Ποια είσαι;

Θα έλεγα πως είμαι ένα άτομο που καθημερινά επανεφευρίσκει τον εαυτό του μέσα από τα διάφορα ερεθίσματα που συναντάει. Για την ώρα όμως και για τους τύπους, ονομάζομαι Σοφία Μαυρομιχάλη και έχω τελειώσει σκηνογραφία, σχεδιασμό κουστουμιών και ενδυματολογία στο Royal Central School of Speech and Drama στο Λονδίνο.

Είμαι αθεράπευτα νοσταλγική, γεμάτη περιέργεια και «διψάω» για εξερεύνηση, που μπορεί να με οδηγήσει σε οτιδήποτε μπορεί να συγκινήσει, τόσο εμένα όσο και τα άτομα που θα τύχει να έρθουν σε επαφή με την δουλειά μου.

Τι κάνεις;

Αυτή την περίοδο ασχολούμαι με το αντικείμενο μου. Η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια, που κάθε φορά που καλούμαι να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση λέω κάτι τελείως διαφορετικό. Για να σας δώσω να καταλάβετε τους περασμένους δύο μήνες αγόραζα props και συμμετείχα στο στήσιμο τον σκηνικών για μια μίνι σειρά Βρετανικής παραγωγής. Τους επόμενους δύο μήνες έχω να επιμεληθώ τα κουστούμια δύο παραστάσεων.

Στο πλάι, όσο προλαβαίνω και όσο μου το επιτρέπουν οι συνθήκες, ασχολούμαι και με το σχέδιο μόδας όπως επίσης σε αυτή την φάση με custom παραγγελίες μέσα από το designer clothing brand μου, το Cépoque. Προσπαθώ όσο γίνεται να κρατήσω επαφή και με τις δύο αυτές πτυχές του εαυτού μου και ευελπιστώ πως η ζωή θα με οδηγήσει εκεί που πρέπει.

Αυτό που μου αρέσει και προσπαθώ να κάνω είναι να δημιουργώ δικούς μου κόσμους μέσα στους οποίους ο καθένας μπορεί να διακρίνει ή ακόμη και να ανακαλύψει ένα κρυμμένο κομμάτι του εαυτού του.

Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Είναι κάτι που επιδιώκω να κάνω όσο περισσότερο γίνεται αυτή την περίοδο καθώς είναι κάτι που με βοηθάει να εξελιχθώ όχι μόνο στην δουλειά μου αλλά και πνευματικά. Είναι σημαντικό για την καλλιέργεια του εσωτερικού μας κόσμου να μην περιοριζόμαστε σε μια ζώνη ασφαλείας. Υπάρχουν τόσα πράγματα να δεις εκεί έξω!

Τι θέλεις;

Σε μια εποχή που η υπερπληροφόρηση και η υπερέκθεση στο κάθετι κατευθυνόμενο θέτει σε κίνδυνο τις αξίες μας και έχει την δύναμη να αλλοιώσει τόσο εύκολα την κριτική μας σκέψη πασχίζω να βρω τρόπους να διατηρήσω την παιδικότητα μου και τα ιδανικά μου. Μακάρι να με διαψεύσει η ζωή, αλλά πολύ φοβάμαι πως οδεύουμε στην εποχή του απόλυτου ναρκισσισμού. Μέσα από την δουλεία μου ευελπιστώ πως θα καταφέρω να αφυπνίσω την καθαρότητα της ψυχής, την οποία θέλω να πιστεύω πως όλοι κρύβουμε μέσα μας, και να συμβάλω κι εγώ, έστω και στο ελάχιστο, στο να επανέλθει η συλλογικότητα η οποία κάποτε φαίνεται να υπήρχε. Αυτή την φορά όμως κάπως διαφορετικά – χωρίς διακρίσεις, χωρίς βία, αδικία, με αποδοχή και ισότητα.

Η τέχνη, και για μένα ειδικότερα το θέατρο και ο κινηματογράφος, έχουν απίστευτη δύναμη να περάσουν μηνύματα και να προβληματίσουν ώστε να επέλθει σημαντική αλλαγή. Θα ήθελα λοιπόν να το αξιοποιήσω αυτό και μέσα από την μαγεία που έχει την ισχύ να δημιουργήσει αυτός ο χώρος, να επηρεάσω κι εγώ με τον τρόπο μου – θέλω να πιστεύω – προς το καλύτερο.