Δεν ήμουν έτοιμος για όλο αυτό. Κανείς δεν ήταν. Για 117 λεπτά το πρόσωπο της κρίσης στην Ελλάδα ήρθε και τρίφτηκε στα δικά μας. Πολίτες, άνεργοι, οικογενειάρχες, αξιωματούχοι, πολιτικοί, τραπεζίτες. Όλοι παίρνουν τον χρόνο τους στο ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου, που παραμένει πιστός στο δημοσιογραφικό του στυλ και το κινηματογραφικό του credo. Κι όλοι έχουν μια ιστορία να αφηγηθούν, έναν μύθο να τραφούν, ένα ψέμα να υπηρετήσουν - ανάλογα με τη σκοπιά του καθενός. Η πιο συγκλονιστική στιγμή για μένα ήταν η ανάγνωση μερικών αποσπασμάτων από τα τελευταία σημειώματα των αυτοχείρων. "Εύχομαι το αίμα μας μια μέρα να σας πνίξει", έγραψε ένας από αυτούς που έζησαν το συντριπτικό άδικο της κρίσης. Κι ένας άλλος: "Φεύγω τώρα, προτού αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για την τροφή μου". Σταματάει το μυαλό και η καρδιά του ανθρώπου μπροστά στις εικόνες, τα λόγια, την απόγνωση. Αναρωτιέμαι τι θα δούμε όταν γυρίσουμε ύστερα από χρόνια για να ξαναδούμε αυτή την εποχή. Για όσους δεν το πρόλαβαν, η σύσταση είναι αυτονόητη.

Νικόλας Κυριάκου