Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Τις τελευταίες ημέρες έγινε ένας από τους γνωστούς ανόητους "σάλους" του διαδικτύου, επειδή η Παπαρίζου... θα έκανε εμφάνιση στην Κύπρο την ημέρα της εισβολής [χασμουριέμαι ήδη, δεν περιγράφω άλλο].

Όταν γραφτεί σε κάποιο λαφαζάνικο τουρκοκυπριακό δημοσίευμα πως μια Λαίδη ή ένας Ιγκλέσιας θα εμφανιστούν στα κατεχόμενα, ετοιμαζόμαστε να στείλουμε την Αντιγόνη να βομβαρδίσει τη δισκογραφική τους με διαβήματα. Όταν μια τουρκική σειρά δείχνει πλάνα από την Κερύνεια, δεκάδες φοιτητές που ξαναζούν τις διαδηλώσεις των γονιών τους και τις γραφικές επιδόσεις ψηφισμάτων στις πρεσβείες διαμαρτύρονται στα γραφεία του ελληνικού καναλιού που την αναμεταδίδει.

Το νέο φετίχ ορισμένων είναι προφανώς πως η ζωή πρέπει να σταματά στις "μαύρες επέτειους", με κάποιους να υποστηρίζουν πως εκείνες τις μέρες δεν πρέπει να γίνεται οτιδήποτε άλλο. Κι ευτυχώς που είναι Ιούλης και του Κυπραίου ο τράχηλος στέρηση της παραλίας δεν υπομένει, αλλιώς θα έπεφτε και πρόταση για εβδομάδα - ή μήνα πένθους.
Όσο περισσότερο αγνοούμε και υποσυνείδητα αποδεχόμαστε την ανωμαλία της κατάστασης της χώρας, τόσο αυξάνονται οι ενοχές και τόσο πιο έντονες γίνονται οι επετειακές εξάρσεις, τόσο πιο μεγαλόσχημες οι φαντασιώσεις.

2074: Στη λεωφόρο Μακροχρονίου [τέως λεωφόρο Προεδρικού] η εθνάρχης της Ελληνικής Λαϊκής Δημοκρατίας της Ελεύθερης Κύπρου Έλση Παπαδοπούλου-Κληρίδη δέχεται τον χαιρετισμό των σωμάτων ασφαλείας στη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της 20ής Ιουλίου για τα 100χρονα της εισβολής. Οι νεοσύλλεκτοι και νεοσύλλεκτες της χρονιάς στέκουν προσοχή, ακίνητοι κι ακίνητες κάτω από τον καυτό ήλιο στο άδειο χωράφι όπου βρισκόταν το Προεδρικό πριν το κάψει η κυβέρνηση του ΕΛΑΜ ως βρετανικό κατάλοιπο στις ταραχές του '43. Όποιος λιποθυμήσει απομακρύνεται ήσυχα από τις Αρχές λες και δεν έγινε τίποτε - το τελευταίο τεστ για τον Έλληνα Κύπριο στρατιώτη είναι κατά πόσο μπορεί να αντέξει τον καύσωνα της Γης των Προγόνων.

Η εθνάρχης, για την οποία το Συνταγματικό Δικαστήριο έχει πριν λίγες μέρες εγκρίνει την πέμπτη θητεία για λόγους εθνικής ασφάλειας, εξαπολύει πύρινο, ξύλινο λόγο για το ελληνικό πολεμικό φρόνημα, για την επανακατάληψη των κατεχομένων εδαφών μας, για την απελευθέρωση της Ελλάδας από την κατοχή της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και για την εκκαθάριση των προδοτών Αρμένιων, Λατίνων και Μαρωνιτών που σπίλωναν μέχρι πρόσφατα τη λαμπρή κοιτίδα του Νέου Ελληνισμού.
Οι επίσημοι χειροκροτούν, μια ομάδα μαθητών παρουσιάζει χορόδραμα και η εθνάρχης νιώθει, προς στιγμήν, πως όλα πάνε καλά και παίρνει ένα κάποιο κουράγιο. Αύριο ξαναρχίζουν οι συνομιλίες για τις συνοριακές διαφορές με την Τουρκία.