Στο βιβλίο "Η Ρωσία του Πούτιν" που εκδόθηκε το 2004, η Άννα Πολιτκόφσκαγια παρουσιάζει ένα καθοριστικό πορτρέτο του Πούτιν. Προειδοποίησε τον κόσμο, αλλά ο κόσμος δεν την άκουσε. Δεν ήθελαν να ακούσουν. Δολοφονήθηκε δύο χρόνια αργότερα, στις 7 Οκτωβρίου 2006, την ημέρα των γενεθλίων του Πούτιν.

Σήμερα, όλα όσα προειδοποίησε τον κόσμο πριν από 18 χρόνια - τραγωδία, αιματηρή βία, ο πόλεμος στον οποίο οδηγούσε ο Πούτιν - έχουν συμβεί... Εδώ, παρουσιάζουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο της.

"Έχω σκεφτεί πάρα πολύ γιατί τα έχω βάλει τόσο πολύ με τον Πούτιν. Τι με κάνει να τον αντιπαθώ τόσο πολύ που ένιωσα την ανάγκη να γράψω βιβλίο γι' αυτόν; Δεν ανήκω ούτε στους αντιπάλους ούτε στους ανταγωνιστές του, είμαι μόνο μια γυναίκα που ζει στη Ρωσία. Πολύ απλά, είμαι μια σαρανταπεντάχρονη Μοσχοβίτισσα που είδε τη Σοβιετική Ένωση στη χειρότερή της φάση τις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Πραγματικά δεν θέλω να ξαναγυρίσω εκεί.

Τελειώνω τη συγγραφή του βιβλίου στις 6 Μαΐου 2004 - συγκεκριμένα στις 6 Μαΐου. Αύριο όλα θα έχουν τελειώσει. Δεν έγινε κανένα θαύμα που να αμφισβητεί τα αποτελέσματα των εκλογών της 14ης Μαρτίου, η αντιπολίτευση συμφώνησε σε όλα και έσκυψε το κεφάλι. Και έτσι αύριο είναι η ημέρα της ορκωμοσίας του Πούτιν- ο οποίος εξελέγη στην εξουσία με έναν εξωφρενικό αριθμό ψήφων των κατοίκων - πάνω από 70%, και ακόμη και αν κόψουμε το 20% για "προσθήκη" (παραποίηση), θα είναι και πάλι αρκετά για την προεδρία στη Ρωσία.

Έχουν απομείνει μόνο λίγες ώρες μέχρι την 7η Μαΐου 2004, και ο Πούτιν, ένας τυπικός αντισυνταγματάρχης της σοβιετικής KGB, με στενόμυαλη κοσμοθεωρία αντισυνταγματάρχη, με απροσδιόριστο βλέμμα αντισυνταγματάρχη, που δεν έχει αναδειχθεί σε συνταγματάρχη, με τους τρόπους ενός αξιωματικού της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας, ο οποίος έχει συνηθίσει να κατασκοπεύει επαγγελματικά τους ίδιους τους συντρόφους του, εκδικητικός (ούτε ένας πολιτικός αντιπολιτευόμενος δεν προσκλήθηκε στην ορκωμοσία, ούτε ένα κόμμα που δεν συμβαδίζει με τον Πούτιν), κανένας σημαντικός, τυπικός Ακάκι Ακάκιεβιτς του Τσέχωφ - αυτός ο άνθρωπος θα έχει. ... το θρόνο. Ο μεγάλος ρωσικός θρόνος.

[...]

Η επιστροφή του σοβιετικού συστήματος με την εδραίωση της εξουσίας του Πούτιν είναι προφανής. Θα πρέπει να πούμε ότι αυτό δεν επιτράπηκε μόνο από τη δική μας αδιαφορία, απάθεια και κούραση, μετά από τόσες επαναστατικές αλλαγές. Συνέβη και με τις ευλογίες της Δύσης, κυρίως του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που φαίνεται να έχει ερωτευτεί τον Πούτιν. Είναι ο κύριος Ευρωπαίος υποστηρικτής του Πούτιν, που χαίρει και της υποστήριξης του Μπλερ, του Σρέντερ, και του Σιράκ, χωρίς να αποδοκιμάζεται καθόλου από τον υπερατλαντικό Μπους το νεότερο. 'Ετσι, τίποτα δεν στάθηκε εμπόδιο στο δρόμο της επιστροφής του πράκτορα της KGB στο Κρεμλίνο, ούτε η Δύση ούτε καμία σοβαρή αντίσταση στη Ρωσία.

[...]

Χωρίς καμία αντίσταση, ο Πούτιν έγινε φυσικά πιο θρασύς. Είναι μεγάλο λάθος να πιστεύουμε ότι δεν παρατηρεί τίποτα, ότι δεν αντιδρά ποτέ και ότι, όπως θέλουν να πιστεύουμε, προχωρά μόνο ολοταχώς για την κατάκτηση της εξουσίας. Δίνει μεγάλη σημασία και λαμβάνει υπόψη του αυτά που βλέπει. Μας παρακολουθεί στενά, εμάς, το έθνος που ελέγχει.

[...]

Η 10η Ιουλίου είναι μια ακόμη ημέρα στο ημερολόγιο της Ρωσίας. Έτυχε να είναι η μέρα που σταμάτησα να κάνω αλλαγές σε αυτό το βιβλίο. Αργά χθες το απόγευμα, ο Πολ Κλεμπνίκοφ, ο αρχισυντάκτης της ρωσικής έκδοσης του "Forbes Mabazine", δολοφονήθηκε στη Μόσχα. Τον θέρισαν καθώς έφευγε από τα γραφεία του περιοδικού. Χθες το απόγευμα ανατινάχθηκε, επίσης, και ο Βίκτορ Τσερέπκοφ από μια χειροβομβίδα στο Βλαδιβοστόκ. Ήταν μέλος του κοινοβουλίου μας, της Ντούμα, και γνωστός προασπιστής των φτωχών και αδύνατων αυτής της χώρας. Ο Τσερέπκοφ είχε θέσει υποψηφιότητα για δήμαρχος στη γενέτειρά του, το Βλαδιβοστόκ, την πιο σημαντική πόλη της Άπω Ανατολής της Ρωσίας. Είχε περάσει επιτυχώς στο δεύτερο γύρο και φαινόταν ότι είχε σημαντικές πιθανότητες να εκλεχθεί. Καθώς έφευγε από το γραφείο της εκλογικής του περιφέρειας ανατινάχθηκε από μια νάρκη που ενεργοποιήθηκε από ένα σύρμα παγίδευσης."

[...]

Γιατί έχω πρόβλημα με τον Πούτιν; Επειδή τα χρόνια περνούν. Πέρασαν ήδη πέντε χρόνια αυτό το καλοκαίρι από τότε που ξεκίνησε ο δεύτερος πόλεμος στην Τσετσενία, ώστε ο Πούτιν να γίνει πρόεδρος για πρώτη φορά - και ακόμα δεν έχει τελειώσει.

[...]

ΟΛΕΣ οι δολοφονίες παιδιών που έχουν γίνει κατά τη διάρκεια βομβαρδισμών και εκκαθαρίσεων από το 1999 έχουν παραμείνει ανεξιχνίαστες, ανεξερεύνητες από τις διωκτικές αρχές, οι παιδοκτόνοι δεν έχουν βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Και ο Πούτιν ποτέ δεν το απαίτησε αυτό - αν και είναι γνωστός ως μεγάλος φίλος όλων των παιδιών.

[...]

Γιατί έχω πρόβλημα με τον Πούτιν; Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα βάζω με τον Πούτιν. Εξαιτίας της ωμότητάς του, η οποία είναι χειρότερη από την κλοπή. Λόγω του κυνισμού του. Εξαιτίας του ρατσισμού. Λόγω του ατελείωτου πολέμου. Λόγω των ψεμάτων. Εξαιτίας του αερίου στο Νορντ-Οστ. Εξαιτίας των πτωμάτων των αθώων δολοφονημένων, που συνόδευαν ολόκληρη την πρώτη του θητεία ως πρόεδρος. Πτώματα που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

[...]

Ο Πούτιν, αφού κατά λάθος πήρε στα χέρια του την τεράστια εξουσία, τη διέθεσε με καταστροφικές συνέπειες για τη Ρωσία. Και δεν τον συμπαθώ γιατί δεν αγαπά τους ανθρώπους. Δεν μπορεί να μας αντέξει. Μας περιφρονεί. Πιστεύει ότι είμαστε ένα μέσο γι' αυτόν και τίποτα περισσότερο. Ένα μέσο για να επιτύχει τους προσωπικούς του στόχους εξουσίας. Έτσι μπορεί να μας κάνει ό,τι θέλει - να παίζει όπως θέλει. Να μας καταστρέφει κατά βούληση. Είμαστε ένα τίποτα. Και αυτός, αν και κατά λάθος μπήκε μπροστά στην ουρά, είναι τώρα ο βασιλιάς και ο θεός, τον οποίο πρέπει να λατρεύουμε και να φοβόμαστε.

Η Ρωσία είχε ήδη ηγέτες με παρόμοια κοσμοθεωρία. Αυτό έχει οδηγήσει σε τραγωδία. Σε πολύ αίμα. Σε εμφύλιους πολέμους. Και δεν το θέλω αυτό. Γι' αυτό, λοιπόν, τα βάζω με τον τυπικό σοβιετικό αξιωματικό ασφαλείας που περπατάει στο κόκκινο χαλί του Κρεμλίνου προς τον ρωσικό θρόνο.

Δεν μπορούμε να δεχτούμε τον πολιτικό χειμωνα να παραμείνει στη Ρωσία για δεκαετίες ξανά. Θέλω να ζήσω. Θέλω τα παιδιά και τα εγγόνια μου να είναι ελεύθερα. Ως εκ τούτου, επιθυμώ πραγματικά μια γρήγορη απόψυξη. Αλλά μόνο εμείς μπορούμε να ζεστάνουμε τη θερμοκρασία από το μείον στο συν. Κανείς άλλος. Είναι ανόητο και μη ρεαλιστικό να περιμένουμε μια απόψυξη από το Κρεμλίνο, όπως συνέβη επί Γκορμπατσόφ. Και ούτε η Δύση θα μας βοηθήσει - αντιδρά νωχελικά στις "αντιτρομοκρατικές συνταγές του Πούτιν". Η Δύση τα πάει καλά με πολλά πράγματα - βότκα, χαβιάρι, φυσικό αέριο, πετρέλαιο, αρκούδες, ανθρώπους με ιδιαίτερο καλούπι... Η ρωσική εξωτική αγορά είναι ήδη στη θέση της. Η Ευρώπη και ο κόσμος δεν χρειάζονται τίποτε άλλο από το σχεδόν έβδομο τμήμα της γης μας.

Φωτογραφίες από πρόβα της παράστασης |©Αντώνης Γεωργιάδης

* "Άννα Πολιτκόφσκαγια, ένα θεατρικό υπόμνημα". Παραστάσεις στο Wherehaus 612 στις 19 & 20/11, στις 20:30 (Κυριακή στις 18:30) και στο Θέατρο Ριάλτο στις 25/11. Κρατήσεις: 96 52 93 46

Συντελεστές: Μετάφραση: Ράνια Ιακώβου | Σκηνοθεσία: Διομήδης Κουφτερός |Επί σκηνής: Έλενα Αγαθοκλέους | Σκηνογραφία: Ελένη Ιωάννου | Φωτισμοί: Καρολίνα Σπύρου | Μουσική: Αντώνης Αντωνίου | Προβολές: Χάρης Βαρέλιας | Σύμβουλος Κειμένου: Antonio Palumbo |Γραφιστικά: Πόπη Πισσούριου |Παραγωγή: Campos Culture and Arts.