Γράφει η Βάλια Καϊμάκη

Συνήθως οι προβλέψεις μου πέφτουν έξω. Όχι γιατί είμαι κακή ως μάντης, αλλά γιατί η τεχνολογία πορεύεται ανεξέλεγκτη προς τα εκεί που αποφασίζει η ίδια. ΟΤΑΝ της καπνίσει και ΟΠΩΣ της καπνίσει. Να θυμηθούμε ότι η τεχνολογία των CDs ήταν έτοιμη σχεδόν μια δεκαετία πριν αρχίσουν να μπαίνουν στα σπίτια μας. Και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα. Άλλες τεχνολογίες δεν έγιναν ποτέ προϊόντα και άλλες δεν "τράβηξαν" ποτέ τον κόσμο.
Κάπως έτσι είναι και τα social media. Ένα σωρό "δίκτυα" ελπίζουν να τραβήξουν την προσοχή μας. Ολόκληρη Google προσπαθεί εδώ και πάνω από ένα χρόνο να προωθήσει το Google+ αλλά δεν κάνει τίποτα. Κι αν νομίζετε ότι το facebook είναι ο παγκόσμιος βασιλιάς, γελιέστε... για ρωτήστε και τους Κινέζους τι χρησιμοποιούν; Qzone. Και οι Ρώσοι; V Kontakte. [Εντάξει, πράγματι το facebook είναι το μεγαλύτερο, αλλά χωρίς την Αυτοκρατορία του Μέσου, δεν είσαι παντοκράτορας].

Αλλά μερικές φορές πέφτω και μέσα... Γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Και συγκεκριμένα αναφέρομαι στο twitter. Το είπα, η φαρμακόγλωσσα, ένα μήνα πριν τις εκλογές στην Κύπρο, θα πάρει μπροστά. Και δεν απογοητεύτηκα. Πήρε.
Μαθαίνω ότι δεν είναι τόσο γιατί μπήκαν τα πλήθη στο twitter, αλλά γιατί όσοι ήδη ήταν, άρχισαν να είναι πιο ενεργοί. Πιθανόν να είναι και αλήθεια. Αλλά, πάντως, γεγονός είναι ότι πήρε τα πάνω του. Και ακόμα πιο σημαντικό, έγινε γνωστό ότι πήρε τα πάνω του. Και λόγω εκλογών, χαζεύω κι εγώ... ειδικά τα βράδια των debates, γιατί είναι και τα πιο ενδιαφέροντα, τουϊτερικώς μιλώντας. Στο ενδιάμεσο δεν μπορώ να πω ότι το νέο αυτό δίκτυο είναι και τόσο ζωντανό.

Το twitter έχει ένα ειδικό πολιτικό ενδιαφέρον: είναι πολύ πιο "μετρήσιμο" από το facebook. Και επίσης δημιουργούνται και events. Οργανώνεις κάτι, του δίνεις ένα hashtag# και μαζεύεις κόσμο. Τα hashtags# δε, σε βοηθούν να βρεις αμέσως το θέμα της συζήτησης και να το παρακολουθήσεις. Αν κι αυτά βέβαια υποφέρουν από την έλλειψη διαλειτουργικότητας [όπως όλες οι συσκευές!]. Τι θέλω να πω; Ότι τα βράδια των debates, ας πούμε, άλλοι έγραφαν και παρακολουθούσαν το #ekloges2013 και άλλοι το #ekloges13. Μύλος!

Και δεν είναι, βέβαια, μόνο κυπριακό το φαινόμενο. Και στην Ελλάδα, στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, είχε διάφορα hashtags που μοίραζαν τον κόσμο σε επιμέρους συζητήσεις. Κρίμα, γιατί όλοι παρακολουθούν καλύτερα όταν τα πράγματα είναι πιο "οργανωμένα". Και -τώρα δεν κάνω προβλέψεις, απλώς καταγράφω γεγονότα- να έχετε υπ' όψη σας ότι πολύς κόσμος που έχει λογαριασμούς, απλώς παρακολουθεί. Είναι φυσιολογικό, άλλωστε, όταν δεν έχεις άμεσο προσωπικό [διάβαζε εμπορικό] ενδιαφέρον να "ορμήσεις" στο twitter για να κάνεις τη διαφήμισή σου, τότε δεν έχεις λόγο να συμμετέχεις σώνει και ντε.

Συχνά επαναλαμβάνω μια φράση που μου αρέσει: "τα κοινωνικά δίκτυα δεν ανεβάζουν κυβερνήσεις, μπορούν όμως να τις κατεβάσουν". Το είδαμε -ώς ένα βαθμό- στην Αραβική Άνοιξη. Νομίζω ότι πρέπει να τη συμπληρώσω: "στα κοινωνικά δίκτυα κερδίζονται οι εκλογικές εντυπώσεις αλλά δεν κερδίζονται εκλογές". Στο διά ταύτα, το ίδιο είναι.
Ωστόσο, τα κοινωνικά δίκτυα δεν έχουν δείξει ακόμα όλη τους τη δυναμική. Ειδικά το twitter παραμένει οχυρό για λιγότερους. Όμως η αίσθηση -η παράσταση νίκης στην περίπτωση που συζητάμε- όταν αναπαράγεται από τα άλλα μέσα ενημέρωσης [ναι, ναι, αυτά τα κατεστημένα, που την περασμένη βδομάδα έγραψα ότι ψυχορραγούν] αποτελεί ισχυρό όπλο στα χέρια των αντιπάλων. Αλλά είπαμε, αυτό μέχρι να ξεδιπλώσουν πλήρως τη δυναμική τους. Το twitter... ή μήπως οι αντίπαλοι;