Τραγωδία του Ευριπίδη. Τραγικά γεγονότα και θάνατος, αλλά και μια πολυδιάστατη παρουσίαση της γυναίκας, που πολλές φορές αντιμετωπίζεται από τους πρωταγωνιστές ως μίασμα και κακό. Το “κακό” εξευμενίζεται μέσα από τον θάνατο, και ο ηθοποιός καλείται να μας οδηγήσει στην κορύφωση του έργου, την κάθαρση, μέσα από την ερμηνεία του.

Ξεχώρισε η ερμηνεία της Άννας Γιαγκιώζη μέσα από τον ρόλο της τροφού, ενώ ο Ιππόλυτος και η Φαίδρα, αν και οι ηθοποιοί που τους υποδύθηκαν ανταποκρίθηκαν επάξια στον ρόλο τους, δεν κατάφεραν να με αγγίξουν τόσο. Η μοντέρνα σκηνοθετική ματιά του Νεοκλέους τράβηξε την προσοχή μου πολλές φορές με αποκορύφωμα τη διαμέλιση της σκηνής. Ξαφνιάστηκα ευχάριστα από τη δημιουργικότητα της κινησιολογίας/χορογραφίας, αν και θύμιζε λίγο STOMP...

*Υ.Π. Η γύμνια της Φαίδρας μάλλον αχρείαστη... χωρίς να είμαι απόλυτη!

Νάσια Θεράποντος