Η φωτογραφία αυτή, ηλικίας μισού περίπου αιώνα, είναι από την τελετή αγιασμού των υδάτων, την ημέρα των Φώτων, στις 6 Ιανουαρίου. Της τελετής, στην παλαιά αποβάθρα της Λεμεσού, προΐστατο ο τότε Αρχιεπίσκοπος -και Πρόεδρος ταυτόχρονα- Μακάριος Γ΄.

Η τελετή με το ρίξιμο του Σταυρού σε νερό, ακολουθεί την κανονική λειτουργία της ημέρας. Οπότε στη συνέχεια σχηματίζεται πομπή προς την παραλία, όπου και βαπτίζεται ο Σταυρός. Συνήθως αφήνονται ελεύθερα και λευκά περιστέρια, παραπέμποντας στην εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος "εν είδει περιστεράς" κατά τη βάπτιση του ιδίου του Χριστού.

Σε μη παραλιακά μέρη, ο Σταυρός βαπτίζεται σε δεξαμενή, λίμνη ή ποταμό, εάν γίνεται και τελετή εκτός του ναού. Η γιορτή των Φώτων αποτελεί και την τελευταία του λεγόμενου Δωδεκάμερου, της περιόδου δηλαδή από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Θεοφάνια. Η περίοδος αυτή περιλαμβάνει πολλά και διάφορα έθιμα, εκ των οποίων όμως τα περισσότερα έχουνε πλέον εγκαταλειφθεί. Την ημέρα των Θεοφανίων, για παράδειγμα, δεν βγαίνουνε πλέον τα παιδιά να πούνε το "καλημέρα τζιαι τα Φώτα τζιαι την πουλουστρίναν πρώτα".

Η πουλουστρίνα ή πλουμιστήρα, αντίστοιχα από το παλιό γαλλικό pour estrenne = καλή τύχη, ή το πλουμίζω = φιλοδωρώ, ήτανε φιλοδώρημα προς τα παιδιά τη συγκεκριμένη ημέρα. Επίσης, δεν ρίχνουνε πλέον ξεροτήανα (τηγανίτες) στις στέγες των σπιτιών για να φάνε οι καλικάντζαροι που στη συνέχεια θα εξαφανιστούν, καθώς την ημέρα των Φώτων τελειώνει και η ετήσια παρουσία τους πάνω στη Γη. Ούτε και φτιάχνουνε πλέον τη λεγόμενη χολλάν (αιθάλη από κερί αναμμένο από το καντήλι του Χριστού) που μεταξύ άλλων θεωρείτο αντίδοτο στις όποιες ασθένειες των ματιών.

Πάντως, η τελετή βάπτισης του Σταυρού ιδίως στη θάλασσα εξακολουθεί να τελείται και να παρακολουθείται από πολύ κόσμο. Και, μεταξύ άλλων, να προκαλεί και τους θαρραλέους που βουτάνε στα παγωμένα νερά.