Γράφει ο Σταυρίνος Κυριάκου

Νομίζω ότι μέσα που την οδήγηση μπορείς να αντιληφθείς τες νοοτροπίες τζαι τες ιδιοσυγκρασίες της κυπριακής κοινωνίας. Για κάποιον λόγο, την ώρα που οδηγούμε φκάλλουμεν έξω ένα πολλά καταπιεσμένο κομμάτι του εαυτού μας. Μάλλον επειδή μέσα στο αλουμινένιο κλουβί μας νιώθουμε άτρωτοι τζαι ασφαλείς.Νομίζουμε ότι το αυτοκίνητο έν' προέκταση του εαυτού μας. Τζαι γινούμαστε μεγάλα αλουμινένια τζαι αναίσθητα κουθκιά, που απειλούμε να τσιλλήσουμεν όποιον βρεθεί ομπρός μας τζαι εν οδηγά όσο γλήορα θέλουμε. Σάννα τζαι το αυτοκίνητο διά μας μια προστασία σωματική αλλά τζαι μιαν ελευθερία να συμπεριφερούμαστε παράδοξα, αδιαφορώντας για την κοινωνική κριτική.

Τις προάλλες οδηγούσα στη λεωφόρο Στροβόλου. Ένα τύπος μπροστά μου αποφάσισε να παρκάρει μέσα στην επέκταση του δρόμου, μπροστά στην στάση. Δηλαδή τζιαμαί που σταματά το λεωφορείο για να μεν εμποδίζει την κυκλοφορία την ώρα που κατεβάζει επιβάτες.
Επάρκαρε τζαι εκατέβηκε κόρτα - ραπανάκι σάννα τζαι εν συμβαίνει τίποτε. Το λεωφορείο μπροστά μου, όπως ήταν αναμενόμενο, εσταμάτησε στην μέση του δρόμου, εμποδίζοντας τες οργισμένες ορδές των πρωινών εργαζομένων.

Όσον επερίμενα το λεωφορείο να αποβιβάσει τζαι να επιβιβάσει, αννοίω το παράθυρο τζαι λαλώ του: "Καλά, ρε κουμπάρε, γιατί εν το έβαλες στο πάρκινγκ πίσω 'που το κτήριο; Για να ευκολυνθείς εσύ, εμποδίζεις 1.000 άλλα πλάσματα".
Είντα έθελα να του πω έτσι. Αν του ατίμαζα την γεναίκα του, είσιεν να μου απαντήσει πιο φιλικά. "Άτε ρε κουμπάρε, τράβα που δαμαί που έννα μου πεις τζαι τον λόο σου. Θώρε την δουλειά σου τζαι άφησ' μας να κάμουμε την δική μας".

Εγώ επροχώρησα τζαι τζείνος εσυνέχιζε να ξητιμάζει τζαι να ανεμίζει τα σιέρκα του σάννα τζαι είσιεν να πετάσει. Το δίκαιο του χωρκάτη που λαλούμε. Ή μάλλον το δίκαιο του γάρου του Κυπραίου.
Σκέφτουμαι τζαι λαλώ: πες ανεβαίνεις μια σκάλα τζαι πίσω σου έσιει άλλο 50 πλάσματα να φκαίννουν μαζί σου. Υπάρχει περίπτωση να κάτσεις χαμαί, να κόψεις την κυκλοφορία για να κάμεις κάτι προσωπικό, ας πούμε να μιλήσεις στο τηλέφωνο; Είδετε ποττέ κανέναν, σαν παρπατεί, όππα να θρονιάζεται χαμαί τζαι να αντικόφκει ούλλους τους υπόλοιπους επειδή έτσι του ανάδοξεν;

Εν το κάμνουμεν, είτε επειδή φοούμαστε ότι έννα μας κλοτσοκοπήσουν είτε επειδή έχουμε κάποιον ίχνος σεβασμού τζαι κοινωνικής ευγένειας. Γιατί το κάμνουμε μες στους δρόμους καλό;
Κατά βάσην, ο Κυπραίος στες καθημερινές του, κοινωνικές συναλλαγές δεν είναι ευγενικό ζώο, πάλαι γάρος ένει. Ο συνδυασμός του Κυπραίου με το αυτοκίνητο όμως αναδεικνύει ένα αναίσθητο κράμα κοινωνικής οντότητας, που είναι εκνευριστικό αλλά τζαι επικίνδυνο πολλές φορές. Τζαι τούτο εν κάτι που, για να αλλάξει, πρέπει ο καθένας μας ξεχωριστά να σταματήσει να έν' ο γάρος που παρκάρει μπροστά που τες στάσεις των λεωφορείων.