Στο βιβλίο της "Shakespeare’s Lady Editors" η Molly Yarn εντοπίζει και τιμά τη δουλειά περισσότερων από 60 επιμελητριών των έργων του Σαίξπηρ.
Στόχος του βιβλίου της Molly Yarn, με τίτλο "Shakespeare’s Lady Editors", είναι να εντοπίσει τη χαμένη δουλειά των επιμελητριών του Σαίξπηρ, ανατρέποντας την ανδροκρατούμενη ιστορία των κειμένων του.
Η ακαδημαϊκός (η οποία εργάζεται, επίσης, επάνω στη νέα έκδοση του συνόλου του έργου του συγγραφέα από τηνRoyal Shakespeare Company), χρησιμοποίησε αρχεία πανεπιστημίων και βιβλιοθηκών, μεταξύ των οποίων γράμματα, ημερολόγια, συμβόλαια και διαθήκες, προκειμένου να εξακριβώσει τη συμβολή των γυναικών σε ό,τι αφορά το έργο του Σαίξπηρ.
Όπως ανέφερε η ίδια: «Υποτίμησα πολύ το πόσες θα έβρισκα – γνώριζα περίπου 20 και μάλλον θα ήμουν ευχαριστημένη με 30 ή 35. Προφανώς πήρα περισσότερα από αυτά που υπολόγιζα. Συμπεριλαμβάνω 69 επιμελήτριες στο βιβλίο, αλλά αυτός ο αριθμός θα έπρεπε σίγουρα να είναι μεγαλύτερος. Υπάρχουν μερικές που άφησα απ’ έξω για βαρετούς, τεχνικούς λόγους και είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλές ακόμη για να βρω. Υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά για να γίνει σε αυτό το κομμάτι». Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Laura Jewry Valentine, στην οποία η Yarn αποδίδει την επιμέλεια μιας έκδοσης των έργων του 1868 (Chandos Classics) και υπογραμμίζει: «Λατρεύω την ιστορία της Laura Jewry Valentine: το να γίνεται από κόρη ενός υποπλοίαρχου, γκουβερνάντα στην Ινδία, [έπειτα] συγγραφέας και από φτωχή χήρα, επιμελήτρια του Σαίξπηρ – φανταστικό».
Ενώ ορισμένες επιμελήτριες του συγγραφέα έχουν εντοπιστεί στο παρελθόν από μελετητές, τέτοια εγχειρήματα επικεντρώνονταν περισσότερο σε μεμονωμένες περιπτώσεις, όπως αυτή της Cowden Clarke, η οποία με τη δουλειά της στην έκδοση του 1860 έγινε ουσιαστικά η πρώτη του επιμελήτρια.
Η Yarn πιστεύει πως χρειάζεται ακόμη αρκετή προσπάθεια για να γεφυρωθεί το κενό και να σταματήσει ο χώρος της επιμέλειας να είναι τόσο «κλειστός». Κρίνει πως έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να βελτιωθεί η ποικιλομορφία των επιμελητών σε ό,τι αφορά το φύλο, την εθνικότητα, τις αναπηρίες κ.ο.κ. Όπως αναφέρει: «Αυτά τα πράγματα έχουν σημασία, γιατί ο επιμελητής διαμορφώνει και παρουσιάζει το κείμενο στους αναγνώστες – η επιμέλεια δεν είναι μια ουδέτερη δουλειά… Όπως λέω στον επίλογό μου, τώρα πρέπει να σκεφτούμε πώς να εφαρμόσουμε ευρείες, σταθερές αλλαγές και να μην επικεντρωθούμε μόνο σε μετρήσεις, όπως άνδρες/γυναίκες επιμελητές σε μια σειρά [βιβλίων]».
culturenow.gr
