Υπάρχει μια φανερή διεθνής τάση να αναμειγνύεται η παραδοσιακή μουσική μιας χώρας με στοιχεία τζαζ σε σύγχρονες προσεγγίσεις. Το Toubanaki and the Buzz Bastardz είναι κομμάτι αυτής της διεθνούς τάσης; Πώς προέκυψε;

Δεν λειτουργώ μουσικά παρατηρώντας τις τάσεις, αλλά εξερευνώντας την εσωτερική μου ανάγκη για ειλικρινή επικοινωνία, ομαδική δημιουργία και πνευματική καθαρότητα μέσα από τη μουσική.

Η παραδοσιακή μουσική μου προκαλεί ισχυρή δόνηση και ανάταση της ψυχής μου, ενώ την ίδια στιγμή ελευθερώνομαι και είμαι χαρούμενη με το να αυτοσχεδιάζω πάνω σε jazz αρμονίες και φόρμες. Αυτό το κράμα μουσικού ψυχισμού είναι η βάση μου για τη δημιουργία του project Toubanaki & the Buzz Bastardz.

Το σχήμα δημιουργήθηκε πριν δέκα χρόνια αρχικά με την ονομασία “Colpo Grosso”, μια μουσικοχορευτική παράσταση με παραδοσιακές μουσικές από τα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και την Ανατολία και το 2010 μετονομάστηκε σε Toubanaki & the Buzz Bastardz προσθέτοντας jazz εναρμονίσεις και σύγχρονες ενορχηστρώσεις.

Νιώθω ότι το project μεταλλάσσεται, εξελίσσεται συνεχώς σαν ένας ζωντανός οργανισμός. Αν το κατηγοριοποιήσω νιώθω σαν να το συρρικνώνω μουσικά.

Γιατί η fusion είναι έντονο στοιχείο της σύγχρονης σκηνής της world music;

Ξεκινώντας και συγχωρέστε με πρέπει να σας πω ότι δεν τα πάω καλά με τις κατηγοριοποιήσεις.
Εάν θα μπορούσα όμως κάτι να παρατηρήσω με σιγουριά είναι ότι η μουσική πληροφορία που δεχόμαστε μέσω του διαδικτύου είναι καταιγιστική και η ανάπτυξη της παγκόσμιας μουσικής γλώσσας ραγδαία.Σε αυτό το σημείο ο κάθε μουσικός πιστεύω ότι αναζητά τον προσωπικό του ήχο, δημιουργώντας ένα κράμα του βιώματός του με τη σύγχρονη φόρμα, ενορχήστρωση.Το εγχείρημα της διασταύρωσης ήχων σε συνδυασμό με το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο είναι μια υπόθεση που χρειάζεται βαθιά γνώση, μουσικότητα και αισθητική και αποτελεί κατάθεση προσωπικότητας.

Στροφή σε αυτό το μουσικό είδος βλέπουμε και από το κοινό που ολοένα διευρύνεται και διευρύνει τα ακούσματά του. Ποιες είναι οι εντυπώσεις που αποκομίζετε από το κοινό στις ζωντανές εμφανίσεις σας;

Ναι ισχύει. Στην Ελλάδα παρατηρώ ότι στα jazz “λημέρια”, αλλά και στις εναλλακτικές σκηνές ο αριθμός των ακροατών αυξάνεται σταδιακά. Βοηθάνε για την ενημέρωση του κόσμου και αρκετοί πια δημοσιογράφοι και αυτό είναι ελπιδοφόρο. Νομίζω ότι όλο και περισσότερος κόσμος αναζητάει να αντλήσει χαρά και ψυχαγωγία μακριά από τα κατασκευάσματα της κερδοσκοπικής μουσικής βιομηχανίας. Και στις δικές μου/μας συναυλίες αισθάνομαι ότι υπάρχει σεβασμός όχι σοβαροφάνεια, συντονισμός, αμεσότητα, χαρά και καθαρότητα.

Ο πρώτος σας δίσκος περιλαμβάνει διασκευές σε επτά διαφορετικές γλώσσες. Μιλήστε μας λίγο για αυτή την απόφαση.

Από τα δεκατρία κομμάτια του δίσκου, τα εννέα είναι δικές μας συνθέσεις και συγκεκριμένα επτά τραγούδια του Βασίλη Κετεντζόγλου, ένα ορχηστρικό του Παντελή Στόικου και μια σύνθεση με κρουστά και φωνές των Γιάννη Αγγελόπουλου και Κώστα Μερετάκη. Τα υπόλοιπα τέσσερα είναι επιλεγμένες διασκευές με ευρηματική πιστεύω και χαρακτηριστική ενορχήστρωση. Το ηχογράφημα ήταν φυσική απόρροια μετά από οχτώ χρόνια ύπαρξης του σχήματος και συναυλιών και η ανάγκη μας για να φωτογραφηθεί εκείνη η στιγμή μας. Για να συνεχίσουμε στο παραπέρα μας.

Τι θα ακούσουμε στο Windcraft Music Festival από σας;

Ένα πολύγλωσσο, πολυσυλλεκτικό αυτοσχεδιαστικό μουσικό οδοιπορικό, πέρα από σύνορα και νόρμες και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να γίνουμε όλοι συνταξιδιώτες ευτυχείς.

Ποια τα επόμενά σας πλάνα;

Συναυλίες Ελλάδα και εξωτερικό, συνεργασίες με φίλους και εκλεκτούς μουσικούς και ηχογράφηση νέου υλικού.

Συνέντευξη στη Μερόπη Μωυσέως