Η 9η Νοεμβρίου του 1989 άνοιξε τον δρόμο για τη γερμανική επανένωση και μάλιστα ειρηνικά χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα.

Το απόγευμα της 9^ης Νοεμβρίου 1989, ο Γκίντερ Σαμπόφσκι, Μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του κομμουνιστικού κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας, αρμόδιος για την ενημέρωση, κοιτάζει κάπως διστακτικά τις σημειώσεις του σαν να μην καταλαβαίνει. «Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, αυτό τίθεται σε ισχύ αμέσως, χωρίς καθυστέρηση…», λέει και εννοεί τα ταξίδια των Ανατολικογερμανών προς τη Δύση, επομένως και προς το Δυτικό Βερολίνο. Δεν έχει καταλάβει ότι βρίσκεται στην καρδιά της ιστορίας κάνοντας την πιο σημαντική ανακοίνωση στη μεταπολεμική Ευρώπη, την ανακοίνωση ότι ο κόσμος βγαίνει πια από τον Ψυχρό Πόλεμο και η Γερμανία ενώνεται ξανά από το 1961.

Συνεχίζει διαβάζοντας σαν να μη συμβαίνει τίποτα μπροστά σε δεκάδες κατάπληκτους δημοσιογράφους, το άνοιγμα του Τείχους του Βερολίνου. Κανένας δεν έχει λύσει, δεκαετίες αργότερα, το μυστήριο, τον γρίφο αυτής της ανακοίνωσης.

Το τείχος του Βερολίνου, επί δεκαετίες σύμβολο της διαίρεσης του κόσμου σε ανατολικό και δυτικό έπεφτε. Το μέχρι τότε άπιαστο και αιματοβαμμένο όνειρο των Ανατολικογερμανών να ταξιδέψουν στη Δύση γινόταν πραγματικότητα.





Μετά από μερικές ώρες, χιλιάδες κόσμου άρχισε να συρρέει στο Τείχος του Βερολίνου, το οποίο υπό την πίεση των μαζών, άνοιξε τις επί πολλά χρόνια ερμητικά κλειστές πύλες του και σηματοδοτώντας στην ουσία το τέλος της διαίρεσης της Γερμανίας σε Ανατολική και Δυτική.

Τον Οκτώβριο του 1990 οι δύο Γερμανίες γίνονταν και πάλι ένα κράτος. Όλα ξεκίνησαν όταν ο τελευταίος σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ανέλαβε τα ηνία της πανίσχυρης Σοβιετικής Ένωσης το 1985. Ο Γκορμπατσόφ εγκατέλειψε το λεγόμενο δόγμα Μπρέζνιεφ, με το οποίο οι χώρες-δορυφόροι της Μόσχας υποχρεούνταν να ακολουθούν πιστά την πορεία που όριζε το Κρεμλίνο και επιτρέποντας στα αδελφά σοσιαλιστικά κράτη να λαμβάνουν ανεξάρτητα αποφάσεις. Αντικαθεστωτικοί και ακτιβιστές υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων σε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη άρχισαν σιγά σιγά να υψώνουν το ανάστημά τους. Στην Πολωνία, για παράδειγμα, το κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα άνοιξε το δρόμο σε διάλογο με το τότε ακόμα απαγορευμένο συνδικάτο Αλληλεγγύη (Solidarnosc) για τη διεξαγωγή εκλογών στις οποίες για πρώτη φορά ήταν υποψήφιοι αντικαθεστωτικοί.

Το 1989 θα ξεκινούσαν στην Ανατολική Γερμανία οι πρώτες μαζικές διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος με συνθήματα όπως «Είμαστε ο λαός» και «Όχι στη βία». Αποκορύφωμα των κινητοποιήσεων ήταν η 4η Νοεμβρίου όταν σε διαδήλωση στο κέντρο του ανατολικού Βερολίνου στην Αλεξάντερπλατς συμμετείχαν πάνω από 500.000 άνθρωποι.

Η 9η Νοεμβρίου του 1989 άνοιξε το δρόμο για την γερμανική επανένωση και μάλιστα ειρηνικά χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα. Στους μήνες που ακολούθησαν όλο και περισσότερες χώρες στην ανατολική Ευρώπη έπαιρναν τον δρόμο της ανεξαρτησίας από τη Μόσχα. Ο κύκλος έκλεισε στα τέλη του 1991 με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης από όπου όλα ξεκίνησαν το 1985 με την εκλογή του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ως επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος.





Πηγή: elculture.gr (Αργυρώ Μποζώνη)