Ο Βρετανός φωτογράφος Μαρκ Γουίλσον δημιούργησε μια σειρά εικόνων που εξερευνούν τα ξεχασμένα ερείπια οχυρών και χαρακωμάτων από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στα βουνά της βόρειας Ιταλίας.

Οι φωτογραφίες περιλαμβάνονται στη φωτογραφική συλλογή «Remnants», την οποία ο Γουίλσον εξέδωσε σε συνεργασία με τον Ιταλό αρχιτέκτονα και ερευνητή Μάρκ Φεράρι. Το έργο αποτελεί συνέχεια του «The Last Stand», ενός βιβλίου που δημιούργησε ο Γουίλσον το 2015 και διερευνούσε παρόμοιες κατασκευές στις ακτογραμμές των Βρετανικών Νήσων και της βόρειας Ευρώπης.

Σε κάθε εικόνα, τα φυσικά ίχνη του πολέμου –συμπεριλαμβανομένων χαρακωμάτων, οχυρώσεων και πεδίων μάχης– φαίνεται να έχουν συγχωνευτεί με τα φυσικά στοιχεία και να έχουν γίνει μέρος της τοπογραφίας.

Ο Γουίλσον και o Φεράρι ελπίζουν να δείξουν ότι αυτές οι δομές δεν είναι απλώς απομεινάρια της ιστορίας, αλλά δείκτες για το πώς οι άνθρωποι μπορούν μια μέρα να ζήσουν σε μεγαλύτερη αρμονία με τον φυσικό κόσμο.

«Αυτά τα τεχνητά οχυρά, που δημιουργήθηκαν πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, έχουν γίνει μέρος του φυσικού τοπίου που κάποτε υπερασπίζονταν».

Spitz Levico

Γνωστό και ως Forte Vezzena, το Spitz Levico ήταν γνωστό ως «το μάτι της πεδιάδας», εξαιτίας της κύριας λειτουργίας του ως παρατηρητηρίου. Στα 1.908 μέτρα, βρίσκεται πάνω από το Forte Busa Verle και μαζί αποτελούσαν τη βορειότερη γραμμή άμυνας.

Forte Zaccarana

Στα 2.116 μέτρα, το τσιμεντένιο Zaccarana, γνωστό και ως Forte Tonale, ήταν το υψηλότερο και πιο προηγμένο οχυρό στην κοιλάδα Tonale. Σχεδιασμένο για να αποκλείει τις κοιλάδες Sole και Strino μαζί με το Forte Pozzi Alti, ισοπεδώθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από τους σφοδρούς βομβαρδισμούς του Forte Corno d'Aola, του μοναδικού ιταλικού οχυρού στα σύνορα.

Forte Dossaccio

Παρά τη θέση του κοντά στη γραμμή του μετώπου, το Dossaccioπαροπλίστηκε το 1915 και τα τέσσερα κανόνια του μεταφέρθηκαν σε κοντινό δάσος. Σχεδιασμένο κυρίως για μάχες μεγάλου βεληνεκούς, έχει ύψος 1.838 μέτρα και συνδεόταν τηλεφωνικά με τα οχυρά Busoκαι Moena.

Forte Dosso del Sommo

Σκαρφαλωμένο στα 1.665 μέτρα και ολοκληρωμένο το 1914, το φρούριο Dosso del Sommo είχε ως σκοπό να αποκλείσει την κοιλάδα Terragnolo και το πέρασμα Borcola. Με ύψος τριών ορόφων, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα οχυρά της Αυστροουγγαρίας. Στην αρχή της σύγκρουσης δέχτηκε σφοδρά ιταλικά πυρά, αλλά όχι πλήρη επίθεση.

Forte Campo Lucerna

Λόγω της ικανότητάς του, το φρούριο πήρε από τους Ιταλούς το παρατσούκλι Padreterno, δηλαδή Αιώνιος Πατέρας. Αφού υπέστη καταστροφικό ιταλικό βομβαρδισμό στα τέλη Μαΐου 1915, ο διοικητής του, Emanuel Nebesar, ύψωσε λευκή σημαία. Καθώς τα κοντινά οχυρά πυροβολούσαν τους Ιταλούς για να αποτρέψουν την κατάληψη του Campo Lucerna, ένας εθελοντής έφτασε στο οχυρό και κατέβασε τη σημαία παράδοσης. Στη συνέχεια συνελήφθη και ο Nebesar απέφυγε το στρατοδικείο για δειλία.

Forte Moena

Γνωστό και ως Forte Someda, το γρανιτένιο Moena σχεδιάστηκε για να εμποδίσει την πρόοδο μέσω της κοιλάδας San Pellegrino. Με ύψος 1.276 μέτρα, βρισκόταν σε τηλεφωνική επαφή με το Fort Dossaccio. Χτίστηκε μεταξύ 1897 και 1899, θεωρήθηκε απαρχαιωμένο από το 1915 και ο οπλισμός του μεταφέρθηκε σε θέσεις πεδίου στο πέρασμα San Pellegrino.

Μπορείτε να βρείτε τo φωτογραφικό βιβλίο «Remnants» εδώ

ΠΗΓΗ:lifo.gr