Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Τώρα τελευταία σε εκπομπές τύπου Ελίτας εμφανίζονται -εκτός από γκρούπις του Παΐσιου και περίεργοι πνευματιστές-ψυχολόγοι που εξηγούν τι είναι οι άγγελοι [δεν θα αναφερθώ καν στις περίεργες εξαιρέσεις τύπου "οι δύο γάμοι, τα επτά παιδιά και τα σαράντα εγγόνια του Άντι Πολ"]- άνθρωποι με γνώμες που μέχρι τώρα δεν περιμέναμε να δούμε.

Άνθρωποι που ευθαρσώς δηλώνουν άθεοι, ομοφυλόφιλοι ή ακόμα και επικριτικοί προς την εθνική ελληνοκεντρική ιδεολογία [που είναι κοντά μας τόσο καιρό ώστε τη νομίζουμε θέσφατη] δίνουν το στίγμα τους σε εκπομπές με στόχο τη μέση νοικοκυρά και τον μέσο οικογενειάρχη. Εξηγούν τις θέσεις τους, επιχειρηματολογούν και αντιμετωπίζουν ανόητες αντιρρήσεις. Κάποτε πιο διαλεκτικά, κάποτε πιο προκλητικά.

Οι εκπομπές τύπου Ελίτας δεν αντιπροσωπεύουν την πολιτική πραγματικότητα, το τι δηλαδή έχει αποδεχτεί το πολιτικό σύστημα για να του επιτρέψει ακολούθως να παίξει στα κανάλια ή να γίνει κύριο θέμα στον Φιλελεύθερο. Είναι όμως το πρώτο σημείο όπου αλλάζουν ο τρόπος σκέψης και όπου πολύς κόσμος, καλώς ή κακώς, παίρνει τα πρώτα του ερεθίσματα για διαμόρφωση γνώμης.

Κάποτε, όσοι θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα και προωθούν καινούργιους τρόπους σκέψης, μένουν περιχαρακωμένοι μέσα στις δικές τους παρέες, στους δικούς τους γνωστούς και κοινωνικό κύκλο.
Η πραγματική εικόνα όμως είναι άλλη: οι γονείς της Τ., η οποία δραστηριοποιείται σε αρκετούς ακτιβιστικούς οργανισμούς [και έχει κάνει περισσότερη δουλειά από τον μέσο βουλευτή], είναι βαθύτατα συντηρητικοί άνθρωποι. Όχι από κακία -απ' ό,τι καταλαβαίνω- αλλά από άγνοια, επειδή η ζωή τούς επεφύλαξε μόνο ορισμένα ερεθίσματα και βιώματα. Τους ξέρετε άλλωστε, είναι ίσως οι γονείς σας, η θεία που πάει εκκλησία κάθε Κυριακή και κάνει ευαγγέλιο κάθε προτροπή του πνευματικού της, ή ο συνάδελφος που δεν κατανοεί γιατί ακριβώς οι θρησκευτικές αξίες -έστω της πλειονότητας- πρέπει να επιβάλλουν ηθικές αξίες στο κράτος ή την κατήχηση στα σχολεία.

Για πρώτη φορά οι γονείς της Τ. είδαν πρόσφατα στην τηλεόραση, την απογευματινή ώρα της -χωρίς ιδιαίτερο κριτήριο- κατανάλωσης τηλεοπτικού προϊόντος άθεους να προκαλούν [και με την κακή και με την καλή έννοια] θεολόγους και παπάδες.

Σε εκείνο το σαλόνι γίνεται η αρχή της γέννησης μιας σύγχρονης κυπριακής κοινωνίας. Είτε το θέλει είτε όχι, η Ελίτα θα είναι μια από τις νονές.