός στρατός δεν κατόρθωσε ούτε στο ελάχιστο να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους Τούρκους εισβολείς. Οι οποίοι, πολύ απλά, τερμάτισαν την προέλασή τους αφού κατέλαβαν όλα εκείνα που προνοούσαν τα σχέδιά τους… και λίγο περισσότερο.

+ Η ιστορία πίσω από τη φωτογραφία: ο ιστορικός Άντρος Παυλίδης αναλύει στιγμές από το (c)Φωτογραφικό Αρχείο Μπάμπη Αβδελόπουλου/Πολίτη