Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Τι έγινε από πέρσι; Τι άλλαξε από πέρσι;
Οι κομματάρχες που ευκαιριακά φώναζαν "Χριστόφια παραιτήσου", όταν είδαν ότι το σουρωτήρι που αποκαλούμε Σύνταγμα δεν σήκωνε τις φιλοδοξίες τους, ξέχασαν τα περί δικαιοσύνης και μπήκαν ξανά στο παιχνίδι των συμμαχιών και μάλιστα όπως ακριβώς πριν.

Η κυβέρνηση, όταν το υπόλοιπο κατεστημένο σταμάτησε να τους πηγαίνει κόντρα και τα πράγματα επέστρεψαν στο business as usual, με τους μεν να "κατακεραυνώνουν" τους δε για τους τύπους [γιατί αν η αντιπολίτευση ζητήσει τη ριζική αλλαγή του κομματοκρατικού καθεστώτος ξέρει πως θα την πάρει κι αυτήν το ποτάμι], ανάσανε, βολεύτηκε και μάντρωσε τους οπαδούς της με το βολικό φόβητρο των ακραίων. Η λίστα των κατηγορουμένων όλο και μικραίνει...
Οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς πού βρίσκονται συναισθηματικά και πώς ζουν οι συγγενείς των θυμάτων. Τα Μέσα ευτυχώς τους άφησαν τελικά ήσυχους να επιλέγουν οι ίδιοι πότε θα μιλούν.

Κι ο υπόλοιπος κόσμος; Ο κόσμος ακόμα είναι θυμωμένος με τον Χριστόφια που φάνηκε λλίος, τους πολιτικούς που συμμετέχουν και συντηρούν το ίδιο σύστημα βλακείας και μετριότητας, όμως δεν έχουν επιλογές. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως οι υποσχέσεις για αλλαγή των υποψηφίων είναι -αυτή τη φορά- ειλικρινείς και εφαρμόσιμες.

Τα ΜΜΕ τώρα έπιασαν ξανά τη ρητορική της ηρωοποίησης των θυμάτων και σε συνεργασία με τα πολιτικά κατεστημένα ξεκίνησαν τις εκδηλώσεις και τα μνημόσυνα, ενίοτε με παρουσία υποψήφιων Προέδρων και βουλευτών που το παίζουν αντισυστημικοί.

Όμως, δεν χρειαζόμαστε άλλους ήρωες. Και με κάθε σεβασμό σε όσους διατυπώνουν αυτή τη θέση, διαφωνώ πως ο θάνατος των θυμάτων που έκαναν μια, όπως ήξεραν επικίνδυνη δουλειά, φέρει ταυτόχρονα και δάφνες. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν τα θύματα συμπεριφέρθηκαν ηρωικά πριν τους σκοτώσει το άρρωστό μας κράτος. Όμως αυτό δεν έχει σημασία. Η ανάγκη για δικαιοσύνη και το ξήλωμα του συστήματος που σκότωσε τους 13 εξακολουθεί να ισχύει.

Το πρόβλημα με τη δημιουργία ηρώων είναι πως οι ήρωες είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται ένα σύστημα για να τραφεί. Γιατί αν έχουμε ήρωες, τότε έχουμε και κακούς. Και οι κακοί, όταν φύγουν από τη μέση, αφήνουν το υπόλοιπο σύστημα "κούππα άπαννη".

Αυτό θα μας μείνει από το Μαρί και την αγανάκτηση που πυροδότησε; Ακόμα 13 ονόματα για τα εθνικά μνημόσυνα;

"Τα καλύτερα μνημόσυνα για τους ανθρώπους μας θα είναι να γίνουν αλλαγές", είπε ο πατέρας των διδύμων στο ΡΙΚ.
Και κάτι ακόμα: "Η τραγωδία στο Μαρί θα πρέπει τουλάχιστον να αποτελέσει την αφετηρία, όχι μόνο για απόδοση ευθυνών αλλά και για ευρύτερο προβληματισμό, αυτοκριτική και αυτογνωσία" [Πόρισμα Πολυβίου, σ. 595, http://bit.ly/Polyviou]