Γράφει η Μερόπη Μωυσέως

Την περασμένη Πέμπτη εγκαινιάστηκε στην Πύλη Αμμοχώστου έκθεση με τις βραβευμένες φωτογραφίες του διαγωνισμού Πειραματικής Φωτογραφίας και Φωτοδημοσιογραφίας, εις μνήμην Γιώργου Λανίτη και Τζορτζ ντερ Παρτόγκ. Τιμής ένεκεν, στους τοίχους της πρώτης αίθουσας της Πύλης Αμμοχώστου κρέμονταν φωτογραφίες των δύο σημαντικών ανδρών, που με την πειραματική του δουλειά ο πρώτος και τη φωτοδημοσιογραφική του ο δεύτερος, σημάδεψαν την όποια «κυπριακή ιστορία στη φωτογραφική τέχνη» μπορούμε να επικαλούμαστε σήμερα.

Αν η επιμέλεια της έκθεσης ήταν αλλιώτικη, οι φωτογραφίες του Λανίτη «Πράσινο τοπίο, Λαπάτσα» και «Κόκκινο τοπίο, Λαπάτσα» έπρεπε να είναι υπερδιπλάσιες και αναρτημένες σε έναν λευκό τοίχο όπου πολύ λίγα θα τις χώριζαν από τα έργα του Rothko. Επίσης αν..., η φωτογραφία του ντερ Παρτόγκ με το νεκρό σώμα στο γκρεμισμένο Salaminia Tower θα έπρεπε να έχει περίοπτη θέση στην αίθουσα. Είναι, όμως, αυτά τα «αν» που περιορίζουν δραματικά την πολιτιστική αρτιότητά μας. Και που ακόμη πιο δραματικά περιορίζουν τη δεδομένη σημαντικότητα των δύο φωτογράφων.

Δημοσιεύθηκε στις 5 Ιουνίου 2011 στο «Π»