Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Ο Κωστής μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ της Λευκωσίας και της Αμμοχώστου καθώς η δουλειά του είναι στην ακόμα γεμάτη εργοτάξια πόλη αλλά η οικογένειά του βρίσκεται στη Λευκωσία. Γι' αυτό έχει ενοικιάσει ένα διαμέρισμα σε ένα από τα χωριά της Μεσαορίας, για να είναι κοντά και στις δύο πλευρές της καθημερινότητάς του. Ο πατέρας του Κωστή είχε έρθει από τη Νιγηρία στην Κύπρο, στα τότε κατεχόμενα, για να σπουδάσει, γνώρισε μετά τη λύση την Ελληνοκύπρια γυναίκα του στο καφέ όπου δούλευαν και έκτοτε έμεινε. Η μητέρα του Κωστή είχε μεγαλώσει στη Φανερωμένη - η μητέρα της ήταν ποντιακής καταγωγής από τη Θεσσαλονίκη, ο πατέρας Ελληνοκύπριος. Τον είχαν μεγαλώσει χωρίς να είναι σίγουροι ποια ακριβώς κουλτούρα να του μεταδώσουν. Ο ίδιος, επειδή όταν ήταν μικρότερος αντιμετώπισε έναν κάποιο ρατσισμό, είχε προσπαθήσει να ταιριάξει όσο καλύτερα μπορούσε με τους γύρω του. Μόνο στο πανεπιστήμιο ξεκίνησε να έρχεται σε επαφή με την κληρονομιά του πατέρα του, ως ενήλικας.

Ο Κωστής άρχισε πρόσφατα να βγαίνει με την Γκιουλντέμ, με την οποία γνωρίστηκαν στην υπηρεσία όπου δουλεύει. Η Γκιουλντέμ είχε έρθει να τα βάλει με το ομοσπονδιακό δημόσιο για να ξεκαθαρίσει πολύπλοκα κληρονομικά. Και αν συμφώνησαν σε κάτι, είναι πως το δημόσιο είναι ένας κακός χαμός. Παραδόξως, αυτός ο κοινός εκνευρισμός με το σύστημα, το οποίο ο ένας προσπαθεί να κάνει να δουλέψει και η άλλη βλέπει ως εμπόδιο στην καθημερινή ζωή, ήταν το κύριο θέμα συζήτησης στο πρώτο τους ραντεβού.

Την περασμένη εβδομάδα η Γκιουλντέμ τον πήρε μαζί της στη διαδήλωση για το κλείσιμο του πυρηνικού σταθμού Άκιουγιου μετά την αποκάλυψη στα τουρκικά ΜΜΕ πως η περιοχή μόλις που γλύτωσε από ένα τεράστιο ατύχημα. Η πλατεία Ελευθερίας/Οζγκιουρλούκ γέμισε χιλιάδες κόσμο από τη Λευκωσία και άλλες πόλεις και συνθήματα στα ελληνικά, τα τούρκικα και τα αγγλικά. Οι κινητοποιήσεις είχαν προκαλέσει τεράστια συζήτηση στα κοινοβούλια, στην οποία εθνικιστές, αριστεροί, δεξιοί και οικολόγοι έκαναν τα επιχειρήματά τους ένα κουβάρι αντιπαράθεσης που παρόμοιό του δεν θυμόταν κανείς να προκύπτει τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Ο Κωστής δεν ψήφιζε συχνά, έως ποτέ. Οι μόνες εκλογές που τον ενδιέφεραν ήταν οι τοπικές. Όμως αυτή η ιστορία τον έβαλε σε σκέψεις για πρώτη φορά. Δεν ήθελε στις πολιτικές συζητήσεις να παίρνει θέση στην αέναη αντιπαράθεση των κοινοτήτων. Όμως αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά.