Συνέντευξη στην Κατερίνα Μιχάηλου

Η σύγχρονη γραφή του Αντώνη Γεωργίου και η ειλικρινής σκηνοθετική προσέγγιση του Ευριπίδη Δίκαιου συνδυάζονται για την παρουσίαση του έργου που ανεβαίνει από το θέατρο Versus, για λίγες ακόμη μέρες. Ένα έργο γραμμένο μόλις το 2016, στην καθομιλουμένη κυπριακή διάλεκτο, που έρχεται να φωτίσει πτυχές της καθημερινότητάς μας, χωρίς ωστόσο να «εγκλωβίζεται» απαραίτητα αποκλειστικά στα όρια της Κύπρου. Ο σκηνοθέτης του έργου και ο ηθοποιός Σάββας Μενοίκου, βρέθηκαν προσκεκλημένοι στο ραδιόφωνο «Πολίτης 107,6» και στο πολιτιστικό ένθετο «τι παίζει», όπου μίλησαν για το έργο, με αφορμή τη μεταφορά του και στη Λευκωσία.

Το έργο ανέβηκε ήδη στη Λεμεσό. Ποια είναι τα μέχρι στιγμής σχόλια του κοινού;

Ε: Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί η πρόσληψη του έργου από το κοινό ήταν πολύ ικανοποιητική. Ο Αντώνης έγραψε πάνω στον παλμό της καθημερινότητας ένα πολύ σύγχρονο έργο μέσα στο πλαίσιο της δικής μας κοινωνίας, κάτι που βρήκε την ανταπόκριση των θεατών κι αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί χρειάζεται να ακούγονται και οι δικές μας φωνές.

Σ: Προσωπικά νιώθω πάρα πολύ περήφανος που συμμετέχω σε αυτό το έργο, λόγω του ότι είναι σύγχρονο, είναι κυπριακό, και καθρεφτίζει ανθρώπους και γεγονότα της καθημερινότητας μας.

Θεωρείτε ότι το γεγονός ότι ένα έργο παρουσιάζεται στην κυπριακή διάλεκτο αποτελεί ρίσκο; Καθώς ένα θεατρικό γραμμένο στη διάλεκτό μας ίσως να παραπέμπει σε κυπριώτικο σκετς.

Ε: Το κυπριώτικο σκετς καθόρισε για μεγάλο χρονικό διάστημα την πορεία της χρήσης της κυπριακής διαλέκτου και στο θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση. Ωστόσο πλέον έχουμε ξεπεράσει αυτό το όριο. Έχουμε θεατρικούς συγγραφείς που γράφουν μέχρι και δεκαετίες, και δημιούργησαν τη δική τους φωνή μέσα στο κυπριακό θέατρο. Θεωρώ ότι περισσότερο είμαστε προκατειλημμένοι σαν κοινό με το θέμα αυτό. Οπότε για μένα λειτουργεί με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο. Το γεγονός ότι υπάρχουν τόσα όμορφα έργα γραμμένα στην κυπριακή, μας δίνει ένα εφαλτήριο για να μπορέσουμε να βλέπουμε ιστορίες με τη δική μας φωνή. Κι επειδή έχουν ωριμάσει και οι συγγραφείς μας πλέον, το ρίσκο γυρίζει ανάποδα και μας βοηθά να είμαστε παρόντες στον τόπο μας.

Φαντάζομαι ότι η χρήση της κυπριακής διαλέκτου συντείνει στην αμεσότητα που μπορεί να έχει το κοινό με τη δράση των ηθοποιών.

Σ: Σαφώς. Μπορεί η εκπαίδευση μας να γίνεται εξ’ ολοκλήρου στην ελληνική αλλά δεν παύει να βιώνουμε μία κυπριακή καθημερινότητα. Αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα είναι που αναπαράγουμε στη σκηνή.

Όπως αναγράφεται στο δελτίο τύπου το έργο παρόλο που διαδραματίζεται στην Κύπρο, δεν αφορά μόνο τον τόπο μας. Ποια είναι τα στοιχεία που συμβάλουν στην εξάπλωση του έργου πέρα από τα όρια της Κύπρου;

Ε: Ένα βασικό στοιχείο είναι το χάσμα γενεών. Σε οποιαδήποτε κοινωνία, η νέα γενιά έχει διαφορετικά προβλήματα, διαφορετικές προσλαμβάνουσες και διαφορετικό τρόπο σκέψης. Γι’ αυτό το λόγο το συγκεκριμένο έργο μπορεί να μεταφερθεί σε οποιαδήποτε κοινωνία. Με πολύ λίγες διαφορές θεωρώ ότι θα μπορούσε να ανέβει στα αγγλικά ή στα ισπανικά για παράδειγμα.

+ Παραστάσεις: 29 Μαρτίου (20:30) και 30 Μαρτίου (18:00) στο WhereHaus 612, στη Λευκωσία. Πληροφορίες: 99395970
Στην παράσταση παίζουν οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Αλκιβιάδης, Δημήτρης Αντωνίου, Δήμητρα Δημητριάδου, Χάρης Ευριπίδου, Σάββας Μενοίκου, Γιολάντα Χριστοδούλου