O εκδοτικός Οίκος Kimerik που εδρεύει στην Ιταλία, τίμησε σε εκδήλωση διακεκριμένους συγγραφείς, μεταξύ άλλων, τον δρα Ανδρέα Γεωργαλλίδη για την ποιητική του συλλογή "Poco più vuoto" (ελάχιστα περισσότερο άδειο) απονέμοντάς του το Μετάλλιο Kimerik 2021 σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Terrazze di Giove.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του εκδότη, το μετάλλιο μαρτυρεί τη σημαντική συμβολή του ποιητή στην προώθηση του πολιτισμού μέσω του λογοτεχνικού του έργου. Η ποιητική συλλογή έχει μεταφραστεί στα ιταλικά από την έγκριτη μεταφράστρια Ειρήνη Χαρή. Στο οπισθόφυλλο παρατίθεται σύντομο σημείωμα από τη Μαρία Σγουρίδου, καθηγήτρια Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Συγκεκριμένα η κ. Σγουρίδου αναφέρει: «Η ποιητική μαρτυρία του Α. Γεωργαλλίδη αποδεικνύεται άξια ενδιαφέροντος και προσοχής. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο ποιητικό λόγο, ο οποίος επιβεβαιώνει τη βαθιά σχέση ανάμεσα στη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία. Ο ποιητής ασχολείται και περιγράφει ταυτόχρονα το μέσο που χρησιμοποιεί για να εκφράσει τις ιδέες του, δηλαδή τη γλώσσα. Μέσα από το Eλάχιστα Περισσότερο Άδειο υπάρχει η στενή αντιστοιχία και η καθοριστική αλληλεπίδραση μεταξύ του λεξιλογίου και του σημασιολογικού επιπέδου της ποίησης. Η αφαίρεση, ένα κρίσιμο στοιχείο των αντι-στίχων, αναφέρεται στην επίπονη, υπομονετική αλλά πάνω απ' όλα ουσιαστική εργασία του δημιουργού, ο οποίος, αναζητώντας τις δυνατότητες και τα όρια του γλωσσικού εργαλείου, ορίζει επίσης τα δικά του. Το αποτέλεσμα είναι μάλλον συναρπαστικό: ένα λιτό, σχεδόν αυστηρό αλλά πυκνό ποιητικό τοπίο, γεμάτο με μεγάλο σημασιολογικό βάρος, το οποίο βρίσκεται σε ισορροπία ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, την κραυγή και τη σιωπή, το έντονο χρώμα και την απόλυτη έλλειψή του. Ένα ποιητικό τοπίο που θα μπορούσε να συνδεθεί στενά με τη σύγχρονη μεταφυσική ζωγραφική, αυτή των αφηρημένων καλλιτεχνών ή με την έρευνα του Giorgio Morandi: Ο καλλιτέχνης καθορίζει και ορίζει το νόημα, την αξία και, παράλληλα, διεξάγει μια καταλυτική διαδικασία, η οποία είναι ταυτόχρονα εποικοδομητική γιατί αποδεικνύει την επιβίωση του χώρου πέρα από τα όρια και δίνει το χώρο της συνείδησης ως μια συγκεκριμένη, υπάρχουσα πραγματικότητα».

Αξίζει να αναφερθεί ότι το συγκεκριμένο έργο έχει εκδοθεί αρχικά σε δίγλωσση μορφή στα ελληνικά και αγγλικά (εκδόσεις Ίαμβος, 2018) και στη συνέχεα στα γαλλικά (Editions L’ Harmattan, 2019), στα γερμανικά (Literareon 2021) και στα ιρανικά (Patizeh Publishing House 2021) και είναι υπό έκδοση στα ισπανικά (Adarve 2021), με χορηγία του Ιδρύματος Αντζουλή. Ο ποιητής στο εισαγωγικό του σημείωμα μεταξύ άλλων αναφέρει: «Αυτό το βιβλίο αποτελείται από μετρημένες λέξεις, οι οποίες δεν κατόρθωσαν να συναντηθούν σε στίχους ενός ποιήματος, στίχους που να μιλούν αληθινά για τον εαυτό τους. Συνεπώς, οι αντι-στίχοι του βιβλίου αυτού, δεν φιλοδοξούν την κατανόησή τους και δεν διεκδικούν καμιά φιλοξενία στον χώρο του νοήματος. Αφού λοιπόν ο αναγνώστης αναγνωρίσει αυτήν την ανυποχώρητη ιδιαιτερότητα, είναι δυνατό να υποψιαστεί πως μπορεί να δραπετεύσει αμετανόητα από εκείνο το άπειρο δάσος των θολών σκιών του Είναι».







Κάποιες από τις ποιητικές στιγμές της συλλογής είναι οι ακόλουθες:

ritorno poco più poco, indossandomi sulla pelle;
la qualità dell’estraneo

ξανάρχομαι ελάχιστα λίγο, φορώντας κατάσαρκα.
την ιδιότητα του ξένου

[…]

il non-senso delle parole –
l’urlo di una lucida logica di ambiguità

η α-νοητότητα των λέξεων –
η κραυγή μιας υπερκαθαρής λογικής ασάφειας

[…]

le pseudo-interrogazioni e i pretenziosi scettici –
una brutta interpretazione di un violonista

τα ψευδοερωτήματα και οι δήθεν σκεπτόμενοι –
μια κακή εκτέλεση βιολιστή

[…]

una p r e c i s a denominazione impropria;
fa’ attenzione agli abbellimenti e alle montagne sottoterra

μια α κ ρ ι β ή ς ακυρολεξία.
να προσέχεις τα στολίδια και τα υπόγεια βουνά

Ανδρέας Αντζουλής (Δρ Νεοελληνικής Φιλολογίας)