Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Από την ημέρα που άρχισαν τα έργα στον λούκκο [τέως πλατεία] Ελευθερίας άκουσα πολλές φορές συνοδοιπόρους, που για κάποιον λόγο ήθελαν να μετακινηθούν από την παλιά πόλη προς τη νέα, να αναρωτιούνται αυθόρμητα και χωρίς να έχουν συνεννοηθεί, γιατί κανένας μέχρι τώρα δεν είχε αποφασίσει να χτίσει μια γέφυρα πάνω από την τάφρο.

Ήταν κάτι που η εργοληπτική εταιρεία, το υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων και το δημαρχείο έπρεπε να είχαν σκεφτεί από την πρώτη στιγμή. Ακόμα και πριν καν ξεκινήσουν τα έργα, όταν η περιοχή ήταν απλώς κλειστή.

Θα προσέξατε πρόσφατα φαντάζομαι πως πάνω από την τάφρο, πίσω από το δημαρχείο προς το Tower 25, ετοιμάζεται ακριβώς αυτό. Έστω και τώρα. Είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις πως κάποιος μεταξύ των αρμοδίων είχε την ίδια σκέψη με τους υπόλοιπους από εμάς και πως -επιτέλους- τα αυτονόητα βάσει της κοινής λογικής παίρνουν σχήμα και μορφή.

Το επόμενο βήμα θα ήταν να δοθεί λόγος και έναυσμα στους επισκέπτες να περάσουν τη γέφυρα από το μόνιμο πανηγύρι της Λήδρας στην υποβαθμισμένη [o tempora o mores] Μακαρίου. Φτάνει ο λόγος και το έναυσμα να μην συμπεριλαμβάνουν περισσότερο καφέ και γιαούρτι, αλλά γενναία, ενδιαφέροντα πειράματα όπως τις νύχτες του Project Nicosia ή τις εκδηλώσεις του Point Centre. Ας γίνει αυτονόητο πως η ανάπτυξη πρέπει να έχει κι άλλες διαστάσεις.

*Και μια και μιλάμε για τα αυτονόητα της Λευκωσίας, να θυμίσω: - τα ανεξέλεγκτα τραπεζάκια που εμποδίζουν ακόμα και πυροσβεστικά οχήματα να κάνουν τη δουλειά τους,
- το ότι κάποια σημεία μιας πόλης είναι εμπορικά, κάποια οικιστικά και δεν δίνουμε άδειες σε ειδική προσφορά,
- το ότι αν δεν αρχίσουν να κόβονται πάραυτα κλήσεις σε όσους επισκέπτες του κάθε μπουζουκοκλάμπ θεωρούν τα πεζοδρόμια πάρκινγκ, τότε οι νέοι επισκέπτες της παλιάς πόλης δεν θα μάθουν ποτέ να συμπεριφέρονται.
- τη γελοία απόφαση των υπευθύνων της εκκλησίας της Φανερωμένης να κλείνουν το προαύλιο το βράδυ αναγκάζοντας έτσι ηλικιωμένους και οικογένειες με παιδιά να κάνουν τον γύρο του Μπάκαρη [γιατί αν ο σκοπός σας είναι να μεν μπαίνουν οι μιτσιοί μέσα, guess what].