Την επίσημη πρώτη παράστασή της δίνει η παραγωγή Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Μαρίας Κυριάκου, σήμερα Παρασκευή 1η Ιουλίου στη Λευκωσία (Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ΄). Η παράσταση επαναλαμβάνεται το Σάββατο 2 Ιουλίου. Θα ακολουθήσει περιοδεία σε Λεμεσό (8 και 9 Ιουλίου), Πάφο (13 Ιουλίου), Λάρνακα (16 Ιουλίου) και Δερύνεια (29 Ιουλίου), ενώ, ενδιαμέσως, θα πραγματοποιηθούν δύο ακόμη παραστάσεις στη Λευκωσία (21 και 22 Ιουλίου).

Η κορυφαία τραγωδία του Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος είναι ένα από τα πιο πολυπαιγμένα και αγαπητά στο θεατρόφιλο κοινό δείγματα του αρχαιοελληνικού πνεύματος και κατά πολλούς το σημαντικότερο έργο της αρχαιότητας, κληρονομιά πολύτιμη και θησαυρός του παγκόσμιου πολιτισμού, που ασκεί μέχρι και σήμερα ακατανίκητη γοητεία με την άφταστη ποιητικότητά του, την υψηλή τεχνική και το βαθύ περιεχόμενό του. Η πόλη της Θήβας νοσεί. Το ίδιο κι ο Οιδίποδας, κι ας μην το γνωρίζει ακόμα. Υπόσχεται, ενώπιον των πολιτών που έχουν προστρέξει κοντά του, να δώσει λύση ώστε να απαλλαγούν από τον λοιμό που τους ξεκληρίζει. Πρόθεσή του είναι να φωτίσει, όμως η αλήθεια κρύβεται σε γκρίζες ζώνες και αφώτιστες περιοχές. Κάθε πρωτοβουλία του τον φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην πτώση του. Το κουβάρι λύνεται μεν, αργά, μεθοδικά, ωστόσο το απλωμένο νήμα του θα γίνει βρόγχος. Κι όταν οι αποχρώσες ενδείξεις, τα μισόλογα και οι εικασίες γίνουν ξεκάθαρες αποδείξεις, το φως των αποκαλύψεων θα γίνει εκτυφλωτικό. Σωτήρας και μίασμα, ευφυής ηγεμόνας, μα και φονιάς του πατέρα του, άνθρωπος με πολιτική συνείδηση και προασπιστής των συμφερόντων του δοκιμαζόμενου λαού του, αλλά και ακούσιος αιμομίκτης. Ποιος είναι άραγε στ’ αλήθεια ο Οιδίποδας;

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης

Σκηνοθεσία: Μαρία Κυριάκου

Αγωγή λόγου: Αιμιλία Βάλβη

Μουσική διδασκαλία- Φωνητικά ηχοτοπία: Βασιλική Αναστασίου

Βοηθός σκηνοθέτιδα: Άντρια Ζένιου

Παίζουν: Πόπη Αβραάμ, Δημήτρης Αντωνίου, Αιμιλία Βάλβη, Θανάσης Γεωργίου, Ανδρέας Δανιήλ, Έλενα Καλλινίκου, Στέλιος Καλλιστράτης, Ζωή Κυπριανού, Φοίβος Μαρκιανός, Γιάννης Μίνως, Χριστίνα Παπαδοπούλου, Πολυξένη Σάββα, Δρόσος Σκώτης, Λένια Σορόκου, İzel Seylani.

Παραστάσεις

Λευκωσία:Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ΄

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2022

Σάββατο 2 Ιουλίου 2022 (με αγγλικούς & τουρκικούς υπέρτιτλους)

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2022

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2022 (με ελληνικούς υπέρτιτλους)

Λεμεσός: Αρχαίο Θέατρο Κουρίου

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2022

Σάββατο 9 Ιουλίου 2022 (με αγγλικούς & τουρκικούς υπέρτιτλους)

Πάφος: Αρχαίο Ωδείο

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2022

Λάρνακα: Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο

Σάββατο 16 Ιουλίου 2022 (στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Λάρνακας)

Ελεύθερη Αμμόχωστος: Δημοτικό Αμφιθέατρο Δερύνειας

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022

Έναρξη παραστάσεων: 21:00

Πληροφορίες / Εισιτήρια: Ηλεκτρονικά στη σελίδα www.thoc.org.cy Ταμείο Θεάτρου ΘΟΚ, τηλ. 77772717 (Τρίτη-Κυριακή 10:00-13:30 & 16:00-18:00). Τιμές εισιτηρίων: €17 / €8 (άνεργοι, συνταξιούχοι, πολύτεκνοι με την επίδειξη του αντίστοιχου αποδεικτικού εγγράφου και άτομα κάτω των 25 ετών με την επίδειξη πολιτικής ταυτότητας).

Η Μαρία Κυριάκου σε συνέντευξή της στο περιοδικό του ΘΟΚ «Μάσκα» (τεύχος 9), αναφέρει: «[…] είναι ένα έργο για τη γνώση και την κατανόηση της ανθρώπινης κατάστασης. Ο τυφλός Τειρεσίας κατέχει τη γνώση και ο Οιδίποδας μόνο όταν τυφλώνεται έχει απόλυτη επίγνωση τού ποιος είναι. Η πορεία του ήρωα είναι τραγική, ακριβώς επειδή δεν σταματά ποτέ να ψάχνει την πραγματική του ταυτότητα, ακόμα κι όταν όλα τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι ο ίδιος είναι μίασμα. Η ανάγκη του να γνωρίσει τον εαυτό του και ταυτόχρονα να αναλάβει την ευθύνη της ύπαρξής του, αλλά και την ευθύνη της πόλης που τον επέλεξε ως ηγεμόνα, είναι μεγαλειώδης. Είναι ένα έργο επίσης όπου η πολιτική ταυτότητα έχει σημασία. Ο Οιδίποδας συνομιλεί με τους πολίτες της Θήβας δημόσια, ακούει τη γνώμη τους και κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να σώσει την πόλη από τον λοιμό. Από τη μεριά του, ο Χορός είναι διαρκώς αλληλέγγυος προς τον ήρωα. Τον υποστηρίζει και τον δικαιολογεί ακόμα κι όταν τα στοιχεία εναντίον του είναι ολοφάνερα. Και αυτό επειδή τον αντιλαμβάνεται μεν ως υπεύθυνο πολίτη και σωτήρα του, αλλά ταυτόχρονα και ως έναν θνητό. Είναι ένα έργο όπου η πολιτική ταυτότητα ταυτίζεται με την ατομική. Το συλλογικό και το προσωπικό είναι αλληλένδετα και μαζί συνθέτουν την εύθραυστη ανθρώπινη ύπαρξη».