Της Λένας Διβάνη

Εκδόσεις Καστανιώτη

Το νέο βιβλίο της πολυδιαβασμένης συγγραφέα Λένας Διβάνη είναι ένα ταξιδιωτικό λογοτεχνικό χρονικό που διαβάζεται και σαν μυθιστόρημα. "Ξεκίνησα την ορειβασία, που σημαίνει να ταξιδεύω σε χώρες όχι μόνο στις πρωτεύουσες που είναι βιτρίνα, αλλά να βλέπω τα χωριά, να βλέπω τις κοιλάδες, να βλέπω την πίσω όψη, την κάτω όψη του χαλιού. Πριν ενάμιση χρόνο, άρχισαν να αναφύονται ιστορίες πάρα πολύ όμορφες, με μάθανε πράγματα και λέω πρέπει να τις γράψω αυτές και έτσι ξεκίνησα να το κάνω το βιβλίο, χωρίς σημειώσεις. Αποφάσισα λοιπόν να κλείσω σ' ένα βιβλίο τις πιο αστείες, μαύρες, απροσδόκητες ιστορίες που με συνάντησαν όσο περπατούσα στα βουνά και στις πόλεις του κόσμου. Είπα να σου διηγηθώ τι έπαθα και τι έμαθα, μήπως την επόμενη φορά έρθεις κι εσύ", ομολογεί η Λένα.

Ένα υβριδικό είδος, όπως η συγγραφέας το ονομάζει, στο οποίο μας ενθαρρύνει να σηκωθούμε από τον καναπέ, να αρπάξουμε σακίδιο, μποτάκια και διαβατήριο, να αγαπήσουμε λιμάνια, αεροδρόμια, τον ύπνο σε σκηνή, τις παράξενες φάτσες, τις αναπάντεχες συναντήσεις.

"Όταν τελειώσεις σχολείο και πανεπιστήμιο, φίλε αναγνώστη, ένας τρόπος υπάρχει να συνεχίσεις την εκπαίδευσή σου: να ξεβολευτείς. Να αφήσεις τον καναπέ και να αρπάξεις σακίδιο, μποτάκια και διαβατήριο. Να αγαπήσεις τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις άγνωστες λέξεις, τον ύπνο σε σκηνή, τις παράξενες φάτσες, τις αναπάντεχες συναντήσεις. Να φτάσεις στην εκρηκτική Βενεζουέλα του ετοιμοθάνατου Τσάβες, στη σέξι Κούβα όπου όλα αλλάζουν εκτός από τη λατρεία του Τσε, στην προβιομηχανική Αιθιοπία των κομμένων κλειτορίδων, στο Βιετνάμ όπου ο σκύλος είναι σπουδαίος μεζές, στη Γη του Πυρός όπου ο Δαρβίνος εμπνεύστηκε τη θεωρία του, στη Νέα Ζηλανδία των Μαορί όπου το νερό τρέχει ανάποδα, για να δεις τον κόσμο ανάποδα: όχι μόνο πόλεις, που είναι σκέτη βιτρίνα - για να δεις όλη την αλήθεια, πρέπει να πας και στα χωριά και στα βουνά. Μην τρομάζεις, δεν χρειάζεται να είσαι αθληταράς. Όποιος θέλει να ανεβεί ανεβαίνει. Εγώ το πρωτόκανα πριν από δεκαέξι χρόνια - θα δεις πώς και γιατί".

Απόσπασμα από το βιβλίο:

ΜΑΘΗΜΑ ΝΟ 3
Το νόημα της ζωής σου μπορεί
να βρίσκεται πολύ μακριά από τη ζωή σου.

Tο όχημα σταμάτησε σ' ένα χάνι κάπου στις προΆνδεις - έτσι λένε τις ορεινές περιοχές που περιβάλλουν την Κορδιλιέρα. Εκεί φάγαμε - κρέας και πάλι κρέας, τα φρούτα είναι σαν το χρυσάφι στην Παταγονία, δυσεύρετα. Εκεί συνάντησα για πρώτη φορά και τον Τζεμ, έναν νεαρό Τούρκο, που θα ήταν ο οδηγός μας στο τρέκινγκ του Τόρες δελ Πάινε. Ήταν νευρώδης, μελαχρινός με τεράστια εκφραστικά μάτια, ασχημούλης, αστείος και γλυκύτατος. Όπως έμαθα αργότερα, ήταν ο πρωταθλητής της ολυμπιακής ομάδας κανόε-καγιάκ της Τουρκίας το 2004. Δεν κατάλαβα τι στο καλό γύρευε εκεί ένας Τούρκος πρωταθλητής, αλλά κατάλαβα από την πρώτη στιγμή πως επρόκειτο να γίνει φίλος μου.