Γράφει η Μερόπη Μωυσέως
Υπάρχει περίπτωση να ψηφίσει κανείς τον επόμενο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας με κριτήρια «πολιτιστικά;».
Γιατί όχι, θα πείτε.
Φυσικά όχι, θα πουν κάποιοι άλλοι.
Σε κάθε περίπτωση, όταν αποφασίσαμε να στείλουμε ερωτήσεις για να δούμε πού στέκουν πολιτιστικά οι τρεις επικρατέστεροι υποψήφιοι για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, γνωρίζαμε ότι δεν θα κερδίζαμε και πολλά - εκτός από τα πολλά «θα».
Και είναι λογικό: σε περίοδο προεκλογική, ο καθένας θα πει τα δικά του, ασχέτως τι ρωτάς.
Ούτε μια συνάντηση θα ήταν πιο παραγωγική.
Διότι αντιληφθήκαμε κι εμείς ότι δεν πρέπει να είμαστε πολύ «απαιτητικοί».
Δεν μπορείς να περιμένεις να σου δώσει λύσεις σε προβλήματα διαχρονικά ένας πολιτικός ο οποίος κάποια στιγμή ίσως κυβερνήσει τη χώρα.
Περιμένεις όμως να αναγνωρίζει το πρόβλημα και να ξέρει από πού προέρχεται. Έτσι δεν είναι που καταλήγουμε, συνήθως, σε μια λύση;
Από την άλλη, είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν πως ένας/μια υποψήφιος/α Πρόεδρος μιας οποιασδήποτε χώρας όχι απλώς θα ήταν καλό, αλλά οφείλει να έχει πολιτιστική παιδεία.
Εννοώ, να του/της λες «Λέοναρντ Κόεν» και να καταλαβαίνει.
Να του/της λες «Σκαθάρια» και να μην τον/την πιάνει φαγούρα.
Να λες «ο Σπίλμπεργκ» και να ξέρει ποιος και τι είναι.
Να του ζητάς να σου πει έναν Κύπριο σκηνοθέτη και να ξέρει. Οφείλει!
Πολύ απογοητευτικό το ότι ο Νίκος Αναστασιάδης δεν απάντησε σε κάποιες από τις ερωτήσεις του «Π». Δηλαδή, είναι κατώτερες των περιστάσεων; Αδυνατεί να απαντήσει ένας άνθρωπος που πήγε στην Ελίτα, τι μουσική ακούει;
Από την άλλη, ίσως είναι καλύτερα που δεν απάντησε, τουλάχιστον ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που είχε διαβάσει γιατί αν ήταν «Η Κατάθεσή Μου» θα είχαμε πρόβλημα.
Τις τελευταίες μέρες διερωτήθηκα, λοιπόν: υπάρχει περίπτωση να επιλέξω ποιον/ποια θα ψηφίσω ανάλογα με τις απόψεις τους στα θέματα πολιτισμού;
Το ερώτημα είναι εύκολο, αν τεθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Αν όμως διερωτηθούμε: «Αν ήξερα ότι ο Χ πολιτικός θα λύσει το Κυπριακό αλλά ακούει... Μπρίτνεϊ Σπίαρς, τι θα έκανα;»
Θα τον ψήφιζα. Μάλλον.
Και μια Μπρίτνεϊ ας τη χορεύαμε μαζί στο Βαρώσι!
Από την άλλη, ένας Πρόεδρος που έχει το ράδιο στο mute δεν μου κάνει. Το πιθανότερο είναι πως και να λύσει το Κυπριακό, δεν θα ’ναι όπως το θέλω.
Γιατί, τελικά, ο πολιτισμός είναι χώρος συνάντησης και κατανόησης. Κι εμείς οι δυο δεν θα συναντηθούμε ποτέ.
